Als gevolg van de vakantieperiode, ging er de nodige tijd overheen voordat ik met mijn zuster en Natasja een datum voor een nieuwe ontmoeting kon afspreken. Die extra tijd had mij tevens op het idee gebracht om de opzet van het spel ter discussie te stellen. Het leek mij heel spannend om ook de volgende keer slechts n persoon de leidende rol te laten spelen. Bovendien zou die persoon dan willekeurig aangewezen worden door bijvoorbeeld dobbelstenen of speelkaarten. Alhoewel mijn leidende rol in het eerste contact een leuke ervaring was geweest, wilde ik dat toch geen vast patroon laten worden. Het leek mij veel boeiender om elk spel weer met een schone lei te beginnen.
Nadat mijn zuster aan het eind van de zomer was teruggekeerd van haar vakantieadres, hadden wij al snel telefonisch contact met elkaar. Om te voorkomen dat ze zich later overvallen zou voelen, bracht ik als terloops mijn ideen voor het volgende spel naar voren. In eerste instantie werd daar koel en verbaasd op gereageerd. Na enig heen en weer gepraat, beloofde ze in ieder geval te zullen nadenken over mijn suggesties.
Ik voelde wel waar de pijn zat: Mijn zuster was een nogal onderdanig ingesteld type op seksueel gebied. Zij zou ongetwijfeld wat moeite hebben om een andere rol te spelen. Ik zette de zaak op scherp door te laten doorschemeren dat we anders maar eens een keertje moesten overslaan. Dit om te voorkomen dat we in een soort sleur terecht zouden komen, stelde ik doodleuk.
Dat argument scheen wel indruk gemaakt te hebben, want reeds de volgende dag waren alle hindernissen uit de weg geruimd. Alsof er niets gebeurd was, spraken wij af voor de eerstvolgende zaterdagavond. Helemaal zeker van mijn zaak was ik nog niet. De rest van de week ging echter voorbij zonder dat ik verder iets hoorde van de twee vrouwen.

Toen ik die zaterdag arriveerde in de woning van Natasja, zaten de vrouwen al klaar met een hapje en een drankje. Na het uitwisselen van de wetenswaardigheden van de voorbije maanden, kwam het onderwerp automatisch op ons volgende SM-spel. Uit het niets plaatste mijn zuster een dobbelbeker en een setje dobbelstenen op tafel. Ze vertelde dat ze allebei serieus over mijn voorstel hadden nagedacht en de nieuwe opzet best eens wilden proberen. Ze vroegen zich echter wel af wat mij precies voor ogen stond.
Die vraag had ik verwacht en ik had mijn antwoord klaar. Ik vertelde dat ik ook deze keer een spel wilde proberen waarbij twee personen vastgebonden zouden zijn. Het lot zou echter bepalen wie dat zouden zijn. Om het nog wat spannender te maken, zou elke persoon in een andere kamer opgesloten worden. De bedoeling was dan om op de n of andere manier te proberen elkaar te bevrijden. Om te voorkomen dat het een eindeloze toestand werd, zouden ze daar twee uur de tijd voor krijgen. Lukte het niet binnen die tijd, dan zouden ze de rest van de avond en de nacht vastgebonden moeten doorbrengen op de zolder. Als het echter wl lukte om los te komen, dan zou de derde persoon dat lot moeten ondergaan. Helemaal origineel was dit scenario niet, want een soortgelijk spel had ik ooit al eens gezien in een oude SM-film, besloot ik mijn relaas.
Ongewild bleek die laatste opmerking het pleit in mijn voordeel te beslechten. De vrouwen voelden niet veel voor een totaal nieuwe opzet. Toen ze echter hoorden dat dit idee helemaal niet zo nieuw was, waren ze er op slag een stuk enthousiaster over. Het was nu alleen nog een kwestie van het bepalen van de rolverdeling.

