Dag 1, woensdag, 12 juli 2000. 18.15 uur

Met een zachte plof landt de KL685 op Juarez International. Een keurige landing. Ik ben Henk, 31 jaar, kort donker haar, grijze ogen en 187 cm. lang. Rechts naast mij zit mijn vrouw, Judith. Na meer dan 10 ½ uur vliegen is ze het beu. Dat is duidelijk te zien. Met haar 28 jaar vind ik haar stiekem zelf mooier als ze een beetje boos kijkt. Ze heeft kort krullend donderbruin geverfd haar, waardoor haar nek mooi uitkomt. ‘Ik zal blij zijn als ik in het hotel ben’, zegt ze ‘dat vliegen is niets voor mij, wat een ellende’. Na 7 jaar huwelijk ken ik haar goed genoeg dat ik beter even niets kan zeggen. Na een tijdje waag ik het toch ‘ik ben benieuwd of Keesje vannacht goed slaapt’. We hebben namelijk een zoontje van 2 jaar. ‘Vast beter dan ik’ zegt ze, een beetje geïrriteerd. Ons kindje is aan het logeren bij mijn broer en zijn vrouw, die zelf ook een kleintje hebben.

Naast haar zit haar moeder Inge, 49 jaar, sinds vijf jaar weduwe. Ze heeft ook donderbruin haar, maar dan zonder krullen. Voor haar leeftijd ziet ze er goed uit, ondanks het feit dat ze een bril nodig heeft. Dat is altijd iets waar ik op gelet heb, omdat je vaak aan de moeder kan zien hoe de dochter wordt. ‘Ik zou wel een goed bad kunnen gebruiken’ zegt ze. ‘Anders ik wel’. Dit laatste antwoord komt van mijn schoonzus Jasmijn, 22 jaar. Ze heeft half lang blond haar. Zij is eigenlijk de reden dat we naar Mexico gingen. Ze heeft het namelijk niet echt gemakkelijk gehad de afgelopen jaren met haar verloofde en staat op het punt van het uitmaken van haar relatie. Om alles nog een keer goed te overdenken wou ze een keer eruit. Haar moeder had aangeboden om mee te gaan, omdat ook zij maar alleen was. Mexico werd als bestemming uitgezocht en aangezien mijn vrouw wild is van Discovery channel en Mexicaanse tempels hadden wij besloten om ons bij dit gezelschap aan te sluiten voor een reis van 8 dagen.

Eindelijk komt er beweging in de mensenmassa voor ons. Al schuifelend lopen we naar voren om vervolgens de bordjes naar de douane te volgen. Het is al lekker warm hier, in ieder geval warmer dan in Nederland. Zonder problemen en met een mooie stempel lopen we verder naar de bagage claim. Na een half uur rollen de eerste koffers van de band af. Echter, na nog een half uur wachten, geen koffers van ons te zien. Dit terwijl het merendeel van de medepassagiers al weg is. Het humeur van mijn vrouw wordt behoorlijk op de proef gesteld. ‘Klere KLM’, ‘altijd hetzelfde’. Driftig loopt ze heen en weer. Juist op het moment dat ze weer iets wil zeggen, zie ik onze koffer verschijnen. Na enkele minuten hebben we alle koffers op een karretje en lopen we met z’n allen naar customs. Er zijn twee doorgangen, een rode en een groene. Gewoontegetrouw lopen we op de groene doorgang af. Juist als we halverwege zijn, klinkt een mannenstem. Ik kijk op en een man gebaart ons dat we hem moeten volgen. ‘Ook dat nog’, zegt mijn vrouw. ‘Ach, we zijn zo weer weg’ antwoordt mijn schoonmoeder.

De man neemt ons mee naar een lange tafel en gebaart dat we de koffers op de tafel moeten leggen. Hij maakt de eerste koffer open en probeert met vingergebaren uit te vinden van wie deze koffer is. Het blijkt de mijne te wezen. Gelaten sta ik achter de tafel en zie hoe hij behendig door mijn kleren op zoek gaat naar dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. Een paar minuten later is hij klaar en gebaart dat ik de koffer kan sluiten om vervolgens naar de volgende koffer te gaan die van mijn schoonzus is. Hier hetzelfde ritueel, maar opeens trekt hij zijn hand terug en tot onze verbazing laat hij een klein plastic zakje zien van met daarin wit poeder. De glimlach van de douanier verandert in een norse blik. Ik kijk mijn schoonzus aan en die is zo met stomheid geslagen dat ze niets kan zeggen. Er klinkt een schel fluitje en binnen enkele seconden staan er vier agenten om ons heen met getrokken pistolen. Na een kleine woordenwisseling en driftig wijzen op het gevonden zakje krijgen we handboeien om en wordt ons duidelijk gemaakt dat we de agenten moeten volgen. We hebben nog geen woord gezegd, zo verbouwereerd zijn we.

