Nog een paar minuten en het vliegtuigje zou gaan landen. Opgewonden keek Wanda, de vrouw van de dominee, uit het raam naar beneden, ze keek naar het landschap en vroeg zich af waar het vliegtuig in godsnaam zou landen. Ze zag nergens een landingsbaan! Van haar hele beschermende leventje tot nu toe was zijn nooit zo opgewonden geweest. 27 jaar lang was haar leventje troosteloos en zonder emoties geweest. De laatste tijd had zij zich steeds vaker afgevraagd of dit het nou allemaal was. Totaal geen afwisseling had ze gehad tot nu toe in haar leven. Maar wie had dat kunnen denken een aantal weken geleden. Het was allemaal wel heel snel gegaan. Haar man Bob moest naar een conferentie in Afrika. Maar toen had men hem vervolgens ook gevraagd of hij missionaris wilde worden ergens midden in de rimboe. Dan zou hij na de conferentie gelijk door kunnen reizen, zodat er heel wat geld uitgespaard kon worden. Bob had het daar jaren terug wel eens over gehad dat hem dat wel wat leek en aan ! haar toen gevraagd hoe zij dat zou vinden. Nu, zij was nooit zo’n voorstandster geweest. Maar toen het twee weken terug weer ter sprake kwam, had zij gretig ja gezegd. Zij wilde wel eens wat verandering. Want haar leven was tot nu toe wel heel erg saai geweest. Opgevoed in een kleine gemeenschap had zij haar jeugd doorgebracht. Haar vader was gemeentesecretaris geweest en daarom moest zij altijd een voorbeeld zijn voor de andere kinderen uit het dorp. Na de middelbare school had zij tijdelijk gewerkt in een bibliotheek en daar had zij Bob leren kennen. Niet dat zij, als zij heel eerlijk tegenover zichzelf was, verliefd op hem was geworden, maar zij was wat blij dat hij haar op een gegeven moment ten huwelijk had gevraagd. Zo kon zij toen eindelijk wegkomen uit haar geboorte dorpje. Het was op het laatst verstikkend voor haar geweest. Zij was dan ook steeds meer daartegen in opstand gekomen. Bob was nu dominee in een andere kleine gemeente. Maar ook hier had zij zich voor! beeldig moeten gedragen. Het vluchten had niet veel geholpen. Het was in haar nieuwe woonplaats haast nog erger dan waar zij vandaan was gekomen. Het huwelijk met Bob viel haar zwaar tegen. Vooral de liefde had niets voorgesteld.



Toen ze nog werkte in de bibliotheek had ze wel eens een enkele maal iets over seks gelezen, maar de praktijk was haar allemaal zwaar tegengevallen. In de boeken stond het allemaal veel mooier omschreven. Vriendjes had Wanda ook nooit gehad. Dat kwam vermoedelijk omdat zij altijd nogal aan de dikke kant was geweest. Zij had altijd grote borsten gehad, al was ze klein, haar borsten waren in verhouding gigantisch. Maar door haar nietszeggende kleding, had ze nooit een vriendje gehad. Ze was vroeger vaak gepest en was altijd een beetje eenzaam geweest. Pas met Bob had zij haar eerste ervaringen opgedaan. Nou ja, ervaringen, het had allemaal niet veel voorgesteld. Toen zij in de huwelijksnacht in haar degelijke nachtkleding uit de badkamer was gekomen, ! was ze erg in opwindende spanning geweest, voor wat komen ging. Maar dat was een afknapper geweest! Bob had alleen zijn broek losgemaakt. Wanda had in opdracht van Bob haar broekje uitgetrokken in de badkamer en ze had op bed moeten gaan liggen. Bob had even haar nachtpon opgetild en zo was hij op haar gaan liggen. Toen hadden ze ‘het’ gedaan. Tenminste Bob had even zijn onderlichaam heen en weer gehaald. Begon toen vrijwel direct te kreunen en was daarna weer snel van het bed op gestaan en dat was alles geweest. Wanda had bijna niets gevoeld. Een heel klein dingetje had ze bij haar schoot gevoeld. Wat iets van opwinding was geen sprake van geweest. Nu ging Bob ongeveer 1 keer in de 6 maanden met haar naar bed. En telkens op dezelfde wijze. Nooit was er ook maar iets van opwinding bij Wanda geweest. Maar ze wist niet beter. Het zou wel zo bij iedereen zijn. Een keer had zij de penis van haar man Bob gezien. Hij was toen even voor het bed blijven staan. Hij was opge! wonden, maar wat ze had gezien had haar ook al niets gedaan. Zij had een penis gezien van ongeveer 7 cm en het had een dikte van ongeveer 1 cm.



