Gewoon een alledaagse dag, een dinsdag, mijn dochter is naar school en komt vanavond pas thuis en ik verveel me stierlijk. Ik besluit een spelletje op de pc te spelen ook al is er nog genoeg te doen in het huis. Om half tien krijg ik een smsje. "Alles nog okay daar? X" Ik stuur een smsje terug "Ja wat stil, maar alles prima xxx". Half twaalf gaat de bel. Ik besluit om niet open te doen er wonen nog meer mensen in het portiek. Weer gaat de bel… pfff ja doei!

De bel…. Weer….en nu lijkt het wel alsof de bel eraf zal vallen zo lang en hard..

Hmm toch maar opendoen dan, ik loop naar de deur, nog steeds in de veronderstelling dat de schoonmaker het is. Ik neem weer mijn plek in achter de pc.

Een paar seconden later hoor ik gerommel aan het slot. Ik schrik overeind. De deur gaat open en ik hoor: "Zo waarom duurde het zo lang subje?"

"Oh kut," denk ik, en weet alleen maar "eh, U zou toch niet komen vandaag?" uit te brengen.

"Pardon? Is dit de manier waarop je me begroet?" Ik draai me om en kijk recht in de ogen van mijn Mr.

"Eh, nee Mr," stamel ik onhandig…

Apathisch blijf ik zitten op mijn stoel terwijl hij de kamer en de keuken inloopt.

"Wat ben je aan het doen!"

"Een spelletje?"

"Heb je niks beters te doen! Hoe lang zit je daar al?"

"Ehm twee uurtjes? En ja eigenlijk wel…"

"Ja, dat is te zien! Altijd voorbereid zijn op onverwachts visite! Ben jij niet opgevoed?"

Ik sla mijn ogen neer van schaamte, over de stoelen ligt wasgoed te wachten tot het weg gevouwen wordt, Hij zucht eens diep. "Kleed je fatsoenlijk aan, ik wacht op je in de auto," en hij loopt weg, slaat de deur dicht en laat me zitten.




Ik pak mijn zwarte broek uit de droger en trek een makkelijk topje aan. Doe mijn haar in een losse staart, poets mijn tanden en bekijk me nog eens in de spiegel.. "Nou ja het moet maar…," denk ik. Ik begin me nu te haasten, pak mijn tas, mijn sigaretten, schoenen aan… en wil weg lopen. Oh mijn sleutels, oh en de pc uit… en dan ren ik het portiek in de trap af…

De auto staat voor de deur. Hij rookt een sigaret en ziet er relaxed uit. Ik stap in de auto en zet mijn liefste lach op.

"Wat lach je? Denk je nou echt dat dat je helpt!"

"Eh, nee niet echt kennelijk," denk ik bij mezelf en zeg, "nee".

Hij start de motor, zegt niets meer, en raakt me zelfs niet aan… ik voel me waardeloos.

We rijden een voor mij bekende route, nog even een stop bij het benzinestation waar hij sigaretten haalt. Als hij weg is ga ik wat ontspannender zitten. Ik merk dat ik van gespannenheid mijn nagels in mijn handpalmen heb gezet, ik wrijf er even over en kijk wat rond. Ineens zie ik een grote tas in de kofferbak staan. Bijna kan ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen, maar mijn Mr komt alweer aanlopen. Snel kijk ik weer voor me uit. Hij stapt in.

"Waar keek je naar subje?"

"Eh naar de tas"

Hij glimlacht en start de auto, en we rijden weer verder.

De hele weg lijkt het wel alsof hij me negeert, ik probeer een praatje aan te knopen, want ik kan niet tegen stiltes. Het enige wat ik na de eerste paar woorden terug krijg is: "Heb ik gezegd dat je tegen me mocht spreken?"

Ik schrik van zijn woorden en fluister, "nee…".

"Wat zei je Sub ik versta je niet!"

"Nee Mr"

En weer is het stil.

Ik vraag me nog steeds af wat er dan in die tas zit. Heeft hij misschien net boodschappen gedaan? Ik besluit me er maar niet druk om te maken. Ineens slaat hij rechtsaf een bedrijven en industrieterrein op. Hij stopt op het parkeerterrein van een verlaten fabriek. Het enige bewijs van leven is een surveillance wagen die net voorbij kwam rijden voordat we het terrein op reden. Uit ervaring weet ik dat het dan nog wel 1,5 uur kan duren voordat hij weer voorbij komt.

