Stuur ons je verhaal op, klik hier !!!!!!


Klik hier voor meer webcams !!

Weggestuurd - 14528 keer gelezen

Weggestuurd. Zomaar weggestuurd. Hoewel, zomaar? Nee, hij had er alle reden toe. Ze had zich de laatste jaren niet bepaald een goede echtgenote getoond. Eigenlijk had ze nergens meer zin in. Ze kon het nog net opbrengen zich te kleden voor haar werk, maar eenmaal thuis liep ze er slonzig bij, ze had geen zin om zich mooi te maken, ze had geen zin in sex. Ze was alles beu, het gemak waarmee ze vroeger haar beslissingen nam, was verdwenen. Telkens als hij bedelde om iets voor hem te doen, keerde ze zich van hem af. Toen had hij haar voor de keuze gesteld. Ze moest maar eens een poosje uitgebreid zelfonderzoek gaan doen om te bepalen wat ze wilde. Als ze zich niet meer als zijn vrouw kon gedragen dan moest ze de consequenties daarvan maar onder ogen zien.
Na een week zelfonderzoek was ze weer thuis gekomen, ze hadden naast elkaar op de bank gezeten en ze vertelde hem wat ze dacht dat haar probleem was. Ze wilde geen beslissingen meer nemen. Dat was het. Ze was het beu dat zij elke keer degene was die de knopen moest doorhakken. Hij had haar lachend in zijn armen genomen en gezegd dat hij dat probleem eenvoudig kon oplossen. Als ze hem wilde vertrouwen, dan kon hij haar vrij gemakkelijk bevrijden van dat verstikkende gevoel. Ze was dicht tegen hem aan gekropen en had gezegd dat ze hem vertrouwde. Het was maar goed dat ze hem op dat moment niet kon aankijken, want anders had ze dat niet zo stellig gezegd. Het duivelse lachje op zijn gezicht sprak boekdelen.
De volgende dag was hij begonnen. Hij had haar opdracht gegeven zich goed te verzorgen. Hij verwachtte haar om zes uur voor het diner. Gewassen, ontdaan van alle overbodige haartjes, opgemaakt en gekleed in de kleding die hij voor haar had uitgezocht. Ze hoefde zelf nergens over na te denken, ze hoefde alleen maar zijn aanwijzingen op te volgen. Even voor zes uur stond ze verbaasd voor de spiegel. Ze zag een beeldschone vrouw staan die zelfverzekerd uit haar ogen keek. Was zij dat echt? Ze had met haar haren geschud en lachend was ze naar hem toegelopen en had zich laten bewonderen. De blik in zijn ogen was vol lust toen ze heupwiegend op hem afliep, en eventjes dacht ze terug aan de dag dat ze hem voor het eerst had gezien. Ook toen was ze heupwiegend op hem af gelopen. Hij had zijn armen om haar middel geslagen, en zachtjes in haar oor gefluisterd dat ze vanaf dat moment van hem was. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, had ze haar armen om zijn nek geslagen en met zwoele stem gezegd dat hij haar dan maar moest ontvoeren. Anders zou ze gewoon weglopen. Hij had haar niet meer losgelaten.