Na een wandeling van ong. 5 minuten komen we in een kamer zonder ramen. Er worden vier stoelen voor een bureau neer gezet en we nemen plaats, terwijl de vier agenten achter gaan staan nadat ze onze handboeien af gedaan hebben. Zo’n half uur zitten we daar, wachtend op de dingen die gebeuren gaan. Ik fluister tegen mijn schoonmoeder, die naast mij zit: ‘wat is dit?’ ‘Ik weet niet wat het is, maar het is vast niet van Jasmijn’ is het antwoord. Ik wil nog wat vragen, maar dan gaat plotseling de deur open en stapt er een nogal dikke agent binnen, die gezien de strepen op zijn mouwen, hoogstwaarschijnlijk de leiding heeft. In gebrekkig Engels zegt hij: ‘You are under arrest because we have found 50 gram of cocaine in one of your suitcases’. Mijn vrouw die zich tot nu zeer goed heeft gehouden, zegt daarop: ‘You planted that, we are innocent’. De hoofdagent kijkt spottend naar mijn vrouw, ‘That is a serious allegation, we are from the police, why should we? I must now request you to undress, so we can investigate your clothes as well. You can keep your underwear on.’ ‘Ridiculous’, zegt mijn vrouw, ‘No way, we are Dutch and have rights’. ‘Madam, I’m going to this only once. You are caught red handed with cocaine in concealed procession. The maximum sentence is 25 years in prison. This is serious, I urge you to comply with our investigation.’

In mijn ooghoeken zie ik mijn schoonmoeder als eerste aanstalten maken om de knoopjes van haar jurk open te maken. Ik volg haar voorbeeld en trek mijn T-shirt over mijn hoofd uit. Ik buk voorover om mijn schoenen uit te trekken en kijk naar rechts om te zien of mijn vrouw verstandig is. Ik zie haar kwaad de knopen van de gulp van haar spijkerbroek openmaken. Mijn schoonzus is de eerste die opstaat om haar zwarte jurk over haar hoofd uit te doen. Mijn schoonmoeder staat ook op en stapt behendig uit haar jurk. Ook ik sta op en trek mijn broek uit. Ik kijk uit mijn ooghoeken naar rechts en zie naast mij mijn schoonmoeder in wit kanten BH met een volle cup C schat ik zo en een bijpassende slip, daarnaast mijn schoonzus in een zwarte string en een zwarte push-up BH, cup B denk ik en vervolgens naar mijn vrouw die een sportief grijs slipje draagt met een grijze stretch BH, maat 75C. Dat weet ik nog van het winkelen van vorige week. Ze is er best trots op.

Daar staan we dan. De strenge hoofdagent kijkt vol interesse naar deze Hollandse vrouwen in lingerie terwijl onze kleren worden verzameld door een van de agenten achter ons. ‘We have to frisk you now. But at this moment there are no female officers on duty. You have the option to wait here until tomorrow morning 08.00 or do it now, your choice’. ‘Do it now’, zegt mijn schoonmoeder, die het initiatief neemt. ‘If we get our clothes back afterwards’. Een van de agenten duwt mij naar voren en legt mijn handen plat op het bureau zodat ik half gebukt sta en spreidt mijn benen door ze met z’n laarzen naar buiten te duwen. De hoofdagent blijft achter z’n bureau zitten. De agent trekt mijn slip in een beweging tot halverwege mijn knieën. Op dat moment besef ik dat mijn vrouw, schoonzus en schoonmoeder een nietsverhullend uitzicht op mijn billen en ballen hebben, terwijl de hoofdagent frontaal op mijn lul kan kijken. Ik hoor achter me dat de agent een plastic handschoen aantrekt en voordat ik er erg in heb, voel ik zijn hand vanachter tussen mijn benen mijn lul vast pakken om via mijn ballen naar mijn kont te gaan. Tot mijn afgrijzen, voel ik een vinger krachtig naar binnen glijden, terwijl ik me terdege besef dat dit voor het oog van iedereen in de kamer gebeurt. ‘OK’, klinkt het ‘next’, terwijl hij de handschoen weggooit en ik beschaamd mijn slip ophijs om weer te gaan zitten.

