| De Martelgang - 18851 keer gelezen |
|
Hij zegt dat ik moet luisteren en slaat me kort en zakelijk op mijn billen. Er zit geen enkele rechtvaardiging in die handeling, want er is niets waarnaar ik niet heb geluisterd, maar de man heeft geen rechtvaardiging nodig. Hij is de rechtvaardiging in zich.
Achter mijn blinddoek weet ik ergens in deze voormalige boerenschuur mijn man. Niet dat ik troost put uit die gedachte, want hij zal niet interveniëren, wát de man met de grote handen me ook zal aandoen. Onder de overige aanwezigen bevindt zich ten minste één vrouw, want ik heb haar verrukte kreetje opgevangen toen ik door mijn man in mijn ondergoed werd binnengeleid.
Inspectie achterzijde
Ik sta met mijn rug naar de man, de handen op mijn hoofd, en moet me bewegingloos zijn keurende handen laten welgevallen. Vanuit mijn oksels dalen ze traag-proevend langs mijn zijden en heupen en tasten de welvingen van mijn billen af. Ik adem gejaagd door mijn buik en pers mijn lippen op elkaar als de vingers van één hand zich om het elastiek krommen om het broekje naar achteren te trekken, zodat hij erin kan kijken. Het is voorlopig alleen de man gegeven mijn nog bedekte lichaamsdelen te zien. Onwillekeurig spannen zich mijn billen onder zijn spiedende blik. Met zijn vrije hand gaat hij het broekje in en bevoelt minutieus de inhoud. Een van de vingers glijdt door mijn bilspleet en trekt een cirkeltje rond mijn aars. Mijn vrees dat hij het gaatje zal penetreren blijkt ongegrond, maar mijn tenen trekken wel samen als de hand diep tussen mijn benen graaft naar mijn overvloedig vocht afscheidende kut. Eén kreuntje slechts verlaat onderdrukt mijn lippen, maar het is voldoende voor het uitdelen van een hárde klap op mijn blote billen die met instemmend geroezemoes wordt begroet, maar mij de tranen in de ogen doen springen.
Inspectie voorzijde
Met mijn rug naar de overige aanwezigen nu en mijn front naar de man, handen nog steeds op het hoofd. Zijn handen gaan onmiddellijk met mijn borsten aan de slag en ik besef dat het nu moeilijker zal zijn mijn zelfbeheersing te bewaren. Hij betast uitvoerig de rondingen, neemt door de iele stof van het behaatje heen beide tepels tussen wijs- en middelvinger en draait en trekt eraan tot ze keihard naar voren steken, dan schuift hij de cupjes op om mijn tieten te aanschouwen, om ze na enige tijd weer over de vruchtjes heen te trekken.
Verder glijden de handen over mijn hyperventilerende buik naar de bovenrand van mijn broekje. Wederom wordt met één hand het elastiek naar achteren getrokken voor een visuele inspectie. Mijn blonde schaamhaartjes zijn keurig getrimd, maar ik heb het idee dat ze nu net als mijn nekharen recht overeind komen staan. Hij neemt er ruim de tijd voor en besluit dan het broekje omlaag te trekken. De toeschouwers achter me gunt hij zo welwillend een blik op mijn blote billen, wat duidelijk wordt geapprecieerd, getuige het zachte applaus dat opklinkt.
Hij schuift het broekje af tot halverwege mijn dijen en ik begrijp dat hij door zijn knieën is gezakt, als ik zijn zachte ademhaling tegen mijn onderbuik voel. Het geil loopt langs mijn dijen af en hij dipt er even een vinger in.
Dan wrikt hij ruw zijn hand tussen mijn benen. Hoewel ik het had voorzien, gebeurt het zo onverwacht dat ik ineen krimp en onwillekeurig een van mijn handen naar de belaagde plek breng. Weliswaar haal ik hem net op tijd terug (de man aanraken zou een doodzonde zijn geweest), maar het kwaad is toch geschied en de bestraffing volgt meteen. Het feit dat hij hiervoor een voorgenomen handeling moet onderbreken, verzwaart de strafmaat aanzienlijk. Eerst trekt hij mijn broekje weer omhoog. De tijd is namelijk nog niet aangebroken waarop de anderen mijn kut mogen zien en ik moet voor deze straf diep bukken. Hij plant zelf mijn handen op mijn knieën en duwt mijn hoofd tussen mijn armen alvorens achter me te gaan staan. Het is een plank die hij hiervoor gebruikt en hij zwiept hem met volle kracht tegen mijn kont. Ik bijt mijn lippen stuk om het niet uit te schreeuwen, want een schreeuw zou ongetwijfeld een tweede zwieper hebben opgeleverd. Weer klinkt goedkeurend applaus en ik vraag me beneveld af of die ook voor mij is bedoeld omdat ik me zo kranig heb gehouden.
|
|
|
|
|
|
|
|
|