"Stap uit! En loop naar binnen"

Gehaast stap ik uit en bekijk het gebouw. Ik hoor de auto achter me starten hij rijdt achteruit het terrein weer af. Ik voel me eenzaam. Ik besluit de ingang te zoeken. De ramen zijn met houten schotten dichtgespijkerd, met hier en daar nog een stuk glas dat er nog niet uitgevallen is. Ik loop naar de zijkant van het gebouw en vind een deur die losgewrongen is

Ik maak de deur wat verder open en loop naar binnen. Het is koud, vochtig en donker.. Mijn ogen moeten wennen aan het donker en loop wat verder. Ik blijf halverwege de hal staan, alleen… Ineens hoor ik de deur open gaan en voordat ik kan kijken is ie alweer dicht. Nu is de deur zo dicht dat er geen enkel streepje licht meer naar binnenvalt. Ik probeer te luisteren naar de stappen. Maar een oorverdovende knal van iets wat op de grond gesmeten wordt verstoord mijn concentratie. Dan opeens een fel licht, midden in mijn gezicht. Even zie ik helemaal niks meer.

Ik hoor de stem van mijn Meester "Kleed je uit!"

"Ja maar…"

"NIKS JA MAAR! LUISTEREN!"




Ik trek mijn broek en mijn topje uit en leg het neer op de grond.

"Waarom heb jij ondergoed aan?"

"Omdat ik er niet op gerekend had dat U langskwam?"

"Ah je weet wat ik daarover gezegd heb, Trek uit!"

Ik maak mijn bh los en leg deze op het stapeltje kleding, ik heb mijn slipje amper uitgetrokken als ik hem weer hoor;

"Draai je om."

Ik draai me om en voel de kou op mijn huid.

Ik hoor stappen achter me, hij pakt me bij mijn haar en trekt mijn hoofd naar achter. Hij duwt ruw een vinger in mijn kut en zegt "braaf meisje"

Hij duwt me naar voren en ik voel een koude muur tegen mijn borsten, buik en gezicht aan komen.

"Benen wijd!"

Ik zet mijn voeten uit elkaar.

"Wijder!"

Ik probeer de ruwe muur wat te ontwijken als ik wijdbeens ga staan, maar hij duwt me er alsnog tegenaan. Ik hoor kettingen rinkelen en voel hoe ik met boeien vastgebonden word tegen de muur. Benen en armen, vast, ik kan geen kant meer op. De lamp wordt verplaatst. Nu zie ik geen hand voor ogen, of beter gezegd muur voor ogen want dat is alles wat ik zou kunnen zien. De muur heeft mijn huid al geschaafd, het brandt. Ik voel nu dat ik opgewonden raak, de angst van wat er komen gaat houdt mij nog in de realiteit. Een tijdje hoor ik alleen maar gerommel, iets van hout tegen metaal, en nog meer geluiden die ik niet meer weet te plaatsen. Dan hoor ik niets, alleen mijn diepe ademhaling en mijn hart die alle rest geluiden lijken te overstemmen. Dan voel ik ineens een felle pijn in mijn schaamstreek. Het enige wat ik kan denken "verdorie hij heeft klemmen". Ik probeer door mijn benen te zakken maar de kettingen houden mij stevig op zijn plek. Kan geen kant op.

"Zo is dat niet lekker?"

"Ja.. "

"Wat is er subje doet het pijn?"

"Ahhhja"

"Dan zal je het wel verdiend hebben! Je hebt me ook wel erg lang laten wachten he"

Ik voel zijn vinger op mijn clit, hij wrijft er ruw over heen en ik kan niet anders dan kermen van de pijn en het genot van de aanraking.

"Je geniet er gewoon van! Heb ik je dat gezegd dat dat mocht!"

"Nee! Nee Mr

Ik voel nu de wanhoop pas echt omhoog komen, niet genieten, ik probeer het te onderdrukken, te focussen op de pijn, maar hij gaat door en steekt twee vinger in mijn kut. Ik voel dat ik nog natter word, ik probeer het tegen te gaan maar het is onmogelijk. Abrupt stopt hij ermee en verwijdert de klemmen. Ik kerm van de pijn, ik moet me inhouden niet te gillen. Het voelt als een messteek.

"Je luistert niet naar me sub! Je stelt me teleur… ik moet je nog veel leren"

Ik hoor een zwiep en ik voel hoe het zweepjeop mijn kont neerkomt.

"Meetellen slet!"

"Eén"

*zwiep*

"Tweehee"




De slagen komen steeds harder aan, ik probeer me zo goed en kwaad als het kan te ontspannen om zo de klappen op te vangen, maar als ik de zwiep van het zweepje hoor dan spannen mijn spieren zich als een reflex en zo komt de klap alleen maar harder aan.

"Tiennn"

Hij stopt met slaan, ik voel een warme hand over mijn kont, het branden van de striemen. Even betrap ik me op een glimlach en dan voel ik de kou weer. Hij haalt zijn nagels over mijn kont. En de glimlach verandert in een pijnlijke verbijting.

Weer zijn vingers in mijn kut, dieper dan voorheen, ik hou mijn adem in bang om mijn genot te tonen, maar hij voelt het aan mijn lichaam.

Hij stapt naar achter en ik voel dit keer een vlak en hard oppervlak op mijn boven benen neer komen, bij de tweede klap besef ik me dat ik vergeet mee te tellen. Ik probeer een twee uit te brengen maar hij is me voor.

