De toespraak zat vol toespelingen die de aanwezigen deden schateren. In het kort schetste mijn vriendin, die dag buitengewoon trouwambtenaar, de rolveranderingen tussen vrouw en man.

'Om die reden, beste aanwezigen, heb ik er een trouwformulier uit 1949 bij gepakt en dit enigszins aangepast. Wil het bruidspaar opstaan?'

Saskia zag er spannend uit in haar korte, leren rok, hagelwitte zijden blouse en kniehoge laarzen. Benny, naast me, zat gedurende de hele ceremonie onrustig te wiebelen, het zitten deed hem blijkbaar nog zeer. Ook leek hij overweldigd door de schare van vriendinnen en een paar vrienden die ik, buiten hem om, had uitgenodigd in de voor de gelegenheid tot trouwzaal omgetoverde kasteelkelder.

'Belooft u uw vrouw als een meesteres te dienen en haar ten alle tijd te gehoorzamen?'

Samen met Saskia had ik de tekst voor de trouwbelofte samengesteld, elkaar overtroefd met banale eisen die echter buiten het straf- en huwelijksrecht zouden vallen, het moest subtieler, anders was ons huwelijk straks niet rechtsgeldig.

Zachtjes hoorde ik Benny 'ja' zeggen. Te zacht naar mijn smaak. Hierover was het laatste woord nog niet gezegd. Zelf bevestigde ik volmondig dat ik mijn man zou verzorgen als een moeder haar kind, dat ik hem op gepaste wijze ook zou straffen wanneer hij ongehoorzaam zou zijn. De kelder explodeerde toen ik Benny zijn stalen halsband omdeed en hij mij, met neergeslagen ogen, een ring om mijn vinger schoof.

Benny's trouwpak was op maat gemaakt, zat dus lekker strak om zijn prachtbillen.

'Dan heb ik voor u, als bruidspaar een passend geschenk.' Vanonder haar desk pakte Saskia een Engelse cane, boog de rotting voor het oog van de camera's en mobieltjes, zwiepte er speels mee door de lucht, applaus volgde.

Opeens klonk uit de zaal een mannenstem die ik herkende als die van Benny's chef: 'Ik ben geen jurist, maar volgens mij is de akte ongeldig, achterin hebben we de bruidegom geen jawoord horen zeggen.'

Het verraste ook mij, dit was vast een van de ideetjes van Saskia.

'Goed, dan doen we dat gedeelte over,' sprak mijn vriendin laconiek.

Benny werd naar voren gehaald, Saskia herhaalde haar vraag uit de trouwbelofte, zwaaide dreigend met de cane. Nu waren Benny's woorden ook achterin goed te verstaan.

'Vanwege dit oponthoud moet hij eigenlijk klapjes hebben, wat vind jij Justine en u, beste aanwezigen?'

Bevestigend gejoel echode onder het lage gewelf.




'Doe jij het zelf, Justine, of zal ik als trouwambtenaar de slagen toedienen?'

Ik knikte, wilde wel eens zien hoe Benny zich zou houden. Bens chef kwam op diens plek zitten, filmde het met zijn mobieltje. Ben had me al eens in geuren en kleuren verteld dat zijn baas voortdurend toespelingen maakte op slaag, maar omdat ik hem dit niet toestond, was het er nooit van gekomen. Ben zou ik als dociel slaafje vast met velen, zeer velen moeten delen, zelfs met mijn beste vriendin. Deze trok Ben naar voren, dwong hem krom te staan, met zijn vingertoppen zijn schoenen aan te raken en de slagen hardop mee te tellen.

Saskia keek me even aan, haar vurige met koolstof opgemaakte oogranden sprongen er als het ware uit. Ze hief de cane, ademloos keek het publiek toe hoe mijn man zes striemende slagen met de rotting kreeg op zijn witte, linnen broek.


Een jaar daarvoor ontmoette ik hem tijdens een stranddagje in Wijk aan Zee. Met Saskia lag ik in een duinpan, toen mijn vriendin me toe siste: 'Niet omkijken, we worden bespioneerd, volgens mij is hij foto's aan het maken.'

Uitdagend opende ik mijn benen, als een echte pin-up. Toen verraadde hij zich, hij kwam nog een paar stappen naderbij, struikelde en viel met zijn camera met zoomlens in het zand, we hoorden hem vloeken. In een paar passen waren Sas en ik bij hem, raapten hem en zijn camera op. Bezorgd keek hij naar zijn toestel, zand is immers funest voor zo'n verfijnd apparaat. Hij blies, poetste, probeerde het en voor hem gelukkig, hij deed het nog.

We drukten hem op onze badlakens en omsloten hem.

'Vind je ons zo mooi?' informeerde Saskia zoetjes.