Geen wonder dat zij nooit wat voelde. Nu was Wanda geen expert, maar ze dacht dat een gemiddelde penis toch wel wat groter zou zijn. De laatste tijd was zij toch wel eens opgewonden geweest, maar dat had niets met Bob te maken. Nu was zij dus altijd vrij dik geweest, maar de laatste jaren was zij steeds slanker geworden. Nu was zij een normale gezonde vrouw, zij wist zelfs niet hoe mooi ze was geworden. Ze was niet groot, klein zelfs, ongeveer 1.60 m, maar zij had een prima figuur. Alleen haar borsten waren dus niet in verhouding. Als was ze flink afgevallen, haar borsten waren min of meer dezelfde gebleven. Wanda had grote zware borsten. Zij waren mooi rond, vol en groot. Natuurlijk hingen ze door de zwaarte wat naar beneden, maar dat kon ook niet anders omdat ze zo zwaar waren. Ze waren verder heel stevig en elastisch. Door dat Wanda! zo was afgevallen, vielen haar grote borsten des te meer op. Tenminste als ze bijvoorbeeld strakke kleding zou dragen. Dan zou iedereen het eerste naar die grote blikvangers kijken. Daar kon geen twijfel over bestaan. Maar Wanda kleedde zich altijd netjes, ouderwets en heel degelijk. Haar joekels verpakte ze altijd heel deugdzaam in keurige zware bustehouders. Zo ging ze altijd keurig gekleed. Maar zoals gezegd, zij was de laatste tijd nogal eens opgewonden geraakt. Al wist ze niet hoe het kwam. Dat had verschillende oorzaken. Zo was ze, toen ze slanker werd, iets leukere kleding gaan dragen. Nog wel erg saai en degelijk, maar voor Wanda’s doen, was het al een hele stap vooruit geweest. Ze had gemerkt dat mannen nu wat meer naar haar keken. Af en toe hadden bouwvakkers ook naar haar gefloten. Dat vond ze ergens best wel leuk. Daardoor wilde ze ook onbewust wat leukerder kleding hebben. Toen zij een tijdje terug in de kledingwinkel was, was het daar op dat moment erg rus! tig. De verkoopster, een mooie elegante wat oudere vrouw, had haar toen geholpen. Zij had toen een mantelpakje uitgezocht en gepast. Die vrouw had toen gevraagd of zij nooit kousen droeg. Verbaasd had zij geantwoord dat zij toch panty’s aan had. Maar dat had de verkoopster niet bedoeld. Nee, zij had het over echter nylons, die je met jarretels vast moest maken. “De mannen zijn er dol op!”, had ze er gekscherend bij gezegd. Maar ook dat het veel mooier stond, vooral zwarte nylons met een naad aan de achterzijde, zou Wanda goed staan. Dat vond de verkoopster goed passen bij het lichtblonde haar van Wanda. Verlegen had Wanda toen gezegd dat ze het wel wilde proberen. In de kleedkamer had ze toen wat onhandig met de nylons in haar handen gestaan en ze raakte een beetje opgewonden van het gevoel van de dunne nylons in haar handen.