Mijn schoonmoeder staat op en neemt dezelfde positie aan. De hoofdagent voelt door haar haar om vervolgens via haar nek, onder haar BH bandjes naar beneden te bewegen, zodat zijn handen over haar naakte borsten gaan. Ik kan het niet zien, maar het duurt allemaal net iets te lang, denk ik. Nadat hij klaar is met haar borsten, trekt hij ook bij mijn schoonmoeder haar slip naar beneden, zodat ik recht op haar blote ronde billen kijk. De hoofdagent kijkt geïnteresseerd naar de kut van mijn schoonmoeder. De agent trekt weer een handschoen aan en beweegt zijn hand tussen haar benen naar voren om een vinger in haar kut te steken om te kijken of er nog meer cocaine verstopt is. Na een seconde of vijf, zie ik de vinger langzaam over haar kont gaan om met een rustige maar krachtige beweging in haar anus te verdwijnen. Mijn schoonmoeder geeft geen kik, maar kijkt naar het tafelblad, terwijl ze vanachter een vinger in haar kont heeft en haar kut onbedekt is voor de blik van de hoofdagent. Terwijl de agent zijn vinger rap terugtrekt en de handschoen uittrekt, roept hij ‘next’. Mijn schoonmoeder trekt haar slip omhoog en loopt zonder naar iemand te kijken naar haar stoel en gaat weer zitten.

In de tussentijd is mijn schoonzus op de plek aangekomen en neemt dezelfde houding aan als wij daarvoor. Ze weet wat er komen gaat en ondergaat de behandeling lijdzaam. Vanwege haar langere blonde haar is de agent nogal gefascineerd van haar haar, aangezien hij een tijdje in het haar aan het wroeten is. Ook mijn schoonzus ontkomt niet aan de handen van de agent die haar borsten betast terwijl de hoofdagent er naar kijkt. Vervolgens trekt hij haar string naar beneden. Juist op dat moment gaat de hoofdagent verzitten. Ik denk op dat moment dat mijn schoonzus waarschijnlijk overal blond is. Een gedachte die ik meteen uit mijn hoofd zet, aangezien het wel heel erg ongepast is op dit moment. Onwillekeurig zie ik toch de vinger van de agent zijn werk doen tot deze aangeeft dat de volgende aan de beurt is. Mijn schoonzus trekt snel haar slipje omhoog en gaat met een rood hoofd zitten.