Hij knikte. 'U hebt heel mooie lichamen, sorry dat ik u stiekem fotografeerde, ik had me al aan u willen voorstellen en uw toestemming achteraf willen vragen, maar ik wilde spontane foto's, geen geposeerde.'

'U bent fotograaf?'

'Klopt, ik werk voor Panorama en nog wat bladen, maar ben ook bezig met een strandboek, dan zijn mensen het meest zichzelf.'

'Werkelijk? U bedoelt dat alle mensen op het strand opeens zichzelf worden zodra de warme zon hun lichaam kust?'

De man ontspande, bestudeerde nogmaals zijn camera, richtte zich, maar werd door ons beiden tegengehouden.'

'Je bent gewoon een vies kereltje,' begon Saskia streng. 'Een vies goorlapje dat stiekem lekkere wijven kiekt en de foto's duur verkoopt aan vunzige blaadjes.'

'Vieze kereltjes moeten eigenlijk straf hebben, Sas. We worden hier steeds lastig gevallen door voyeurs, daarom worden we gedwongen ons terug te trekken in een duinpan.'

'Ik werk echt voor Panorama, ik kan u mijn perskaart tonen en mijn visitekaartje, ik ben freelance fotograaf.'

'Houd je bek. Het geeft geen pas om ons ongevraagd te observeren en te fotograferen.'

'Ik had u echt om toestemming gevraagd,' verzekerde hij.

Saskia en ik schoven naar elkaar toe, de fotograaf zat klem tussen onze opgetrokken benen.

'We moeten eens ernstig praten, jongen, weet je moeder wel dat je hier bent?' vroeg ik.

'Wat zou je moeder ervan vinden dat jij stiekem blote vrouwen begluurt en fotografeert?'

'Mijn moeder...'

'Zwijg,' snauwde Sas. 'Wij voeren hier het woord. 'Justine, wat zullen we met dit ventje doen, de strandpolitie inschakelen, heb jij het nummer?'

Het ventje dat tussen ons ingeklemd zat, schatte ik op hooguit dertig, eerder wat jonger. Een beeldschoon exemplaar en dus vast weer een nicht, dat was nu eenmaal mijn karma, mijn lot. Hij bewoog zich onrustig heen en weer, zijn camera als een zuigeling aan zijn borst. Ruw pakte ik het toestel van hem af en smeet het opnieuw in het zand. Hij vloekte, ik gaf hem een klap, waarna hij beduusd naar zijn wang greep. Saskia zat achter hem, haar knieën om zijn middel, ze trok zijn armen naar achteren, veel kracht kostte het haar niet.

'Jij moet klapjes hebben, heel veel klapjes, kleine viespeuk.' Met vlakke hand begon ik hem om zijn oren te slaan, zijn ogen straalden ontzetting uit.

'Net vroeg ik al wat je moeder ervan zou zeggen dat je in het geniep mooie vrouwen begluurt, zou ze je over de knie leggen, zou ze je een pak billenkoek geven?'

Ondanks zijn gebruinde kop, zag ik hem toch blozen, ik leek beet te hebben.




Een jeugdfascinatie van mij, jongens op de blote billen zien timmeren door hun pa, liever nog door hun ma. Ik had vroeger een buurjongen die tot zijn zestiende thuis nog slaag kreeg, goed hoorbaar voor ons, in onze naoorlogse flat. Een fletse, totaal onaantrekkelijke knul, over wie ik desondanks droomde, dat zijn moeder mij bijvoorbeeld vroeg om de straf voor haar uit te voeren, daar zij last had van haar elleboog. Frank bij zijn moeder over de knie, ik die met de mattenklopper zijn blote billen moest bewerken.

'Hij denkt zeker dat we dit zomaar laten passeren,' voerde Saskia mij, als trouwe vriendinnen kenden we weinig geheimen voor elkaar. 'Ik denk dat wij eens moeten optreden als twee strenge tantes, wat vind jij?'

Ik kneep in zijn tietjes, ze werden onmiddellijk hard. 'Is hij niet wat te groot om over de knie te gaan, Sas, ik schat hem toch al boven de twintig.'

'Wat doet leeftijd er nu toe, als hij zich misdraagt, al was hij tachtig, dan verdient hij gewoon klappen.'

Ik onderwierp hem aan een derdegraadsverhoor en kwam zo zijn naam, leeftijd en woonplaats te weten. Ik doorzocht zijn fototas, vond inderdaad zijn perskaart en visitekaartjes en nog wat andere persoonlijke bescheiden. Over zijn adres had hij gelogen, wat we beiden nog meer reden vonden om hem eens een goed pak slaag op zijn blote billen te geven.

'Net als vroeger, Saskia. Toen kregen we toch ook op onze kont als we stout waren geweest?'

'Blote billen, bij ons thuis tenminste wel.'

'Wanneer ben je voor het laatst bij je moeder over de knie gegaan?'

