Het volgende is werkelijk gebeurt. Ik had iets verkeerd gedaan met het huishouden bij mijn meesteres, ze was erg boos na thuiskomst en was niet tot rede vatbaar helaas, wat ik ook probeerde. Het enige wat ze zei voor het naar bed gaan was, dat ik morgen mijn straf zou gaan horen en ik op de bank moest gaan slapen. Ik vreesde het ergste want ik zat voor een jaar lang vast in de zwaarste Carrara kuisheidsgordel met scherpe pennen die elke erectie doen verdwijnen. Mijn vrees was dat hij nog langer gesloten zal blijven. Ik vervloekte de twee kilo wegende metalen onderbroek. De hele nacht kon ik amper slapen.




De volgende morgen ben ik op tijd op gestaan en heb de ontbijttafel voor de meesteres klaar gezet met alles wat ze maar kan wensen. Ik ruim het dekbed en kussen nog snel even op zodat het huis er weer op en top uit zag. Geduldig wacht ik op de bank tot ze klaar is met douchen en aankleden. Ze gaat aan tafel zitten en schenkt een glas melk in uit de karaf. Ze nodigt mij uit om ook aan tafel plaats te nemen en een broodje mee te eten. Wat ben ik daar blij mee dat ze niet zo boos meer is als gisteren, maar mijn vreugde wordt snel minder. Zij gaat zo naar het werk en ik hoopte van het mooie zomerweer te genieten nu ik vrij ben. Uit haar tas pakt ze mijn strafpunten boekje, met gisteren zit je ver boven de punten die je hebben mag en geeft mij een briefje die nog dichtgevouwen is. Hier zit je straf in zegt ze, mij streng aankijkend. Je gaat vandaag maar eens naar het zwembad en gaat daar maar eens minimaal een uur zwemmen. Je ziet het, de meesters is goed voor je, nietwaar ? Ik mompel, ja meesteres dank u wel. Maar mag ik dan wel mijn kuisheidsgordel tijdelijk af in het zwembad, meesteres ? Nee, waarom, vraagt ze. Ik zeg dat het wel erg opvalt in mijn zwembroek. Daar heb ik geen boodschap aan zegt ze. Wie ken je nu in dat zwembad ? Je bent in een grote stad niemand die je kent, dus hij blijft gewoon op slot en je zwembroek valt er toch precies over heen. Om 11.00 mag je het briefje lezen en uitvoeren wat er in staat, en ze gaat naar haar werk.


De tijd kruipt voorbij en als het elf uur ik maak ik snel het briefje open. Ik moet regel voor regel uitvoeren en mag niet eerst verder lezen. Slaaf, je gaat minimaal een uur zwemmen. (Alles wordt gecontroleerd door een vriendin). Je zwemtas staat klaar in de kast en je trekt het volgende aan. Als eerste doe je je roze sokjes aan, dan je spijkerbroek, daarna je roze regenlaarzen met de broekspijpen in de laarzen ! en, o ja, doe ook maar een paar roze latex handschoentjes aan voor je weg gaat, staat wel leuk. Als je je omkleedt bij het zwembad, heb je alles aan wat er in de tas zit en mag het na het uur zwemmen pas weer uittrekken in het kleedhokje en niet eerder. Ik neem de tas uit de kast, zoek de sleutel van mijn fiets en trek de handschoentjes aan.




Voorzichtig doe ik de voordeur open. Het is druk op straat, het is mooi weer en een graad of 22. Ik vind het een vreselijke vernedering als man op die knal roze laarzen over straat te moeten en nu helemaal, omdat het mooi weer is. Dat weet mijn meesteres. Ik moet een kwartiertje door de stad fietsen. Ik voel me helemaal voor gek lopen en vooral als ik bij de stoplichten moet wachten met oversteken. Als ik bij het zwembad aankom valt het met de drukte erg mee. Ik zet mijn fiets op slot en loop met mijn tas naar binnen, het is een oud zwembad waar je een hoge brede trap op moet. Boven zijn de kassa koop ik een kaartje en ze kijkt wel heel vreemd op van mijn latex handen als ik wil afreken. Voordat ik rechts de glazen deur door verwezen wordt, zie nog meer mensen de lange trap op komen. Ik loop met uitzicht op het bad naar de kleedhokjes, maar voordat je naar de kleedhokjes mag moet je eerst je schoenen uit doen en op het schoenenrek plaatsen. Ik doe eerst mijn handschoenen uit en ga zitten op het bankje wat er staat. Er is gelukkig nog niemand anders. Met moeite trek ik de laarzen uit en op dat zelfde moment wil iemand zijn schoenen aantrekken en komt naast mij zitten. Snel doe ik mijn sokken uit en prop ze in een laars. In het rek passen ze niet en ik moet ze op de bovenste plank zetten. Vanuit het bad zie je ze van verre staan. Ik ga een kleedhokje in en haal de handdoek uit mijn tas. Onder de handdoek ligt gelukkig de grootste van mijn twee zwembroeken die ik heb, en mijn gordel volledig bedekt. Als ik omgekleed ben zie ik op de bodem van mijn tas nog een roze oma bubbeltjes badmuts liggen en een roze zwembril ! Dit kan toch niet waar zijn. Ik twijfel maar ik weet dat ik gecontroleerd zal worden en dat ik alles aan moet van de meesteres, in het kleedhokje. Ik berg mijn tas op in een kluisje en loop naar de douche. Ik voel mij geil, maar o zo vernederd. Snel duik ik op een rustige plek in het water en verzin voor mijzelf allerlei smoesjes tijdens het zwemmen als mensen er naar zullen vragen. Het uur gaat tergend langzaam voorbij en zie steeds vanuit het bad de laarzen staan. Gelukkig heb ik bijna niemand iets tegen mij zegt, omdat ik steeds probeer door te zwemmen, behalve een vrouw die op het einde van het bad aan de rand hangt en een opmerking maakt over de roze laarzen die op het rek staan en dat je wel erg kleurenblind moet zijn om die te dragen. Ik durf niets te zeggen en zwem maar weer snel naar de overkant. Zal zij mij misschien controleren, bedenk ik mij later.


Als eindelijk het uur om is klim ik uit het water en zijn de contouren van de kuisheidsgordel duidelijk te zien onder de zwembroek. Ik weet niet hoe snel ik moet douchen en haal de tas uit het kluisje en duik weer het kleedhokje in. Als ik omgekleed ben loop ik naar buiten en zie er verschillende mensen op de bank zitten om hun schoenen aan of uit te trekken. Ik loop langzaam in de hoop dat ze snel weg zullen zijn, maar dat gebeurt helaas niet. Ik droog eerst mijn voeten aan de handdoek af maar er blijven mensen zitten op de bank. Met alle moet die ik heb pak ik toch maar de laarzen en ga zitten. Ik zak door de grond van schaamte en trek snel de sokken maar weer aan, gevolgd door de laarzen. Snel wil ik naar buiten vluchten en op de trap bedenk ik mij dat ik ook nog de handschoenen vergeten was aan te trekken. Ik gis in mijn tas en trek op de trap de latex handschoenen aan. Het is wat lastig met klamme handen om alle vingers goed er in te krijgen, maar het lukt. In een roes fiets ik zo snel mogelijk naar huis en plof moe maar nog steeds zo gekleed op de bank neer. Even bijkomen maar ik heb het gedaan..............