Tijdens het diner had hij uitgelegd hoe hij haar wilde helpen zodat ze geen beslissingen meer hoefde te nemen. Hij zou elke dag bepalen wat ze moest dragen, wat ze moest doen en hoe ze zich moest gedragen. Hij eiste totale gehoorzaamheid van haar want het zou geen vrijwillige opdracht worden. Gefascineerd had ze zitten luisteren naar zijn biologerende stem. Alles wat hij zei was zo vanzelfsprekend dat ze geen moment twijfelde aan zijn goede bedoelingen. Het was alsof alles op zijn plaats viel. Hij zou bepalen wat goed voor haar was en zij hoefde alleen maar zijn aanwijzingen op te volgen. Klakkeloos, zonder nadenken. Er was een warm gevoel over haar heen gekomen en ze wist dat het een goed gevoel was. Aan het eind van het diner had hij gevraagd of ze hem vertrouwde en toen ze daar volmondig ja op zei, viel een zware last van haar schouders. Ze voelde zich als een uitgelaten klein meisje en lachend had hij het aangezien. Hij wist dat hij goed zat.
Het afgelopen jaar had hij de verschillende transformaties gezien die zijn vrouw doormaakte. In het begin veranderde ze van slonzige vrouw naar een vrouw die leergierig alles in zich opnam. Na verloop van tijd was zij veranderd in een volgzame vrouw, die zonder ook maar één keer te klagen elke opdracht uitvoerde. Later was het hem opgevallen dat ze met opgeheven hoofd door het huis liep. Al ruim voordat hij haar opdracht had gegeven iets te doen, had ze hem bediend met een stille maar trotse glimlach op haar gezicht. Hij zag dat ze er genoegen in schepte voor hem te zorgen. Hij had haar geconditioneerd in een gehoorzame vrouw die elke wens vervulde, maar hij wilde meer en langzaam begon hij zwaardere eisen aan haar te stellen. Soms onmogelijk eisen. Ongemerkt had hij straf geïntroduceerd in haar leven. Hij vond dat hij, nadat hij zoveel tijd in haar opvoeding had gestoken, het recht had om haar te straffen als ze niet gehoorzaam was. De eerste straf bestond uit een flinke spanking. Dwars over zijn schoot gelegen met haar broekje op haar knieën, sloeg hij haar hard op haar blote billen. Alsof hij verschrikkelijk boos was, toonde hij geen medelijden. Oh, wat had ze gehuild. Hij was zo heet geworden hij het zien van die knalrode billen en de tranen op haar wangen, dat hij haar op het bed had gesmeten en haar ruw had genomen. Twee dagen later had hij weer een excuus gevonden om haar te straffen, en weer had hij haar geslagen. Na afloop had hij zich kunnen beheersen en haar in de hoek van de kamer gezet. Hij had genoten van haar rode billen en had de spanning in zijn lichaam laten opbouwen. Toen beval hij haar voor hem te komen zitten en zijn lul in haar mond te nemen. De opgedroogde tranen op haar gezicht werden vervangen door nieuwe tranen toen hij haar dwong haar mond te openen. Volgzaam had ze zijn lul naar binnen geslikt en hem afgezogen.
Ze voelde zich vernederd en had hem gevraagd waarom hij zo boos was. Hield hij niet meer van haar? Lachend had hij haar in zijn armen genomen en gezegd dat hij juist heel veel van haar hield.
Maar waarom strafte hij haar dan? Ze begreep het niet.
Hij had haar uitgelegd dat, hoe harder hij haar kon straffen, hoe meer hij van haar hield. Daar had ze lang over moeten nadenken. Dat was toch precies de omgekeerde wereld? Als je van iemand houdt, dan doe je haar toch geen pijn? Het leek wel of de hele wereld op zijn kop stond. Toch was hij doorgegaan, hij had haar voorzichtig laten wennen aan zijn strenge hand. Daarna was hij begonnen om haar met een zweepje te slaan. Hij droeg het altijd aan zijn riem. Ze had verschrikt gekeken toen de eerste boeien om haar polsen en enkels werden gelegd. Maar toen ze een paar weken later voor het eerst een collar om haar hals kreeg, was ze trots dat ze het eigendom van haar meester was. Oh nee, haar echtgenoot was hij niet meer. Dat stadium waren ze allang voorbij. Hij was in een jaar tijd veranderd van echtgenoot, naar leraar, naar meester. Nu had ze helemaal niets meer te vertellen. Hij had totale gehoorzaamheid van haar geëist en gewillig had ze zich overgegeven. Toen had hij gevraagd of ze bereid was een test te ondergaan. De laatste test om te onderzoeken of ze het wel in zich had om zijn slavin te mogen zijn. Verschrikt had ze gereageerd dat ze natuurlijk goed genoeg was en dat ze alles zou doen om dat te bewijzen.
Ze had het sardonische lachje op zijn gezicht niet gezien.