Met duim en middelvinger stevig om zijn wangen, dwong ik hem mij recht aan te kijken. Ik rook zijn angstzweet. Mijn andere hand betastte zijn pik die keihard was. Er zat een vlek in zijn ultrakorte, beige zwembroek. Met mijn tong bevochtigde ik zijn kurkdroge, gebarsten lippen, hij huiverde.

'Krijg ik nog antwoord?'

'Mijn moeder is …'

Ik wilde helemaal niets over dat mens horen, hem alleen behoorlijk hard tuchtigen op die aanbiddelijke jongensbillen.

'Je bent het dus met ons eens dat je straf verdient, klappen op je blote billen.'

Terwijl Saskia hem nog steeds in een stevige greep hield, stroopte ik Benny de zwembroek af, mijn handen gleden langs zijn volmaakte jongenslijf, eigenwijs glipte zijn jongeheer schalks over de bovenrand en priemde me uitnodigend toe.

'Je bent nog viezer dan ik dacht, Benny, hiervoor zal ik je streng moeten straffen.'

Angstig flitsten zijn ogen om zich heen, misschien hoopte hij op bijstand, misschien was hij gewoon bang dat iemand hem in deze benarde positie zouden zien zitten.

Als altijd een heerlijk geluid en een hoogst opwindend gevoel toen mijn rechterhand die weerloze bilhelften bewerkte. Hij lag over mijn bovenbenen, Saskia zat op zijn bovenlijf en hield nog steeds zijn polsen omklemd. Hard mepte ik hem in die duinpan op zijn blote billen, zag Frank weer voor me, zijn moeder, de mattenklopper die bij hen aan de keukendeur hing.

Hoe lang ik die eerste keer heb geslagen weet ik niet meer, het leek zo hard en lang te duren, dat we vast de meeuwen overstemden en het geruis van de branding, zeker toen hij begon te schreeuwen.

'We gaan je nu verkrachten,' sprak Saskia wreed. Uit haar tasje pakte ze haar eyeliner, haar lipstick, zelfs een dun flesje deodorant.

Benny raakte door het dolle heen, tijdens het pak billenkoek had ik al een zaadlozing over mijn dijen gevoeld, alles plakte, nu genoot hij nog meer, onze vieze fotograaf.

Ik dwong zijn hoofd tussen mijn benen, begon het te mangelen, als tijdens een worstelpartij. Zijn tong wist al snel de weg naar mijn spleet, hij had merkbaar ervaring.

'Maak eens wat plaatjes, Sas, dit willen de lezers van Panorama graag eens zien.'


Het feest was in volle gang. Waar bij huwelijksrecepties bruid en bruidegom met een zekere hoffelijkheid worden behandeld, ervoer ik een belangrijk onderscheid in soorten en wensen. Veel van mijn vriendinnen prezen me, omdat ik me zo ongegeneerd aan mijn lusten overgaf, anderen brutaliseerden Benny, vooral zijn chef van het weekblad maakte het behoorlijk bont.

'Slaafje, ben je nu voortaan ook mijn slaafje?' Hij hoestte een rokerslach en betastte mijn mans billen.

'Poten thuis, hij is van mij,' sprak ik halfluid.

'Weet ik, weet ik toch meisie, maar ik mag toch wel een beetje genieten. Wat was dit geil zeg, ik kwam bijna klaar.'

'Ik wil nu je mobieltje, nu!'

'Hoezo, vertrouw je me niet?'

'Voor geen cent, geef je mobieltje.'




Saskia kwam naderbij, zij had bij de cadeautafel gestaan waar weinig huishoudelijke geschenken op lagen, behalve dan drie mattenkloppers van inferieure kwaliteit, dat zag ze zo.

'Hij doet moeilijk,' lichtte ik haar in, 'ik wil zijn mobieltje, hij heeft er geile filmpjes van mijn man op gezet.'

'Dat lieg je.'

'Laat dan maar zien, als je niks te verbergen hebt.'

Twee leerjongens hoorden het gekrakeel, voor mij onbekende knullen, hopelijk niet behorend bij een bende.

'Moeilijkheden, kunnen we wat betekenen?'

Geen taal voor no surrender, leek me.

Mokkend stond Bens chef zijn mobieltje af.

'Morgenochtend kun je het komen ophalen, hebben we een nazit.'


Ben was tijdens de huwelijksnacht in het kasteelhotel een droom. Waar hij tijdens de ceremonie zo tegen opzag, hij slechts met moeite een 'ja' uit zijn strot had gekregen, gaf hij zich meer dan drie uren volledig aan me over. Het was dat ik tegen drieën slaap kreeg, anders had hij bij het ochtendgloren nog steeds mijn voetzolen liggen likken, mijn tenen afgelebberd, me gesmeekt om nog meer klappen, me smachtend vanaf de vloer verzocht om vooral heel streng voor hem te zijn.