Zij had het mantelpakje uitgetrokken en ze stond nu haar degelijk broekje en bustehouder. Zij was op de stoel gaan zitten en had de ny! lons over haar benen getrokken. Ze raakte steeds meer opgewonden toen zij met haar handen over haar benen streek, gehuld in de gladde zwarte nylons. Vooral het gevoel van het nylon wond haar op. Het voelde veel lekkerder aan dat haar panty’s. Ze had altijd dezelfde dikke panty’s gehad. De nylons veel dunner! Alleen had zij moeite om de nylons vast te maken aan het frivole gordeltje om haar slanke middel. De verkoopster had door het gordijn gekeken en gevraagd of het lukte. Toen ze antwoordde dat zij niet wist hoe zij de nylons vast moest maken, had de verkoopster gezegd: “O, ik help u wel even”. En voor ze het wist zat de verkoopster op haar knieën voor haar en maakte de nylons vast. Wanda ging in gedachten terug naar die winkel en zag het weer allemaal voor haar. “Ik zal ze wel even vast maken. Kijk zo doe je dat”. zei de verkoopster en ze pakte de rand van de nylon voorzichtig beet. Wanda keek, zag en voelde de handen van de verkoopster! tegen haar been aan en raakte daar opgewonden van. Nog nooit had iemand haar aangeraakt en ze stond nerveus op haar benen. “Oei” zei de verkoopster, want haar hand schoot even los. Dat was het ergste niet maar haar hand kwam tegen de schoot van Wanda aan! Zij voelde de hand van de verkoopster tegen haar eh… vagina komen. Wanda maakte van schrik een sprongetje. “Oh sorry hoor.”, zei de verkoopster.



Wanda had toen haastig gezegd: ” Het geeft niet” Maar het was wel voor het eerst dat iemand haar daar aanraakte, als was het per ongeluk. Wanda werd steeds opgewondener. “Draai je eens om” en toen Wanda zich omgedraaid had zei de verkoopster: “Ach de naden van je kousen zitten helemaal scheef. Ik zal je wel even helpen. Wanda dacht dat ze het bestierf, want de verkoopster streelde en trok even later aan de nylons dat het een lieve lust was. En het interesseerde haar helemaal niet meer of de naden recht liepen, maar wel geno! ot de van de eerste vreemde handen, al waren het handen van een vrouw, die aan haar benen zaten. Totaal ongekende gevoelens gingen door Wanda heen! Wanda had niet door, dat de verkoopster veel langer als nodig aan haar benen friemelde. “Nu” hoe vind u het, zei ze tegen Wanda. “U kunt daar in de passpiegel kijken.” Wanda liep er naar toe en zag, Jezus zij zag zichzelf voor het eerst in ondergoed in de spiegel. Thuis hadden ze alleen een paar spiegels boven de wastafels. Zodat zij zichzelf eigenlijk nooit goed bekeken had. Wat was zij eigenlijk eh… mooi!! Zij zag een ja een vreemde vrouw in de spiegel. Een schitterend figuur. Slanke benen, en wat zag ze er mooi uit in die nylons! Mooie ronde heupen, een smal middeltje en ja, wel hele grote zware borsten. Nu was Wanda dus niet zo groot, waardoor haar borsten des te meer opvielen. “Ja” zei de verkoopster, ”het staat u heel goed, maar het staat eigenlijk niet bij uw ondergoed! Dat i! s zo ouderwets. Wacht, ik haal wel even iets anders.” Voor dat Wanda het wist was de verkoopster al weer terug. “Trek uw broekje maar uit, dan passen we deze even.” Wanda was te beduusd om te protesteren en met een vuurrood hoofd trok ze haar degelijke grote onderbroek uit. “Stapt u hier maar in” De Verkoopster hield de opening van een heel klein doorzichtig nylon zwart slipje en Wanda stak haar been er in. Toen de andere en ze voelde dat de verkoopster het slipje langzaam naar boven trok en goed deed tussen en rond haar benen.



Weer voelde Wanda de vingers van de verkoopster tegen haar vagina aan. Nu wist zij ook wel dat de meeste mensen niet over vagina praten. Maar over poesje en kut!! Toen ze het laatste dacht, raakten weer de vingers van de verkoopster haar kut aan. Wanda had het niet meer. Nooit was zij zo opgewonden geweest. Zij wist zelf niet dat zij geil werd. “Maar ook de bustehouder moeten we vervangen. Het is geen gezicht zo̶! 1;, zei de verkoopster. Wanda liet de verkoopster maar haar gang gaan. Tot zij voelde dat de verkoopster haar BH van achteren los maakte. “O, wat doet u nu!!” Verlegen bracht zij haar armen voor haar borsten. “Ik heb hier een BH, die beter past bij het broekje. Kom nu, ik heb wel meer borsten gezien hoor. Zo, armen omlaag, steek ze hier maar door heen en zo, nu naar boven. Nou mevrouw, u heeft heel wat in huis. Jezus u man zal wel wild zijn op die grote joekels van u zijn. Zoals ik al zei, ik heb heel wat borsten gezien, maar nog nooit zulke grote prammen als die van u. Jezus, u bent klein maar u borsten zijn geweldig!! Zo, even vastmaken van achteren. Ziet u hoe mooi het staat. U mooie sappige grote tepels zijn nu mooi zichtbaar door de dunne nylon stof. Ziet u wel! Maar uw heeft eigenlijk helemaal geen BH nodig. Als zijn ze erg groot en zwaar. Ze staan prachtig overeind. Natuurlijk zullen ze dan wel een beetje slingeren en deinen, maar de mannen zullen daa! r gek op zijn. Vele mannen vallen op grote borsten. En die van u zijn in verhouding wel heel groot! Kom, uw BH zit nog niet helemaal goed. Ik zal u even helpen.” Wanda had het niet meer. Volgens haar zat de BH goed.