En nu liep ze hier, haar hoge hakken knarsen in het grind. Als ze had geweten dat het pad zo lang zou zijn, dan had ze zich niet aan de poort laten afzetten door de taxichauffeur. Ze was enthousiast aan de wandeling begonnen, maar bij elke stap die ze nu zette, begon ze meer en meer te twijfelen of ze er wel goed aan deed. Wilde ze wel de slavin van haar meester worden? Wilde ze zich zo totaal onderwerpen aan zijn grillen? Ze had de afgelopen maanden ondervonden dat hij behoorlijk sadistisch kon zijn. Elk klein foutje werd onmiddellijk streng afgestraft. Iedere keer als zij zich verontschuldigde dat ze er niets aan kon doen, had hij gezegd dat ze niets voor hem overhad want anders zou ze wel beter haar best doen. In haar ijver om hem te behagen had ze zijn straffen geaccepteerd. Hij zou het toch wel het beste weten? Hij was altijd zo goed voor haar geweest, ze hoefde geen beslissingen meer te nemen, ze hoefde niet meer na te denken. Dit was toch wat ze wilde? Of niet?
Haar twijfel groeide met elk stap die ze zette. Totdat ze aan het eind van de oprijlaan kwam. Haar adem stokte in haar keel toen ze in de avondzon het kasteel zag liggen. Een magnifiek uitzicht. Alle twijfel was verdwenen. Als haar meester haar naar zo’n mooi kasteel stuurde, moest hij toch wel van haar houden? De vermoeidheid viel van haar af toen ze het bordes opklom en de zware klopper op de deur liet vallen. De deur werd direct geopend door een butler.
“Goede avond, mevrouw. Komt u binnen. Mag ik uw mantel aannemen?” Zijn stem had vriendelijk geklonken.
Ze had geschrokken gereageerd toen ze zich ineens realiseerde dat ze onder haar mantel geen kleren droeg. Dat had hij geëist van haar: alleen hoge hakken en een mantel, meer had ze niet nodig.
Ze sloeg haar ogen neer toen de butler de mantel van haar schouders afnam. Het korte lachje merkte ze niet op, maar ze schrok zich wezenloos toen zijn zojuist nog vriendelijke stem, in een barse en dwingende stem veranderde.
“Vanaf nu besta je niet meer. Hier ben je niets. Hier mag je niets. Niet denken. Niet praten. Je wordt aangesproken met slavin, slet of sloerie. Een andere naam heb je niet. Je zult gehoorzaam zijn aan iedereen. Je bent hier ter vermaak van iedereen. Je bent het eigendom van iedereen.”
De knoop in haar maag werd strakker en de eerste traan biggelde over haar wang. Verschrikt vroeg ze zich af of ze dit wel wilde maar als ze aan haar meester dacht, wist ze dat ze dit voor hem moest doen. Anders zou hij haar meester niet meer willen zijn en die gedachte maakte haar misselijk. Nee, zonder meester wilde ze niet, ze zou alles doen wat hij wilde.

Lijdzaam liet ze zich meevoeren naar de kerkers. De butler voorzag haar enkels en polsen van ijzeren boeien die onderling werden verbonden met een zware ketting. Hij duwde haar een cel in en sloot de deur. Ze struikelde en in het donker voelde ze hoe ze in een baal stro terecht kwam. Op de tast onderzocht ze haar kleine cel. Die was hooguit 2 bij 2 meter en ze kon erin staan. De wanden bestonden uit ijzeren tralies en ze vroeg zich af of ze misschien in een kooi midden in een ruimte zat. Ze had een schaal gevonden met vocht. Nadat ze heel voorzichtig had geproefd, bleek het water te zijn en gretig had ze met twee handen wat water opgeschept en gedronken. Zoekend keek ze om zich heen maar nergens was een sprankje licht te zien. Ze zakte neer en rolde als een balletje op om zo haar eigen warmte te behouden. Wat gaat er gebeuren, vroeg ze zich verbijsterd af. Wat had haar meester ook al weer gezegd? Als ze dit voor hem deed, dan was dat de laatste beslissing die ze zou nemen. Met een glimlach op haar lippen viel ze in een onrustige slaap. Eindelijk zou haar wens uitkomen: nooit meer beslissingen nemen. Maar zou de prijs die ze daarvoor moest betalen niet te hoog zijn?