'Ik wil u altijd dienen, ook uw vriendinnen en vrienden, ik wil uw eeuwige slaaf zijn, uw bezit. Sorry dat ik vanmiddag niet luid en duidelijk mijn jawoord gaf.'

'Zal je de komende dag nog wel merken,' sprak ik vermoeid. 'We gaan nu slapen, schatje, kom met je kontje eens op mijn kussen liggen.'

Die nacht hield hij me toch uit de slaap, tegen vieren was ik het zo beu, dat ik Saskia's huwelijksgeschenk wel moest gebruiken, Benny schreeuwde het uit. Net toen ik hem vastgesnoerd en voorzien van een mondknevel aan het voeteneinde had klaargelegd voor een rustige nacht, werd er ruw op onze deur geklopt. Ik noodde de boze yank bij ons naar binnen, hij kwam voor Anne Frank en de Keukenhof, zag daar een vastgebonden schone jongeling vastgebonden aan het voeteneinde van ons huwelijksbed.

'Tjarch,' sprak hij eenvoudig en toch veelzeggend. 'You've punished that guy?'

'Our way,' verklaarde ik droog. 'Mariage in our country.'

Terwijl Benny het uitzicht had op onze voeten die als wieken wentelden, liet ik me naaien door een viriele Amerikaan.


De nazit in de kelder was het hoogtepunt. Ben op de tafel vastgesnoerd, tussen de ham, zalm, vele kaassoorten, yoghurt, kwark, drankjes te kust en te keur, waaronder champagne en natuurlijk koffie en thee. Veel van onze gasten hadden geboekt voor dit evenement.

'Kunnen we hier ook iets van nemen?' vroeg een van mijn vriendinnen, terwijl ze met een kaasmes in Benny's billen prikte.

Een van de leerjongens begon hard op Bens billen te meppen, bijgestaan door de chef van Ben. Goed, ik hield wel een oogje in het zeil, maar kneep het andere toch toe. Ben was nu mijn bezit, ik kon hem straks goed verkopen.

Het is me toch gelukt, meisie,' sprak hij trots. 'Wat is dat lekker, mag ik echt niet, ik bedoel als hij stout is, te laat zijn plaatjes inlevert...'

Mijn man kreeg het behoorlijk te verduren, Bens chef trok me mee naar een hoek van de kelder, weg uit het zicht van de anderen.




'Ik doe je een voorstel, ik heb een geweldig idee gekregen, dat gaan we maken, een nummer over de veranderende relatie tussen man en vrouw. Heel decent hoor, geen geil gedoe, gewoon een normaal wijf dat haar man over de knie legt. Of een schoonmoeder, of desnoods een schoonvader die flink met een liniaal mept op de ontrouwe schoonzoon.'

'Wat bedoel je met decent?'

'Geen vunzigheden, maar gewoon de essentie, hoe een man zijn superioriteit afwerpt en zich zonder morren laat kastijden. Weet je, veel mannen dromen over koek, billenkoek, dat weet je toch? De man moet altijd sterk zijn, die van jou heeft het goed bekeken, daar lusten onze lezers wel pap van, dat zie je toch zo.'

'Wat schuift het?'

Na het horen van het beginbedrag wenkte ik Saskia. Ze ondervroeg Bens chef, alsof ze voor het misdaadkatern werkte.

'Een billenkoeknummer dus, kom je er zelf ook in?'

Met vaste hand veranderde ze het contract in ons voordeel, in Bens voordeel, in zijn nadeel.


Het billenkoeknummer oogste veel aandacht. Ben onherkenbaar over de knie bij mij, bij Saskia, maar ook onderhanden genomen door de twee leerboys, nu uitgedost in politie-uniform en voorzien van politieknuppels. Saskia leverde de bijschriften, repte daarin over het opfrissende karakter van een goed pak slaag voor mannen die scheve schaatsen rijden en die te beroerd zijn om huistaakjes uit te voeren.

'Mevrouw, eens is de maat vol. Maak een einde aan die eindeloze en zinloze discussies, met een goed pak slaag, bij u over de knie, is hij als was. Mijn vriendin J. heeft het wat dat betreft goed bekeken, ze maakte van haar bruut van een vent een totaalslaaf, zoals u op de foto's kunt zien. Deze hele wisseling van de macht heeft navolging gekregen, Paginagroot zie je Benny's chef die door beide vriendinnen behoorlijk wordt afgeslagen.

Het billenkoeknummer werd grif verkocht, blijkbaar leefde het. Mijn man en ik leven er goed van. Het leverde ook veel ingezonden brieven op, die Saskia en mij de tranen van het lachen bezorgden, maar daarover een volgende keer.




Graag commentaar naar: bjanssen64@hotmail.nl