Of er niks aan de hand was ging de verkoopster met haar hele hand het dunne BH’tje in en pakte haar dikke tiet beet en legde deze nogmaals in het niemendalletje. Al dacht Wanda dat haar andere borst goed zat, ook deze werd beetgepakt en weer terug in het BH gestopt. Wanda was helemaal opgewonden, want ook had nooit iemand aan haar borsten gezeten. Bob had er nooit belangstelling voor gehad. Ze bedacht zich dat Bob zelfs haar borsten nooit gezien had. Ook de schunnige woorden van de verkoopster wonden haar op. “Ziet u wel, hoe mooi u bent?”, vervolgde de verkoopster. Wanda keek verwonderd naar haarzelf. Was zij Dat! Zij zag een fantastische vrouw in de spiegel. Maar zij stond er wel bijna naakt bij. Nog nooit had zij zichzelf zo gezien. De v! erkoopster kwam achter haar staan en zei:” O, wat bent u mooi! Nog mooier zou het zijn als u schoenen zou hebben met hoge hakken. Moet u toch eens proberen. Dan zal zeker iedere man zal wild worden als hij u zo ziet. Moet u kijken. Wanda voelde dat de verkopers haar handen onder haar armen door naar voren bracht en Jezus, ohh. De verkoopster pakte haar tepels door de dunne stof beet en kneep er zachtjes in. Nog nooit had iemand aan haar tepels gezeten! “O, wat bent u daar gevoelig! En wat worden ze snel hard en stevig. En wat zijn ze lekker groot. Uw man zal wel helemaal gek worden als hij aan uw tepels zuigt! Wat zei de verkoopster nu! Nog nooit had iemand aan haar borsten gezeten, laat staan zuigen. Verschrikt stapte Wanda weg. Het ging nu toch veel te ver! Eh. Ik moet weg, ik neem dit. Eh maar niet het mantelpakje. Ik eh. Gehaast trok Wanda haar oude degelijke kleding weer aan en na betaald te hebben. Liep ze nog steeds met een gloeiend gezicht en opgewonden de ! zaak uit. Ze was helemaal in de war. Wat is er met me aan de hand.