De uitkomst van het dobbelspelletje was dat Natasja de leidende rol zou spelen. Dat was meteen al een tegenvaller, want de vorige keer had ik gemerkt dat zij verreweg het meeste verstand van bondage had. Vooral strenge bindtechnieken hadden haar uitgesproken voorkeur. Vermoedelijk zou het een hele klus worden om elkaar binnen twee uur te bevrijden, dacht ik bij mezelf. We spraken af dat ik in de huiskamer zou blijven, terwijl mijn zuster in de logeerkamer zou beginnen. Die twee kamers lagen het verst van elkaar verwijderd in de ruime woning.
Nadat wij ons uitgekleed hadden, verdwenen de twee vrouwen naar de logeerkamer. Ongeveer een kwartier daarna keerde Natasja alleen terug. Na mij op de Japanse manier vastgebonden te hebben, propte ze een zakdoek in mijn mond en plakte de onderkant van mijn gezicht af met grote stukken tape. Ze vertelde dat ze met mijn zuster precies hetzelfde had gedaan. De mondknevel was nodig om te voorkomen dat we elkaar aanwijzingen zouden geven. Dat zou immers afbreuk doen aan de spanning van het spel, voegde ze er fijntjes aan toe.
De afspraak was dat zij zich verder nergens mee zou bemoeien. Zodra het spel eenmaal begonnen was, mocht zij in feite alleen maar de tijd in de gaten houden. Ingrijpen was slechts toegestaan indien het duidelijk was dat er ongelukken dreigden te gebeuren.
Doordat alle tussendeuren gesloten waren, had ik meteen al de grootste moeite om vanuit de huiskamer in de hal te komen. Mijn armen waren tussen mijn schouderbladen samengedrukt en daar vastgebonden. Mijn handen waren volkomen nutteloos. Door met mijn kin de deurknop omlaag te drukken, lukte het uiteindelijk om de tussendeur te openen. Vanuit de hal huppelde ik zo goed en zo kwaad als het ging naar de badkamer en probeerde daar dezelfde truc te herhalen. Die deurknop zat echter op een ander hoogte.

Terwijl de eerste zweetdruppeltjes zich aandienden, viel mij op dat het verder in huis doodstil bleef. De logeerkamer waar mijn zuster in opgesloten was, lag aan de andere kant van de badkamer. Eigenlijk zou ik toch iets moeten kunnen horen van de pogingen die zij ondernam om haar tussendeur te openen. Mogelijk dat haar zwaarlijvigheid haar echter verhinderde om daar veel energie in te steken. Bovendien wist ik dat ze van nature nogal lui was. Misschien liet ze mij al het werk opknappen en zat ze gewoon te wachten tot ik alle deuren geopend had, schoot het door mij heen.
Voor mijn gevoel was ik al uren bezig, maar een blik op de klok leerde dat er pas 45 minuten verstreken waren. De moed begon mij in de schoenen te zakken. Ik twijfelde er niet aan dat ik alle tussendeuren wel open zou krijgen, maar de resterende tijd was waarschijnlijk te kort om onszelf te bevrijden. Zelfs als we kans zouden zien om bij een mes of schaar te komen, was het nog maar de vraag of we daar veel mee konden uitrichten.
Na ruim een uur had ik ook de laatste deur eindelijk open. Ik was nu in de logeerkamer aangekomen en keek onderzoekend om mij heen. Door de invallende duisternis kon ik vanuit de deuropening niet veel zien. Voetje voor voetje schoof ik naar het midden van de kamer, maar kon tot mijn verbazing mijn zuster nergens ontdekken. Mijn eerste gedachte was dat ze na het vastbinden ergens opgesloten was. Die mogelijkheid kon ik echter snel weer vergeten. De logeerkamer werd kennelijk nauwelijks gebruikt en was nogal sober ingericht. De kamer beschikte zelfs niet over een kleerkast. Niet-begrijpend bleef ik een paar minuten zo staan. Het was duidelijk dat hier iets niet klopte. Langzamerhand kreeg ik ook een idee hoe de vork in de steel zat.

Ik huppelde terug naar de huiskamer en trof de beide vrouwen breed lachend naast elkaar op de bank aan. Ik zag meteen dat er op de armen en benen van mijn zuster geen afdrukken van touw te bekennen waren. De twee vrouwen hadden vanaf het begin de boel in de maling genomen. Door zogenaamd mee te werken aan mijn nieuwe opzet, hadden ze een manier gevonden om het spel naar hun hand te zetten, drong het tot mij door. De verklaring die Natasja begon te geven, was eigenlijk niet meer nodig. Ik luisterde maar half en was vooral bezig mijn schaamte over zoveel onnozelheid te verbergen.
Eind van het liedje was dat ik deze keer de onderdanige rol moest spelen. Met gemengde gevoelens schikte ik mij in mijn lot. Ik vermoedde dat de vrouwen een herhaling van het vorige spel op het oog hadden. Het seksuele gedeelte zou ongetwijfeld voor het nodige plezier en ontspanning zorgen. De beide vrouwen waren op dat gebied voor alles te vinden. De bijbehorende bestraffingen maakten het spel alleen nog maar spannender. Dat ik daarna echter vermoedelijk de rest van de nacht zou moeten doorbrengen op een stoffige zolder, was een veel minder aanlokkelijk vooruitzicht...