"Je telt niet!"

"Nee sorry Mr," ik voel de tranen opwellen als ik dit zeg,

"Als je daarvoor kiest zal je helemaal geen geluid meer uitbrengen"

Ik hoor een rits van een stuk tape wat afgescheurd wordt. "Hij zal toch niet…" Maar het is al te laat. Mijn mond wordt dichtgeplakt en ik kan nu alleen nog maar wanhopig kermen,

"DRIE!" En het houten batje komt harder dan voorheen op mijn bovenbenen neer.

Bij de 7e klap weet ik niet meer hoe ik het heb, ik geniet van de pijn en ik voel me zweven. Na de 10e stopt hij weer en begint me te strelen over mijn bovenbenen. Hij zoent me in mijn nek en ik kreun van genot. Langzaam kom ik weer op de wereld en voel mijn polsen losgemaakt worden, ook mijn enkels worden losgemaakt, maar de boeien blijven om.

Ik word omgedraaid en ik kijk weer midden in de felle lamp, hij duwt me op de grond en schopt tegen mijn binnenkant van mijn benen aan. Ik voel de koude harde vloer mijn knieën schuren als ik mijn benen uit elkaar zet. Hij maakt mijn polsen en enkels aan elkaar vast en doet een collar om. Aan de collar bevestigt hij een stuk ketting. Hij geeft een ruk aan de ketting waardoor ik bijna mijn balans verlies en voorover val. Ik hoor hem grinniken, als ik omhoog kijk met betraande ogen. Door de lamp zie ik alleen zijn silhouet.

Hij komt naar me toe en pakt mijn tepels beet, hij draait ze tussen zijn vingers dan zet hij er de klemmen op. Ik probeer te gillen maar de tape voorkomt dit. Dan ook wasknijpers op mijn schaamlippen, de pijn is nu bijna niet meer te houden. Hij trekt het tape van mijn mond af.

"Hou je mond open en kijk me aan!"

Ik hoor hoe hij zijn broek open ritst en ruw stopt hij zijn pik in mijn mond, Hij pakt me bij mijn hoofd en duwt zijn pik diep in mijn mond. Ik probeer naar hem te blijven kijken terwijl ik Hem in mij voel stoten en de klemmen voel bewegen, bij elke beweging gaat het meer pijn doen, maar het genot begint nu ook weer te komen.

Ondertussen probeer ik zo goed als ik kan hem te pijpen, het is moeilijk om geconcentreerd te blijven. Elke keer als ik mijn ogen probeer te sluiten duwt hij zijn pik dieper naar binnen.

Dan trekt hij mijn hoofd naar achter en komt hij klaar in mijn gezicht. Ik zak in elkaar van de pijn en het genot. Snel verwijdert hij de klemmen en wasknijpers en legt me neer op een deken. De boeien worden nu losgemaakt en hij aait me door mijn haar.

"Zie je wel subje dat je kan luisteren.

Ik voel dat ik van de wereld raak. Hij houdt me stevig vast totdat ik weer wat rustiger ademhaal. Dan pakt hij mijn armen beet en bevestigt deze aan de muur. Ik verzet me niet, ik heb geen puf meer, ik voel me gebruikt en heerlijk. Mijn benen worden uit elkaar getrokken en mijn enkelboeien worden vastgezet aan haken in de vloer.

Hij streelt me tussen mijn benen, het kriebelt, en ik kan alleen maar lachen en kronkelen. Ondanks de deken waar ik op lig voel ik de harde vloer en is het onmogelijk om echt comfortabel op mijn rug te blijven liggen. Hij voelt me tussen mijn benen.

"Ah nog steeds nat subje"

Hij duwt Zijn duim diep bij mij naar binnen en begint langzaam te bewegen, ik denk dat ik gek word en kreun.

Dan meer vingers, ik voel nu hoe hij zijn 3 vingers bij mij naar binnen duwt en er weer uithaalt, dan loopt hij weg. Ik begin te smeken.

"Dacht je dat ik al klaar was met je!"

Ik kan niets meer uitbrengen, ik wil hem zo graag in mij voelen dat ik niet meer kan nadenken.

Hij komt terug en smeert mijn kont in met olie, Hij duwt een buttplug naar binnen en vervolgens komen Zijn vingers weer diep naar binnen.

Ik voel het genot in mijn lichaam golven, ik kronkel en ik vraag, ik smeek of ik alsjeblieft mag klaarkomen! Hij stelt het nog even uit en begint tergend langzaam mijn kut te bewerken met zijn vingers. Dan hoor ik de woorden "Kom maar subje" En ik voel niks meer, alleen zijn vingers en het genot. Hij haalt zijn vingers voorzichtig uit mij. En streelt me weer door mijn haar, over mijn gezicht en zoent me lief.

Ik kan niet meer denken, voel alleen zijn intense aanraking, ik bedank hem stilletjes..