Maar dat wist zij wel! Voor het eerst in haar 27 jarige leven hadden vreemde handen aan haar lichaam gezeten en daardoor was zij zo verschrikkelijk opgewonden. Zelf Bob had haar nooit met 1 vinger aangeraakt. Tenminste niet aan haar borsten of aan haar …kut. Helemaal in de war en overstuur was Wanda toen naar huis gegaan. Al voelde ze nog steeds wel het dunne lingeriesetje. Ze voelde hoe haar kleidng nu langs haar gevoelige tepels srteek door de dunne stof. Ook het gevoel van de nylons wond haar vreselijk op. En voelde ze dat het heel wat luchtiger was onder haar rok. De dagen erna moest zij er vaak aan terug denken. Toen ze die dag thuis was gekomen, had zij direct het sexy ondergoed en nylons uitgetrokken. Maar doordat zij er maar telkens weer aan moest denken, was ze toch voor de verleiding bezweken en deed de laatste dagen ontzettend vaak haar nylons en het ondergoed aan en uit, alleen maar om het hee! rlijke dunne nylon te voelen en, als zij eerlijk was, ook een beetje haar lichaam. Maar daar schaamde ze zich dan altijd een beetje voor. Zo durfde zij niet aan haar eigen tepels te komen. Zelfs haar borsten bevoelen deed zij niet. Nee, zij genoot wel van het aantrekken van haar BH, terwijl ze dan zoveel mogelijk van haar borst probeerde te raken. Wel streelde zij uren haar eigen benen en raakte telkens verschrikkelijk opgewonden. Zij was helemaal dol geworden op nylons en had zonder medeweten van haar man, later diverse nylonkousen en gordeltjes en lingeriesetjes gekocht. Maar ze wilde dat er wat meer te beleven zou zijn. Vooral ook de opmerkingen die de verkoopster had gemaakt, hadden wat bij Wanda los gemaakt. Dat mannen wild zouden worden en zo. Zij had nooit op die manier aan andere mannen gedacht, maar nu sluimerde het steeds in haar gedachten. Sinds die verkoopster aan haar lichaam had gezeten, hunkerde zij naar spannende contacten en wat avontuur. Maar dat was niet mo! gelijk in het dorp, want iedereen kende haar. Tot twee dagen geleden. Ze bloosde weer hevig, toen zij eraan terug dacht. Zij wist nog niet waar ze de moed vandaan had gehaald. Bij de brug op de hoek van de straat waren twee arbeiders druk bezig geweest. Die arbeiders kwamen niet uit het dorp. Het waren twee potige vreemde ruige kerels. Zij hadden een grote kuil gegraven en waren met leidingen of iets dergelijks bezig geweest. Over de kuil langs de brugleuning lag een plank voor de mensen om over heen te lopen. De hele morgen speelde de ondeugende gedachte maar door haar hoofd. Omdat ze wist dat ze een paar dagen later weg zou gaan met Bob mee naar Afrika, kreeg ze moed om iets ondeugendst te doen. Zij had een wijde rok aangetrokken en daaronder haar zwarte nylons met de zwarte jarretels. Maar wat haar helemaal verschrikkelijk opgewonden maakte.



Zij was vergeten een broekje aan te trekken. Nu ja, als ze eerlijk was geweest, dan was ze het helemaal niet vergeten. Nee, ze had he! t opzettelijk gedaan! Zij was naar de arbeiders gelopen en vol afwachtende spanning diverse malen over de plank gelopen. Maar er gebeurde niet zoveel. Ze wist niet of de mannen haar zagen. Maar op een gegeven moment had ze op de plank stilgestaan, zogenaamd om naar een langs varende schouw te kijken. Ze had toen… ze werd weer heet toen ze eraan terugdacht, haar ene been op de onderste stang van de leuning gezet, zodat haar benen wat uit elkaar gingen. En langzaam had ij haar been op de stang verder opzij geschoven. Zodanig dat haar benen behoorlijk uit elkaar stonden. Zij bleef lang staan en opeens had ze gemerkt dat het stil was geworden onder haar. De twee arbeiders waren gestopt met werken. Zij had niet goed durven kijken, maar zij was behoorlijk vochtig in haar kut geworden, die open en bloot zichtbaar was geweest voor de twee arbeiders. Als zij aan het woord kut dacht, werd ze helemaal warm. Ze hoorde de arbeiders opgewonden over iets praten. Heel stiekem keek ze e! ven naar beneden en ze zag de twee ruige gezichten in extase en gebiologeerd naar haar benen en natuurlijk ook tussen haar benen kijken. Waar ze de moed vandaan haalde wist ze niet, maar ze bracht haar benen toen nog iets verder uit elkaar. en nog verder! Minuten was zij zo ontzettend opgewonden blijven staan. Af en toe stiekum naar beneden kijkend naar de gebiologeerd bouwvakkers. Toen zij van geilheid bijna stond te trillen was zij teruggelopen. Zij hoorde die arbeiders haar nog nafluiten! Bij haar woning had zij omgekeken en de twee arbeiders stonden naast de kuil nog steeds naar haar te kijken. Toen ze zagen dat zij keek, wenkten ze driftig. Maar Wanda was daar wel een beetje van geschrokken en snel haar woning ingegaan. Toch dacht ze er steeds aan terug. En ergens ver weg in haar achterhoofd had ze best wel een beetje spijt dat zij niet was teruggegaan. Wanda keek haar ogen uit toen het vliegtuigje de landing inzette. Bob was honderden kilometers ver weg van haar. Hij had haar de keuze gelaten om bij hem te blijven of om als vast vooruit te gaan, naar de missiepost. Eerst was ze een beetje geschrokken om alleen te reizen, maar ze verlangde naar avontuur. Haar man was altijd zo degelijk en preuts. Ze kreeg er wel zin in om alleen te gaan reizen.