Op ruwe wijze werd ze uit haar slaap gewekt. De ijzeren sleutels die over de tralies heen werden gehaald maakten een luguber geluid. De deur van haar cel werd geopend en een zaklamp scheen recht in haar ogen. Gedesoriënteerd kwam ze overeind en direct werd ze uit haar cel getrokken. De butler nam haar mee naar boven en op de binnenplaats werd ze aan een schandpaal vastgeketend. Hij pakte een slang en begon haar schoon te spuiten. Het water was ijskoud en de straal hard. Ze zette het op een gillen en gilde nog steeds, lang nadat de kraan was dichtgedraaid. De butler liep op haar af en gaf haar een harde klap op haar wang. Ze stond hem met open mond aan te kijken en hij nam van de gelegenheid gebruik om een gag in haar mond te stoppen. Met een dodelijke blik in haar ogen keek ze de man aan. Ze probeerde te praten maar ze hoorde alleen maar wat gemurmel. Lachend kwam hij voor haar staan en streek met een hand langs haar wang. De andere hand duwde hij ruw tussen haar benen en wat hij toen zei deed haar haren recht overeind staan.
“Slavin, we zullen je tot het uiterste testen. Wie weet, wil je na vanavond niet eens meer terug naar je meester en wil je hier blijven. Dat gebeurt wel meer, hoor. Je zult de eerste slavin niet zijn die het zo naar haar zin heeft gehad, dat ze aan één meester niet meer voldoende heeft.”
Met grote verschrikte ogen keek ze hem aan en schudde haar hoofd.
“Wat? Wil je niet? Wat niet? Testen of hier blijven?”

Plotseling was elk lachje uit zijn gezicht verdwenen en toen hij haar losmaakte van de schandpaal werd ze ruw meegetrokken. Terwijl ze de grote zaal binnenkwam, keek ze verbaasd om zich heen. Langs de muur stonden houten stoelen met een hoge rug en in het midden een grote langgerekte tafel met op beide uiteinden een grote kandelaar met brandende kaarsen. De butler gebaarde haar op de tafel plaats te nemen en vakkundig haakte hij haar pols- en enkelboeien vast aan de grote ijzeren ringen in de tafel. Op handen en knieën wachtte ze gelaten af en de rillingen liepen over haar rug, toen de butler de deur achter zich sloot terwijl hij de zaal verliet.
Even later schrok ze op, de deur werd geopend en acht mannen en vrouwen kwamen de zaal binnen. Ze namen plaats in de stoelen langs de muur en zwijgend voelde ze hun blikken. De lange stilte maakte dat ze zich steeds ongemakkelijker ging voelen en de spanning was te snijden. Eén van de mannen stond op en kwam naast de tafel staan.
“Geachte aanwezigen. We zijn hier bijeen om dit onderkruipsel”, en hij knikte met een minachtende blik in haar richting, “te testen. Haar meester wil zeker weten of zij uit het juiste hout is gesneden om zijn slavin te worden. Tot nu toe heeft hij ernstige twijfels, want ze is onervaren. Hij heeft haar wel getraind in gehoorzaamheid maar dat was alleen in zijn eigen huis. Hij wil weten of deze slavin zich ook in gezelschap op gepaste wijze weet te gedragen.”
Ze keek vertwijfeld naar de man naast haar en direct kreeg ze een harde klap op haar billen.
“Het is jou verboden om ons aan te kijken. Je bent een onderkruipsel en onderkruipsels hebben altijd hun ogen neergeslagen, tenzij anders bevolen.”
Snel sloeg ze haar ogen neer, de plek op haar billen werd snel rood. Hij wreef met beide handen over haar lijf, hij omvatte haar borsten en testte de rekbaarheid van haar tepels en schaamlippen. Hij leverde commentaar op haar lichaam en vertelde de aanwezigen hoe het lichaam van deze slavin aanvoelde. Alsof ze een stuk vee was op een keuring, opende hij haar kut en duwde zijn vingers naar binnen. Toen begon hij met twee handen tegelijk op haar billen te slaan. Voorzichtig beginnen kende deze meester niet, daar had hij waarschijnlijk nog nooit van gehoord. Zijn grote handen kletsten hard op het zachte vrouwenvlees. Het was duidelijk zichtbaar dat ze het niet fijn vond. Ze probeerde haar kont weg te draaien van de wrede handen maar hij volgte haar bewegingen en sloeg nog harder.
“Hoe meer je beweegt, hoe harder ik sla”, siste hij in haar oor.
Verschrikt bleef ze doodstil zitten en liet de slagen op haar lichaam neerkomen. Toen hij uitgeslagen was voelde hij tussen haar benen, en er verscheen een glimlach op zijn gezicht toen hij merkte dat ze vochtig begon te worden. Hij liet iedereen zijn natte vingers zien en de meesteres die daarna opstond, beloofde haar dat ze daar flink voor gestraft zou worden.
Met een verschrikte blik in haar ogen zag ze de zweep in de handen van de vrouw. Het was een grote bullwhip en ze schudde heftig haar hoofd heen en weer. Met angstige ogen keek ze de meesteres aan en meteen had ze de eerste slag te pakken. Dwars over haar rug kwam een dikke striem opzetten.
“Ogen neer, slavin.”
De onaangename stem van de meesteres klonk streng en haar slagen waren zo mogelijk nog strenger. De slavin kermde door haar gag heen maar deed haar uiterste best om stil te blijven zitten. Zodra de meesteres uitgeslagen was, werd haar plaats ingenomen door een nieuwe meesteres. Ze kwam voor haar zitten en begon haar borsten te kneden. Hard greep ze in het vlees en haar nagels lieten diepe sporen na. Ze kneep in haar tepels en probeerde ze zover mogelijk uit te rekken. Ze opende haar ogen wijd toen ze haar eerste orgasme voelde aanstormen. Met uiterste krachtinspanning trok de meesteres nog harder aan haar tepels en dat hielp haar over de rand van haar orgasme heen. Haar lichaam kwam tot rust maar niet voor lang. Ze werd gestraft omdat ze opgekeken had en haar lichaam werd gesierd met klemmen. Op haar tepels en schaamlippen werden zware klemmen, knijpers en scharen geplaatst. Als ze haar hoofd boog, kon ze zien dat haar borsten naar beneden werden getrokken. De gewichten die er aan hingen zorgden er voor dat haar tepels een paar centimeter langer waren dan normaal. Voorzichtig gleed er een lach over haar gezicht toen ze besefte hoe geil ze eruit zag. De meesters en meesteressen zagen de verandering in de houding van de slavin. Eerst was ze angstig en afwachtend, toen begon ze te genieten en werd ze flink geil.


