Stuur ons je verhaal op, klik hier !!!!!!


Klik hier voor meer webcams !!

Yvonne & Brenda deel 2 - 8971 keer gelezen
Toen Brenda en ik enigszins van de schrik waren bekomen, begonnen wij langzaam om ons heen te kijken. Gelukkig had Yvonne een schemerlampje boven het bed laten branden. Dat bleek net voldoende om de hele slaapkamer te kunnen bekijken, ondanks de snel invallende duisternis. Met moeite schoof ik een stukje op naar de zijkant van het ledikant. Even overwoog ik om mijzelf op de grond te laten vallen, maar kwam daar direct op terug. Onze gastvrouw had niets voor ons achtergelaten waarmee wij onszelf zouden kunnen bevrijden. Op dit moment had zon onbesuisde actie geen enkele zin. Op de grond zou ik net zo machteloos zijn als op bed.
Met mijn hoofd gebaarde ik naar Brenda dat zij op haar rechterzij moest gaan liggen. Na enige tijd begreep ze de bedoeling en draaide zich moeizaam om. Zo goed en zo kwaad als het ging kon ik nu in ieder geval de manier van vastbinden en de touwen bekijken. Ik zag al snel dat er verrassend weinig knopen waren gebruikt. Ik kon er slechts n ontdekken, en die zat goed verstopt achter haar handen. Vermoedelijk was dat bij mij ook het geval, dacht ik bij mijzelf. Geen schijn van kans dat we daar ooit bij konden komen, zelfs als wij met onze ruggen tegen elkaar zouden gaan liggen. Nadat ik kans had gezien om ook op mijn rechterzij te gaan liggen, bekeek ik de touwen van haar samengevouwen benen. Daar was echter helemaal geen knoop te bekennen. Ongetwijfeld was die ergens weggewerkt tussen haar dijbenen, peinsde ik.
Door alle opwinding en het uitzicht op Brendas ingesnoerde lichaam, had ik vrijwel ongemerkt een behoorlijke erectie gekregen. Ik lag vlak achter haar en voelde opeens mijn lid tegen haar billen drukken. Gespannen en lichtelijk opgelaten wachtte ik haar reactie af. Aanvankelijk gebeurde er niets, maar na een paar minuten begon zij haar onderlichaam naar achteren te bewegen. Van mijn kant probeerde ik meteen om nog wat dichter tegen haar aan te gaan liggen. Haar samengebonden benen zaten echter in de weg en verhinderden dat ik veel verder kwam. Na de nodige mislukte pogingen liet ze zich weer terugvallen op haar buik.

Een blik op de klok leerde dat er een kwartier was verstreken sinds Yvonne naar de avondwinkel was vertrokken. In die tijd waren Brenda en ik geen stap verder gekomen. Grootste obstakel waren onze nutteloze benen. Die waren bij ieder van ons dubbelgevouwen en omwikkeld met veel touw. Onze onderbenen zaten strak tegen de dijbenen aan en vormden er bijna n geheel mee. Ik piekerde me suf om een manier te vinden om in ieder geval mijn benen los te maken.
Ondertussen had Brenda zich met veel moeite op haar linkerzij gedraaid. Hierdoor lagen wij nu met onze gezichten naar elkaar toe. De aanblik van haar volle lichaam deed mij lid weer verstijven. De touwen rond haar bovenarmen liepen onder en boven haar borsten door. Die waren op zich al flink genoeg, maar leken nu nog de helft groter.
Ik kreeg al snel in de gaten wat haar bedoeling was. Na een minuut of vijf was het ons gelukt om onze onderlichamen tegen elkaar te krijgen. Echt penetreren kon ik Brenda niet, maar we ontdekten toch een manier om wat seksuele opwinding te beleven. Door allebei gelijktijdig kracht te zetten en naar voren te bewegen, kon ik met mijn stijve piemel net haar clit bereiken. Zelf had ik daar niet veel aan, maar Brenda genoot met volle teugen van het contact. Haar lichaamstaal liet aan duidelijkheid niets te wensen over. Het kippenvel op haar armen en de keiharde tepels spraken boekdelen. Op een gegeven moment deed zij al het werk en hoefde ik mij nauwelijks nog in te spannen. Het duurde niet lang of haar gezicht werd vuurrood en ze bereikte zuchtend en kreunend een hoogtepunt. Dat herhaalde zij daarna nog een paar keer toen ze het trucje eenmaal onder de knie had.