Misschien zou ze wel wat beleven. Ze zou in ieder geval andere onbekende mensen ontmoeten. Dus het duurde niet lang of haar reis werd geregeld. Het zou nog weken, misschien wel maanden duren voordat zij haar man weer zou zien. Ze zou eerst met een vliegtuigje meegaan en daarna zou met de auto of zoiets naar de missiepost gebracht worden. Onderweg keek ze haar ogen uit over de uitgestrekte landschappen. Ze zag een smalle open strook tussen de bomen en begreep dat dat de landingsbaan moest zijn. Ze zag verder geen enkel gebouw of iets dergelijks in de buurt. En voor ze het wist bonkte he! t vliegtuigje op de bodem en taxiede naar de kant. Daar stonden vele donker gekleurde mensen. Kinderen dansten en sprongen opgewonden terwijl ze naar het vliegtuig keken. De piloot stopte de motor en het was direct een drukte van belang. De piloot gooide al haar koffers en dergelijke naar buiten en ook nog diverse andere goederen. Wanda zag ook dat er medicijnen uitgeladen werden. Nog onwennig van de drukkende warmte stapte Wanda uit. Er kwam direct een oudere blanke man op haar toegelopen. Wanda keek om zich heen. Op die man na, waren er verder geen blanke mensen. Ze zag alleen maar gekleurde mensen. Ze raakte vooral een beetje onder de indruk van een aantal grote negers, die belangstellend naar haar keken. De man begroette haar in de Engelse taal en vertelde haar, dat ze nog een paar dagen in een kleine vrachtauto moest rijden. De reis kon niet verder met het vliegtuig. Want ze ging nu echt het oerwoud in en daar waren geen landingsbanen. Hij wenkte naar de negers en die kwamen direct aangelopen. Deze mannen zullen jou naar je bestemming brengen. Ze zijn hier ook om medicijnen en andere goederen op te halen. Je hoeft niet bevreesd te zijn. H! et zijn geen wilden, hoor. Want hij zag het verschrikte gezicht van Wanda. Voor een blanke vrouw zullen ze hun leven geven. Dat zal je wel merken. Je zal geen kwaad bij hun kunnen doen. En zeker voor een mooie blond vrouw als jij. Weet je, ze hebben waarschijnlijk nog nooit een blonde vrouw gezien. Alleen die grootste misschien. Hij schijnt jaren terug gestudeerd te hebben. Zij spreken geen Engels, alleen die grote weer misschien. Maar ik weet niet zoveel van hen. Maar ze zijn betrouwbaar. Ik neem aan dat jij hun taal niet kent? Wanda knikte en de man sprak verder. Nu, daar is niets aan te doen. Maar met gebaren zal je een eind komen.



