Rond een uur of tien was Yvonne dan eindelijk teruggekeerd van de avondwinkel. Ondertussen had ik de huiskamer weer verlaten en zat al enige tijd naast het bed in de slaapkamer. Veel meer dan wachten op de thuiskomst van onze gastvrouw hadden Brenda en ik niet kunnen doen. Zowel in de huiskamer als in de slaapkamer was niets te ontdekken waarmee wij onszelf zouden kunnen bevrijden.
Yvonne bleek behoorlijk nijdig en opgefokt te zijn over de traagheid en kwaliteit van de hulpdienst. Nadat zij daar uitgebreid haar hart over had gelucht, verdween ze naar de badkamer om zich op te frissen. Met geen woord repte ze over het feit dat wij een paar onzekere uurtjes achter de rug hadden. Ook aan onze bondage werd niets veranderd. Ondanks het zachte tapijt was het vele heen en weer geschuif zo langzamerhand goed voelbaar in mijn benen en onderlichaam.
Na een kwartiertje kwam Yvonne terug in de slaapkamer. Haar humeur was opgeklaard en ze had niet meer de moeite genomen om zich aan te kleden. Ik wist dat zij ruimschoots de 40 was gepasseerd, maar het was duidelijk te zien dat ze goed op haar figuur lette. Ze zat strak in het vel en haar volle borsten leken geen last te hebben van de zwaartekracht. Tot mijn opluchting verwijderde ze het extra touw rond mijn dijbenen. Mijn voeten bleven nog samengebonden, maar ik kon nu in ieder geval mijn benen weer eens strekken. Even later gebeurde bij Brenda hetzelfde. Na een korte rustpauze hielp Yvonne ons overeind. Ik was benieuwd wat voor plannen zij had voor de rest van de avond. Na haar terugkeer uit de badkamer had ze nauwelijks nog een woord gezegd. Kennelijk concentreerde ze zich helemaal op het draaiboekje dat ze in haar hoofd had.

Zon tien minuten later waren wij heel wat wijzer geworden. Allebei voorzien van een halsband en aangelijnd als een hond, had Yvonne ons gedwongen om naar de schuur in de tuin te huppelen. Die schuur grensde rechtstreeks aan de keuken en liet geen inkijk toe van buiten. Het interieur was ronduit indrukwekkend en zou niet misstaan hebben in een SM-club. Yvonne vertelde dat zij en haar vriend de ruimte eigenhandig hadden ingericht en veel spulletjes zelf gemaakt hadden.
Al pratend en gebarend, begon zij ondertussen het touw van onze halsbanden vast te maken aan haken in het plafond. Dat gebeurde niet bepaald aarzelend of zachtzinnig. Toen zij klaar was stonden Brenda en ik op onze tenen en ongeveer twee meter van elkaar. Langzaam keek ik eens om mij heen. De muur tegenover ons hing vol met zwepen in allerlei soorten en maten. Het leek wel alsof dit een aparte hobby van Yvonne en haar vriend was. Ook de andere muren waren niet echt kaal of leeg. Tientallen attributen zoals handboeien, mondknevels, tepelklemmetjes en andere speeltjes, hingen voor gebruik gereed. Kennelijk was ik niet de enige die niet helemaal eerlijk was geweest over eerdere SM-ervaringen, dacht ik bij mijzelf. Het was duidelijk dat Yvonne hier al vrij lang mee bezig moest zijn. Eigenlijk vermoedde ik dat al vanaf het moment dat zij ons onverwacht snel en vakkundig vastgebonden had.
Mijn gepeins werd onderbroken door een pijnlijke striem op mijn achterste. Meteen werd die eerste slag gevolgd door twee andere op dezelfde plaats. De kennismaking met de collectie zwepen was begonnen. In een mum van tijd gloeiden mijn billen alsof ik per ongeluk op een bakplaat was gaan zitten. Goedgerichte slagen teisterden tevens mijn bilnaad en stuurden pijnscheuten door mijn hele lichaam. Ook de onderkant van mijn rug moest het ontgelden. Al snel viel op dat Yvonne ook op dit gebied de nodige ervaring moest hebben. Ze sloeg nooit te lang op dezelfde plek en veranderde regelmatig haar positie. Ze genoot met volle teugen van mijn reacties en speelde daar steeds op in. Eindelijk komt er eens wat kleur op die witte billetjes, merkte ze lachend op.