Lichtelijk uitgeput en bezweet lieten wij ons allebei weer op onze buik vallen. Ik keek maar weer eens naar de wekker op het nachtkastje. In de rest van het huis was het doodstil. Dat gold trouwens voor de hele buurt, viel mij nu op. Slechts sporadisch passeerde er eens een auto of bromfiets.
Plotseling werd de stilte verbroken door het gerinkel van de telefoon in de huiskamer. Verrast draaiden Brenda en ik onze hoofden in de richting van de slaapkamerdeur. Nu pas zag ik dat die deur niet helemaal gesloten was. Dat verklaarde ook waarom wij de telefoon zo duidelijk konden horen. Nadat het antwoordapparaat was aangeslagen, hoorden wij overduidelijk de gejaagde stem van Yvonne een boodschap inspreken. Het bleek dat zij vlakbij het winkelcentrum een lekke band had gekregen met de auto. Zij was op de terugweg geweest en stond nu te wachten op een hulpdienst. Deze had echter al laten weten dat dit nog wel even kon duren. Zij hoopte maar dat wij ons geen zorgen zouden maken over de vertraging. Ze zou alles in het werk zou stellen om zo snel mogelijk weer terug te zijn. Yvonne begon steeds harder te praten en af en toe vervormde het geluid. Kennelijk gokte ze erop dat wij het bericht zouden kunnen horen, schoot het door mij heen.
Even later werd de verbinding verbroken. Langzaam draaide ik mijn hoofd weer om. Ik was niet echt blij met deze ontwikkeling, maar heimelijk genoot ik wel van dit soort onverwachte gebeurtenissen. Ik schrok echter van het vreemde en spierwitte gezicht van Brenda. Wij moeten nu echt eens iets gaan ondernemen, dacht ik bij mijzelf. Op deze manier kan het nog wel uren duren voordat we bevrijd worden.
Het aanvankelijke idee om mijzelf op de grond te laten vallen, drong zich weer op. Met een beetje geluk zou ik de slaapkamerdeur wat verder kunnen openen en mijn heil in de huiskamer zoeken. Met hoofdbewegingen probeerde ik Brenda uit te leggen wat ik van plan was. Toen ik het idee had dat zij het begreep, begon ik langzaam op te schuiven naar de zijkant van het ledikant. De afstand tot de grond leek niet zo groot, maar ik wist uit ervaring dat zo'n valpartij niet zonder risico was. Zoals veel liefhebbers van SM, had ik ooit in het verleden wel eens aan zelf-bondage gedaan.

Voorzichtig draaide ik mijn lichaam zodanig dat mijn benen het eerst de grond zouden raken. Als ik kans zou zien om bij het neerkomen mijn evenwicht te bewaren, kon ik meteen zo blijven zitten in plaats van op mijn buik te belanden. Zo langzaam mogelijk liet ik mij achterwaarts van het bed glijden. Dankzij mijn lengte raakten mijn knien al snel de grond. De kunst was nu om de rest van mijn lichaam van het bed af te krijgen zonder uit balans te raken.
Voor de verandering lachte het geluk ons eens toe. Nadat ik mijn bovenlichaam behoedzaam had opgericht, schoof ik als vanzelf van het bed af en kwam ongedeerd op mijn dubbelgevouwen benen terecht. Even dreigde ik naar achteren door te slaan, maar ik kon die beweging snel corrigeren. Opgelucht keek ik om mij heen. Het was een heerlijk gevoel om weer eens rechtop te kunnen zitten.
Ik zag al snel dat Brenda er niets voor voelde om mij achterna te komen. Misschien was dat maar beter ook, dacht ik bij mijzelf. Zij had geen enkele ervaring met dit soort dingen en een ongelukje zat nu eenmaal in een klein hoekje. Nu pas had ik in de gaten dat ik door de opwinding behoorlijk zat te trillen en te transpireren. Ik besloot om even tot rust te komen voordat ik verder zou gaan.
Een kwartier later was ik eindelijk bij de slaapkamerdeur aangeland. De afstand van het bed tot de deur was hooguit 5 meter geweest. Mijn samengebonden benen dwongen mij echter vanaf het begin tot een slakkengangetje. Met enige moeite lukte het om met mijn hoofd de deur verder open te duwen. De eerste tegenslag tekende zich al snel af. Yvonne had niet de moeite genomen om het licht te laten branden in de huiskamer. Het eerste gedeelte van de kamer werd nog enigszins verlicht vanuit de slaapkamer, maar de rest was nagenoeg donker.

Na de drempel gepasseerd te zijn, schoof ik op naar het midden van de kamer. Dat ging ook nu weer centimeter voor centimeter. Voordeel van het trage tempo was wel dat mijn ogen alle tijd kregen om aan de duisternis te wennen. Na een minuut of vijf was ik halverwege de kamer gekomen. Nog steeds had ik niets kunnen ontdekken dat bruikbaar was om mijzelf los te maken. Even had ik de hoop gevestigd op de forse leuningen van de zitbank. Deze staken nogal ver naar voren uit. Als ik het touw rond mijn bovenarmen onder de dichtstbijzijnde leuning zou kunnen krijgen, kon ik misschien die windingen laten zakken door mijzelf op te richten. Na de nodige zweetdruppeltjes en een pijnlijke arm, moest ik constateren dat dit vergeefse inspanningen waren. Zodra ik een opwaartse beweging maakte, raakte ik uit balans en had de grootste moeite rechtop te blijven zitten.
Dankzij de koplampen van een voorbijrijdende auto, kon ik een paar seconden lang de rest van de huiskamer bekijken. Ik zag al snel dat ik mijn geluk ergens anders moest beproeven. De kamer maakte een opgeruimde indruk en nergens kon ik iets ontdekken dat bruikbaar was om mijzelf te bevrijden.

(wordt vervolgd)


Copyright © www.oops.nl
----oops.nl----
Home
Sexverhalen
Hetero
Eerste keer
Homo
Lesbisch
Plassex
Tieners
SM
Groepsex
Overspel
Familie
Bisex
Overige
Partners