Die grote neger is een stamhoofd. Ik ga nu met het vliegtuig mee terug, dus veel sterkte en welkom in mooi Afrika. Voor dat Wanda het wist, steeg het vliegtuigje weer op. Wat verlaten keek Wanda het na, totdat het aan de horizon verdwenen was. De meeste bewoners waren al weg, en Wanda keek naar de achtergebleven mannen. Die nieuwsgierig met inte! nse blikken naar haar keken. Ze voelde zich wat opgelaten en gespannen en angstig dacht dat er iets bijzonders aan haar was. Een beetje verschrikt keek ze naar haar kleding, maar daar was niets mis mee. Ze droeg een bruine wijde rok met daaronder haar natuurlijk haar nylonkousen. Die droeg ze nu altijd! Bob merkte toch het verschil niet. Verder droeg ze degelijke schoenen. Een Bruine dikke blouse en daarover een dichtgeknoopt jasje. Ze had het wel erg warm in die kleding. Ze keek weer naar de donkere mannen. Het waren er vijf. Een jongen van een jaar of vijftien. En de andere vier waren ongeveer van haar leeftijd, dacht Wanda. Maar ze voelde zich wel wat kleintjes. Drie van die vier mannen waren bijna twee koppen groter dan zij. Bob was ongeveer net zo groot als zijzelf, maar deze mannen waren… ja, indrukwekkend. Zeker twee meter! Maar de vierde… Jezus, wat een beer. Vol ontzag en angstig keek ze op naar die brede grote pikzwarte neger. Hij was nog groter dan de an! deren. Hij was nog zeker een kop groter dan die anderen en ze zag zijn geweldige brede schouders en sterke gespierde lichaam. Ze staarde naar de kabels in zijn armen en naar zijn grote handen. Jezus alles was aan hem groot en massief. De mannen waren gekleed in shirts en ze droegen verder een korte broek. Alle mannen waren sterk gespierd hadden een behoorlijke bult in hun broek en Wanda vroeg zich verwonderd af, wat dat was. Hun penis kon het niet zijn, want bij Bob had zij dat nooit gezien. Vooral die grote man had een hele dikke bult! De mannen keken haar lachend aan en ze waren druk met elkaar aan het praten. Wanda had het gevoel, dat ze het over haar hadden. Ze gaven haar een hand en verlegen voelde zij telkens haar kleine hand wegzinken in de grote handen van de mannen.



Vooral toen ze haar kleine handje in de hand van die reus legde, voelde Wanda zich wel heel eg kleintjes. Jezus wat een beer! Hij torende ver boven haar uit. Wat voelde zij zich klein bij die enorme man! G! ebaren makend probeerden ze met elkaar te praten. Wanda voelde haar spanning opeens wat wegglijden en werd zelf een beetje uitgelaten en lachend wees zij elke man en zei:” Ik noem jou maar Do, jij Re, jij Mi, jij Fa en jij grote bullebak, jij bent Sol.” De mannen lachten ook en Wanda zag dat ze allen schitterende tanden hadden. Ze begrepen haar en zeiden tegen elkaar de namen. De mannen stapelden de goederen en Sol, de gigant, liep weg. Even later hoorde Wanda een geronk en achter de bomen vandaan, kwam een vrachtwagentje aangereden. Ze zag dat Sol achter het stuur zat. Het bestond uit een cabine en verder niet. De rest was de laadvloer. Druk doende werd de auto door de mannen geladen en er bleef niet veel ruimte over. Maar onderwijl bleven de mannen druk praten en vooral naar haar kijken. Ze keken niet gewoon, nee ze keken eh… heel intens. Wat is er nu zo bijzonders, dacht Wanda. Toen begreep ze het. Die negers hadden misschien nog nooit een blonde blanke ! vrouw gezien!! Vlak voor de reis had ze haar haar af laten knippen en nu had ze een lekker kort kapsel. Dat was gemakkelijk, want ze hoefde er niet zoveel aan te doen en ze vond het wel fris. Want in Afrika is het warm, erg warm. Wanda voelde het zweet op haar lichaam. Ze werd een beetje verlegen door die intense blikken, vooral van de jongen. Die bleef rond haar draaien en vol bewondering keek hij naar haar en naar haar lichaam. Ze was maar wat blij dat zij zo degelijk gekleed was. Met die wilden weet je het maar nooit, had Bob gezegd. Nu, Wanda vond het allemaal best meevallen. Op haar beurt keek zij ook haar ogen uit. Want zij had nooit in het een neger zo dichtbij gezien. Zij was behoorlijk onder de indruk. Alles was ingeladen en Wanda kon instappen. Nou nou, de cabine was niet zo groot. Moesten ze daar met zijn zessen in? Lachend stonden ze bij de vrachtwagen. Wanda zag dat alle mannen een sieraad om hun nek hadden hangen. Toen ze goed keek hadden ze allemaal hetzelfde si! eraad. Zonder erg liep ze naar Re en pakte het sieraad beet. Direct voelde ze dat er spanning ontstond bij de mannen.