De combinatie van bondage en zweepslagen miste zijn uitwerking niet. Haast ongewild voelde ik een erectie opkomen. De aanblik van Brendas ingesnoerde lichaam deed de rest. Even later wees mijn stijve piemel vrijmoedig in haar richting. Ondanks haar moeilijke houding verscheen er iets van een glimlach op haar gezicht. Ook Yvonne was mijn opwinding niet ontgaan. Zij pakte meteen enkele dikke elastieken van de muur en bond mijn geslacht op twee plaatsen af. Die truc kende ik en ik wist dat mijn lid voorlopig geen kans zou krijgen om te verslappen.
Na deze korte onderbreking zocht ze op haar gemak een nieuwe zweep uit. Toen ze weer achter mij ging staan, zag ik vanuit mijn ooghoeken dat dit een heel venijnig exemplaar was. De strengen van deze zweep waren niet glad, maar zaten gedraaid en ook nog geknoopt. Als terloops vertelde Yvonne dat dit eigenlijk haar favoriete zweep was. De strepen en striemen zouden zeker een week zichtbaar blijven, liet ze fijntjes weten.
Dat bleek niet te veel gezegd. Na elke nieuwe slag op mijn achterwerk merkte ik niet alleen het bekende gloeiende effect, maar drong zich ook een scherp en schrijnend gevoel op. Ik betrapte mezelf erop regelmatig in de mondknevel te bijten. Ik kon alleen maar hopen dat deze serie zweepslagen snel afgelopen zou zijn. In tegenstelling tot de eerste reeks veroorzaakte deze alleen maar pijn en nauwelijks seksuele opwinding. Nergens in de schuur hingen spiegels, maar ik twijfelde er niet aan dat mijn zitvlak zo langzamerhand bont en blauw was.
Kennelijk had Yvonne dat ook in de gaten, want zonder verder commentaar stopte ze opeens. Ze liep terug naar de keuken en schonk voor zichzelf een frisdrank in. Enigszins uitgeblust maar ook opgelucht, probeerde ik mij haar volgende stap voor te stellen. Vermoedelijk gaat zij nu haar aandacht wat meer richten op haar vriendin, dacht ik bij mijzelf.

Een kwartier later had Brenda dezelfde behandeling ondergaan. Het was duidelijk te zien dat het huilen haar nader stond dan het lachen. Ze had de pech dat haar achterwerk aanzienlijk voller en breder was dan dat van mij. Waarschijnlijk wekte dit bij Yvonne de indruk dat zij ook wel wat meer zou kunnen verdragen. Minutenlang werd de ruimte gevuld met het harde geluid van knallende zwepen. De schuur was opgetrokken uit dik hout en blijkbaar dempte dat voldoende alle rumoer. Yvonne maakte zich in ieder geval nergens zorgen over en sloeg er opgewekt op los. Daar kwam pas een einde aan toen er geen enkel onberoerd plekje meer te bekennen was op de geteisterde billen.
Met een lichte schaamte, maar ook met een keiharde piemel had ik het tafereel staan te bekijken. Zo langzamerhand was ik wel toe aan wat seksuele ontspanning. Mijn lid kon onmogelijk ng groter worden en het afbinden zorgde nog altijd voor een permanente erectie.
Onze gastvrouw dacht daar echter anders over. Na de zwepen weer aan de muur gehangen te hebben, bekeek ze ongehaast de andere attributen en speeltjes. Ze kwam op mij af met een tweetal plastic tepelklemmetjes. Deze zagen er op zich onschuldig genoeg uit, maar ik voelde al snel een paar scherpe tandjes. Even later gebeurde bij Brenda hetzelfde. Haar verbaasde gezicht sprak boekdelen. Nauwelijks bijgekomen van de serie zweepslagen, hingen er nu pijnlijke knijpertjes aan haar grote tepels. Als klap op de vuurpijl werden er nog metalen gewichtjes aan de klemmetjes bevestigd. Zelf was ik niet zo gevoelig op dat punt en vond het ongemak wel meevallen. Uit Brendas reactie kon ik opmaken dat zij daar wat meer moeite mee had. De blik in haar ogen hield het midden tussen bezorgdheid en ergernis. Duidelijk was ook te zien dat haar zware, al enigszins uitgezakte borsten dicht in de buurt van haar buik kwamen te hangen. Normaal gesproken een minder fraai gezicht voor een vrouw, maar in dit geval toch wel apart en opwindend.

Zonder overgang liet Yvonne ons weten dat wij ons voorlopig maar even zelf moesten vermaken. Zij wilde nog telefoneren met haar ouders om alles te regelen en af te spreken voor hun bezoek van de volgende dag. Na de touwen en knopen van onze bondage gecontroleerd te hebben, temperde ze de verlichting in de schuur en verdween naar de keuken. De tussendeur werd gesloten en duidelijk hoorbaar op slot gedraaid.

(wordt vervolgd)