Er gebeurt vervolgens niets. Ik was al bang dat dit zou gebeuren. Mijn vrouw is nu eenmaal erg eigenwijs en heeft het niet zo op vreemden. De hoofdagent zegt kalm, maar in gebrekkig Engels: ‘madam, I urge you to co-operate’, waarop ik in het Nederlands zeg: ‘Judith, werk maar mee, het is zo voorbij’. Daarop staat mijn vrouw op en gaat voor de tafel staan. De agent pakt een hand en duwt die op de tafel, zodat hij zijn werk kan doen. Zodra haar hand vrij is, gaat ze echter weer rechtop staan, waarop de hoofdagent gebaart dat de overige agenten haar vast moeten houden. Arme Judith, ze staat nu voorovergebogen met aan weerszijden een agent die haar handen plat op het bureau duwen. Ze staat hierdoor veel schuiner naar voren dan wij. Ook haar voeten staan aanmerkelijk wijder aangezien een agent tussen haar benen op de grond zit en met beide armen haar benen spreidt. Op deze manier is haar hoofd ongeveer een 40 cm verwijderd van het hoofd van de hoofdagent. De vrijstaande agent begint met zijn werk en voelt in het haar. In tegenstelling tot bij mijn schoonmoeder en schoonzus begint de agent nu bij haar heupen en trekt de grijze stretch BH omhoog tot haar oksels, zodat de borsten van mijn vrouw volledig vrijkomen. Mijn vrouw kennende moet haar blik vernietigd zijn want de hoofdagent kijkt glimlachend naar het schouwspel van de handen van de agent die de borsten van mijn vrouw stevig kneden. Daarna wil de agent haar slipje naar beneden schuiven, maar omdat haar benen zo wijdt staan, is dat niet echt mogelijk. De agent op de grond staat op en duwt de benen van mijn vrouw met kracht bij elkaar, waarop de andere agent haar grijze slipje in een beweging tot haar knieën trekt. Hierdoor is het weer niet mogelijk om haar benen op dezelfde manier te spreiden, dus trekt de agent die weer op de grond is gaan zitten haar slipje helemaal naar beneden, pakt een voet er uit en spreidt haar benen weer. Uit de inspanning van de agenten merk ik dat mijn vrouw behoorlijk tegenspartelt, maar ze hebben haar stevig vast. Ze staat nu met onblote borsten en kut recht voor de hoofdagent, die zijn blik over het lichaam van mijn vrouw laat dwalen. De agent die op de grond zit, kijkt nu omhoog en ziet de kut van mijn vrouw vanuit een positie die de laatste tien jaar alleen voor mij was voorbehouden. Mijn vrouw is nu woedend en begint te schelden. ‘Klootzakken, laat me me rust’. De agent die achter haar staat, heeft inmiddels zijn handschoen weer aan en terwijl de agent op de grond meekijkt, stopt hij een vinger in de kut van mijn vrouw. Na enige tijd zie ik de vinger er weer uit komen om vervolgens met grote kracht in haar anus geplant te worden. Ik zie aan haar billen dat ze met alle kracht tegenwerkt. Na enkele seconden zegt hij tegen de hoofdagent iets dat ik niet kan verstaan, waarop de hoofdagent vanachter zijn bureau vandaan komt om de andere kant van mijn vrouw te bekijken. Machteloos zie ik hoe ook hij een handschoen aantrekt en hij langzaam maar krachtig een vinger in de anus van mijn vrouw stopt. Na wel een minuut zie ik de bilspieren van mijn vrouw verslappen en maakt de hoofdagent ronddraaiende bewegingen. ‘Henk, help’ roept mijn vrouw machteloos. Ik probeer op te staan, maar wordt door de agent die nog steeds een handschoen aanheeft, met kracht in de stoel Na nog eens een minuut trekt hij zijn vinger weer terug en zegt: ‘OK, we have found nothing’. De agenten laten mijn vrouw los. Rood van woede bukt ze om haar slipje weer aan te trekken, waarbij ze vergeet dat haar borsten nog steeds onbedekt zijn. Pas op haar stoel trekt ze haar BH weer naar beneden.

De hoofdagent zegt: ‘We have already contacted your government representative. You will see the district attorney general tomorrow. Until then you will spend the night at the police station. Do you have any questions at this time??’ Mijn schoonmoeder vraagt of we onze kleren terugkrijgen. Even later verschijnt er een agent met een grote stapel kleren, waarop we ons zwijgend en beschaamd aankleden. Nadat we onze kleren weer aanhebben, krijgen we weer handboeien om en worden we in een busje gezet. Na een rit van ong. 45 minuten stappen we uit op een binnenplaats. Een agent gaat ons voor en een ander volgt ons. De voorste wijst ons een cel met 4 bedden. Ik wil met mijn vrouw naar binnen gaan, maar wordt tegengehouden. De achterste agent neemt mij verder de gang in. Ik hoor de deur van de cel achter mij dicht gaan. Ik moet meelopen tot het einde van de gang, waar een lege cel met een bed is. De agent neemt mijn handboeien af, duwt mij naar binnen en sluit de deur. Stilte. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het bijna 2 uur ‘s-nachts is en besef dan pas hoe moe ik ben. Even later lig ik op mijn zij en bedenk wat we allemaal hebben meegemaakt. Na een minuut of 5 gaat het licht automatisch uit. Ik denk aan mijn vrouw, mijn schoonzus en mijn schoonmoeder en merk dat ik een stijve krijg. In andere omstandigheden, zou ik er best iets voor over hebben voor de blik die mij nu gegund was, maar dit was eigenlijk te erg om geil te worden. Waarom dan toch? En zouden de anderen ook zo over mij denken toen ik alles moest laten zien? Met die gedachte slaap ik in en begin te dromen van Judith, Jasmijn en mijn schoonmoeder die naast mij in het vliegtuig zitten en nog niet weten wat er gebeuren gaat me ze.