Afwachtend keken ze haar aan, wachtend.. Ja waarop? Toen zag Wanda dat het een … mijn god, de mannen hadden allemaal een zwarte, van ivoor of iets dergelijks sieraad, om hun nek hangen, in de vorm van een … penis!!! Een penisvorm die eh.. stijf was met twee ballen eraan. De grote van het sieraad was een paar cm, maar het was best mooi. Vriendelijk lachend probeerde Wanda aan te duiden dat ze het mooi vond. De spanning viel van de mannen af en blij lachend spraken zij even opgewonden met elkaar. Toen duidde de mannen dat zij in moest stappen. Zij zag dat Sol opgevouwen met zijn gigantische lichaam achter het stuur zat. Vreemd genoeg zat het stuur rechts! Via de andere kant klom zij de cabine in. Sol had ook zo’n sieraad om, maar de zwarte penis om zijn nek was groter dan die van de anderen. Wanda zag dat de jongen, die ze dus Do gedoopt had, ac! hter op de laadklep een plekje zocht, maar ze schrok een beetje van zijn teleurgestelde blik. Toen begreep ze, dat de jongen bij haar wilde zitten! Ze voelde zich vereerd en een beetje opgelaten. Sol zat met zijn imposante grote lichaam achter het stuur in de auto en verlegen ging zij op de bank zitten. Jezus, wat voelde ze zich klein naast die enorme neger. Maar de andere negers wilden ook mee! Het lukt nooit dacht Wanda. Naast haar gingen Re en Fa zitten en ze voelde zich als een sardientje in een blik. Ze werd tussen de negers klem gedrukt. Mi ging op de zitting links van haar zitten en rechts zat zij tegen het zware lijf van Sol. Zij voelde zich heel kleintjes. Het dashboard was gedeeltelijk weggehaald en daar hadden ze provisories een stoeltje gemaakt. Daar ging de vierde neger zitten. Die zat nu schuin tegenover haar. Sol startte de wagen en reed weg. Wanda had het niet meer. De wagen schudde alle kanten op en ze werd heen en weer geslingerd. Nu was dat het ergste niet,! maar wel die twee lichamen die haar raakten. Ze zocht houvast maar kon zich nergens beet houden. De wagen kreeg een beetje vaart en, o… mijn god wat gebeurt er nu. Zij zag en voelde dat Sol schakelde, maar de versnellingspook zat tussen haar knieën!! Ze probeerde nog om haar beide benen langs de linkerkant van de pook te zetten, maar dat lukte niet. Ze was min of meer gedwongen om zo te blijven zitten. Nee, de pook zat precies tussen haar knieen.



Ze zag dat Sol schakelde van de eerste naar de tweede versnelling en ze voelde en zag tot haar ontzetting, dat die enorme hand met de versnellingspook tussen haar benen en dijen geduwd werd!! Haar soepele rok werd opgeschoven en o lieve help, ze voelde de hand tegen haar … tegen haar kut aankomen!! Ze probeerde wat naar achteren te gaan maar de zitting liet dat niet toe. Sol liet zijn hand op de pook zitten en Wanda kreeg een kop als vuur. De andere mannen keken opeens gebiologeerd naar de hand van Sol. Gelukkig, hij vera! nderde de versnelling en de hand met de pook verdween van tussen haar benen. Niet helemaal, maar de hand drukte niet meer door de dikke rok heen op haar kut. De hand op de versnellingspook zat weer bij en tussen haar knieën. Maar even later schakelde hij weer en weer kwam de hand door haar rok heen tegen haar kut! O mijn god waar ben ik nu in beland! Het duurde niet lang, of Sol begon te schakelen dat het een lieve lust was. Het was misschien ook wel nodig, want de weg zat vol kuilen en gaten, bedacht Wanda ter verontschuldiging, maar Wanda verdacht hem er toch ook van dat hij wat meer schakelde dan nodig was. Steeds bracht hij de versnellingspook naar haar kut toe en telkens raakte hij haar daar. Wanda werd steeds opgewondener en zag dat de andere mannen ook intens naar de hand van Sol bleven kijken. Waar ben ik nu terechtgekomen. Ze bedacht zich dat zij misschien wel opzettelijk op die plaats in de auto gezet was. Dat vond ze ergens ook wel opwindend. Ze wilde toch wat avont! uur? Nu, hier reed ze nu, midden in Afrika met vier, nee vijf negers en steeds een hand tegen haar kut duwend. Ze voelde het zweet haar uitbreken.