Elke keer als mijn vriendin, "Hella, een donkerharige schone van 36 jaar, en ik een normaal gezelschapsspelletje speelden deden we dat om een inzet.
Nu was de inzet "De verliezer draagt 24 uur wat de winnaar wil" geweest, en ik had dus een simpel kaartspelletje verloren.
Een paar dagen later, op een warme zomerdag reden we samen naar de zus van Hella, een eveneens donkerharige schone van 22 jaar, welke in een Utrechts studentenhuis woonde, om haar op te halen voor een dagje strand. Bij Pien aangekomen kon Hella niet wachten om haar het goede nieuws van haar overwinning te vertellen. Pien vroeg wat ze me aan had laten trekken en Hella zei dat ze deze 24 uur nog tegoed had. Pien, ook niet vies van een geintje, vroeg of dit dan geen geschikte dag was zodat ze er samen om zouden kunnen lachen. Pien en Hella trokken zich vervolgens even terug om even later met een tas vol kleding de kamer weer in te komen. Het leek de dames wel leuk om een "vriendin" uit het studentenhuis mee naar het strand te nemen dus besloten ze mij als "vriendin" aan te kleden. Ik moest me helemaal uitkleden waarbij ik zag dat Pien verschrikt naar mijn pik keek waar Hella een tijdje terug een piercing in had laten zetten. Nadat ze van de schrik was bekomen en met verbijstering keek hoe die ring dan wel door mijn eikel was gegaan, en even wilde testen hoe hard je er aan kon trekken, werd ik door de zusjes vakkundig onthaard. Vervolgens kreeg ik van een schaterende Pien een jarretellegordel met bijpassende kousen, een kanten string en een beha aangereikt met de opdracht dit aan te trekken. Op het gelach van Hella en Pien waren inmiddels nog twee dames uit het studentenhuis af gekomen, welke wel even vreemd opkeken naar de vreemde gast in Pien haar kamer, met die ring door zijn eikel, maar na enige uitleg, en nadat ook zij hadden mogen proberen hoe hard je aan het ringetje kon trekken, besloten ze mee naar het strand te gaan. Ter completering kreeg ik van alle vier de dames een oorbel aan het ringetje door mijn eikel. Hierover moest ik een veel te kort tennisrokje van Pien aan met een bijpassend topje. Ook mijn haar werd gemodelleerd en ik werd door de vier dames van de nodige lagen make-up voorzien. Totaal voor schut moest ik mee naar buiten en vertrokken we per auto naar Scheveningen. Bij de eerste benzinepomp hadden de dames zin in een ijsje en werd uiteraard ik eropuit gestuurd om dit voor ze te halen.
Na enige omzwervingen en veel bekijks kwamen we op het strand aan. Daar installeerde het viertal zich op het drukste punt recht voor de boulevard, waarna ik te horen kreeg dat ook ik badkleding aan mocht. Ik mocht me in een kleedruimte bij de strandtent, onder toezicht van Pien, die een klein plastic tasje bij zich had, gaan omkleden. Toen ik mijn kleren aan Pien had gegeven en het tasje van haar overhandigd kreeg, zag ik een nauwsluitend, uiteraard veel te klein badpak waarin mijn pik en ballen uitpuilden toen ik het aandeed. In die outfit begaf ik me, met Pien op veilige afstand, weer naar de dames, onder luid gejoel en gefluit van de overige badgasten. De hele ochtend moest ik voor de dames drankjes en hapjes halen. Rond de middag vond men dat ik niet bruin genoeg werd en dat ik wel topless mocht zonnen. Ik dacht dat ik het badpak kon laten zakken maar het bleek dat een van de huisgenootjes van Pien nog een string tanga over had welke haar te klein was (had de breedte van een vloeitje) en deze mocht ik op het strand, onder het toeziend oog van alle strandgangers aan trekken. Een van de dames kwam na een poosje, bij het zien van een grote gegraven kuil op het idee om mij maar eens in te graven. Iets wat de overige dames zich geen 2e keer lieten zeggen. Na ongeveer 10 minuten lag ik bedekt onder een grote laag zand en kon ik geen vin meer verroeren. Alleen mijn hoofd en mijn kruis staken nog net boven het zand uit. Een van de overige strandgasten maakte toen de opmerking dat het nu leuk zou zijn als er een hondje langs zou komen dat tegen mijn hoofd zou plassen, waarop ik de dames iets hoorde smoezen. Ik zag de dames vervolgens samen weglopen naar de strandtent waar ze op het terras iets gingen drinken. Toen ze na een kwartiertje terugkwamen was ik blij dat ze een limonadefles mee terugbrachten. Mijn blijdschap was alleen van korte duur toen ik bemerkte waar de dames deze fles mee hadden gevuld. Het bleek dat ze allemaal een bijdrage hadden geleverd en dat ik een "gouden drankje" verdient had. De limonadefles werd door Pien in positie gebracht en terwijl kamergenootje Anja met een hand mijn neus dichtkneep lukte het haar hun eigen gemaakte drankje zoveel mogelijk in mijn mond te gieten en was ik verplicht de zoute warme vloeistof in te slikken.
Aan het eind van de dag na nog talloze vernederingen te hebben moeten ondergaan besloot het gezelschap weer op huis aan te gaan en moest ik me, dit maal op het strand, weer als "vriendin" aankleden. Onderweg begon de auto echter ineens te stotteren en zag ik dat Hella de vluchtstrook op stuurde. Daar alleen ik ANWB lid was moest ik de auto uit om de pech bij de praatpaal te gaan melden. Toen ik uitgestapt was en nog geen 10 meter gelopen had hoorde ik de dames toeteren en zag ik ze nog net, zwaaiend vol gas, via de vluchtstrook weer de snelweg oprijden. Daar ik nog steeds als "vriendin" gekleed was restte mij niets dan me bij de praatpaal te verstoppen in afwachting van de terugkeer van de dames. Na een angstig klein half uurtje (het bleek dat de volgende afrit was afgesloten en de dames iets verdere dan gepland hadden moeten omrijden) zag ik mijn vertrouwde auto weer aan komen rijden en gelukkig mocht ik weer instappen. Net voor het huis van Pien stopte we bij een eetcafé om een hapje te eten. Midden in het café was een grote open trap en uiteraard moest ik voor het oog van alle andere gasten een paar maal naar boven en beneden lopen voor een pakje sigaretten e.d., zodat ook de andere gasten een vrij uitzicht hadden onder mijn veel te korte rokje. Terug in het studentenhuis dacht ik dat mijn beproeving ten einde was maar Hella en Pien hielden me aan de afgesproken 24 uur. Ik mocht me gaan douchen en het lukte de dames een klein doorzichtig baby- dolletje te voorschijn te toveren dat ik aan moest. Toen het studentenhuis 's-avonds volliep en er allerlei vriendjes en vriendinnen aan kwamen waaien, werd ik aan iedere bezoek(st)er uitgebreid voorgesteld en werd aan de bezoek(st)er gevraagd om ook iets aan mijn eikel te hangen, zodat ik na verloop van tijd met een gigantisch uitgerekte pijnlijke pik rond liep. Op het eind van de avond kreeg ik ook nog te horen dat een van de vriendinnen van Pien, die was mee geweest naar het strand, en die de hele dag foto's had gemaakt, dat ze de afdrukken wel naar mijn werk zou sturen, zodat ik nu elke dag als een gek moet proberen als eerste de post te onderscheppen voordat de dames van de receptie per ongeluk wat compromitterende foto's te zien krijgen.