Aan het eind van de avond lag ze uitgeput maar dolblij op tafel. Ze was door alle meesteres en meesteressen gestraft en op de proef gesteld. Ze hoorde de zware deur van de zaal opengaan. Heel even kon ze de neiging niet onderdrukken om te kijken wie er binnenkwam, maar toen ze de vertrouwde geur van haar meester rook, kon ze zich net op tijd inhouden. Ze hoorde hem vragen of de meesters en meesteressen tevreden waren met het gedrag van deze vrouw.
Als antwoord hoorde ze één van de meesters zeggen dat ze een uitstekende slavin was en dat ze alle testen had doorstaan. Ze geloven dat de meester een prima slavin aan haar zal hebben. Een klein en voorzichtig glimlachje kwam op haar gezicht te voorschijn. Waanzinnig blij dat ze de proeven had doorstaan, wachtte ze gespannen af. Zou hij haar als slavin willen?
Hij trok haar overeind totdat ze weer op handen en knieën op tafel zat en knoopte een blinddoek voor haar ogen. Even later voelde ze dat er iets warms voor haar werd neergezet. Ze voelde het spetteren en hoorde het sissen en deinste terug. De meester verwijderde de gag en gaf haar even tijd om haar verkrampte kaakspieren te ontspannen.
“Slavin”, zijn stem was warm en liefdevol. “Je hebt mijn test ondergaan en bent geslaagd. Vanaf nu ben je mijn slavin. Ik bepaal hoe jou leven eruit ziet. Ik beslis wat je doet. Je bent totale gehoorzaamheid verschuldigd. Je bent mijn eigendom.”
En met die laatste woorden drukte hij een heet ijzer tegen haar rechterbil. Haar ijselijke kreet was in het hele kasteel hoorbaar. Toen hij het ijzer in een bak water gooide zag ze het brandmerk nog nagloeien.
‘Slavin’ staat er nu permanent op haar bil te lezen.
Hij maakte haar boeien van de tafel los en nam haar in zijn armen.
“Nu hoef je nooit meer te beslissen, je bent van mij, voor altijd van mij.”
Met dankbare ogen keek ze naar hem op en zachtjes fluisterde ze: ”Ja, meester, ik ben voor altijd van jou”.



Copyright © www.oops.nl
----oops.nl----
Home
Sexverhalen
Hetero
Eerste keer
Homo
Lesbisch
Plassex
Tieners
SM
Groepsex
Overspel
Familie
Bisex
Overige
Partners