| De tuin - 12960 keer gelezen |
|
De betekenis van het woord tuin was in de afgelopen weken toegenomen en was de omschrijving van een verzameling aarde, planten, gras en stenen, ontstegen. De tuin was een soort trillend spookbeeldje geworden. Zo'n spookbeeld waarvan iedereen eigenlijk vermoedt dat het niet bestaat, maar waar niemand echt met zekerheid een uitspraak over kan doen. Het verzamelen van strafpunten was een soort race geworden. Een gigantische uitdaging om hem te dwingen af te zien van een onzalig plan. Hoe meer strafpunten erbij kwamen hoe dieper mijn overtuiging werd dat de straf niet ten uitvoer zou worden gebracht.
In de enkele momenten dat ik twijfel in zijn uitspraken over zijn voornemens meende te ontdekken, groeide mijn zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen om aan te tonen dat sommige subs soms wel klein willen zijn, maar verdomd moeilijk klein te krijgen zijn als ze dat zelf niet willen. De strijd was in volle hevigheid van start gegaan. De dag verliep opwindend en de spanning werd langzaam aan ondragelijk en behoefde nodig enige mate van ontlading. Na een aantal vermoeiende uren viel ik redelijk mak op het bed neer, kroop dicht tegen mijn kwelgeest aan en doezelde af en toe weg. Een uurtje later stond hij op liep naar het raam en keek naar buiten. Hij liep terug naar het bed en mompelde dat het nog iets te licht was. Klaarwakker keek ik op en begon te protesteren dat het te koud was, ik te verkouden, de heg niet dicht genoeg etc etc.
Hij haalde zijn schouders op, noemde mij liefkozend 'watje' en ging op zijn gemak verder met televisie kijken. Ik was nog niet helemaal overtuigd, maar kreeg sterk de indruk dat de rest van de avond niet geheel slapende zou worden doorgebracht. Ik kroop nog maar wat dichter naar hem toe en overtuigde mezelf ervan dat iemand die me net zijn sweater had gegeven tegen de kou mij echt later niet opzettelijk de kou van de tuin in zou jagen. In een poging hem zijn dwaze plannen te laten vergeten begon ik met zijn slapende geslacht te spelen. Nadat ik mijn hand als een kommetje over zijn lul had gelegd en zacht masserende bewegingen had gemaakt, groeide de schone slaper uit tot aanzienlijk formaat. Ik aaide hem liefkozend over zijn eikel, het voorvocht tergend langzaam verspreidend.
Tegen verwachting in, stond hij op, trok zijn kleding uit en dwong mij op mijn rug. Ik had een vermoeden waar deze plotselinge activiteit toe zou gaan leiden en deed mijn benen van elkaar. Hij drong diep naar binnen, legde mijn benen tegen zijn schouders aan en trok mij aan mijn heupen dichter naar zich toe. Ik legde lui mijn armen langs mijn hoofd naar boven, voelde me heerlijk machteloos en was van plan hier lekker loom van te gaan genieten. Na een aantal stoten, stopte hij heel abrupt, haalde zijn lul uit me en zei me naar boven te gaan. Een koude douche is prettiger en ik was dan ook niet van plan al te veel haast te maken om boven in de speelruimte te komen. Een venijnig? sneller? en de gedachte dat de zolder veel verder van de tuin verwijderd was, zette mij wat sneller in beweging.
Na een opzwepend spel, een vlucht door subspace en een vermoeiend en emotioneel hoogtepunt, dwarrelde ik langzaam terug naar de aarde. De klap richting aarde volgde toen hij opmerkte dat het nu tijd was om de tuin in te gaan. Mijn verontwaardiging steeg tot grote hoogten. Ik kon niet geloven dat hij dat meende. Ik was moe en nog loom van het spel en voor mij was het met mijn orgasme nu wel ten einde. Hij ging verder met uitleggen wat nu exact de plannen waren. Ik trok mijn meest onverstoorbare gezicht uit de kast terwijl ik met verbazing luisterde naar wat hij met me zou gaan doen. Hij gooide een dekbedhoes naar met toe, die ik direct om me heen sloeg. Ik was niet van plan deze hoes erg snel prijs te geven want die ochtend had ik nog rijp op de daken van de schuren gezien.
Ik liep wat verward achter hem aan de trap af naar beneden en werd gaandeweg steeds bozer. Een vlaag van ongewenste vernedering ging door mij heen toen hij tergend langzaam zijn kleren aantrok en daarbij met veel omhaal een warme trui aantrok omdat het naar zijn zeggen, best fris kon zijn in de tuin. Ik kon er de humor niet van inzien. Op de begane grond aangekomen kwam hij dicht tegen me aan staan en vertelde me dat ik altijd nog kon smeken om niet gestraft te worden. Ik keek hem een paar seconden strak aan en gooide hem een venijnig? nee? naar het hoofd. Ik onderhandel namelijk niet over straf die onderga ik, in de wetenschap dat een Dominant er minstens net zoveel moeite mee heeft als ik. Daarbij had ik op dat moment niet verbaasd geweest als hij mijn smeekbeden had afgewimpeld en me alsnog de tuin in had gejaagd. Mijn blote voeten raakten het gras en ik voelde de bijtende kou om mijn lijf heen. De dekbedhoes kon maar weinig tegenhouden. Ik zakte langzaam weg in een gevoel van acceptatie en liet me alleen nog maar leiden door zijn duwende handen. Ik voelde me een worden met hem en liet alle gevoel van schaamte en ongeloof varen in de wetenschap dat hij alle verantwoording voor het gebeuren had opgepakt. Als ik naar links keek zag ik door de heg heen de auto's langs de straat staan en uit enkele ramen scheen het licht naar buiten. Hij duwde me richting een rozenboog, waarin deze tijd van het jaar niets aan groeide. Hij pakte mijn geboeide polsen en klikte ze ieder aan een kant vast aan de stijlen van de boog. De dekbedhoes bleef over mijn rug hangen terwijl de voorzijde van mijn lichaam onbedekt was. Ik trilde heftig van de kou en mijn spieren trokken hier en daar onophoudelijk samen. Enigszins geamuseerd vertelde hij me dat ik me niet zo aan moest stellen en herhaalde dat ik de hele tijd in de tuin geen kik mocht geven. Voor een sub wiens lust en leven ligt in het zoveel mogelijk herrie maken tijdens een spel, was dat een zware opgave.
Om mij gerust te stellen meldde hij dat het hele feest in ieder geval niet langer dan de verdiende 22 strafminuten zou gaan duren. Het zou korter duren dan het lot dat voor mij voorbestemd zou hebben........ In gedachte leunde ik naar achteren, tegen hem aan en zocht steun in zijn aanwezigheid. De realiteit werd steeds waziger en de kou werd langzaam verdraagzamer. De stroken van de zweep hoorde ik ontspannen langs elkaar heen ritselen in de wind. Mijn roes werd verstoord door het getik van hondenpoten op de straatstenen. Even later hoorde ik mensen de hoek om komen en het gerinkel van de ketting van de hondenriem. Even raasde er een gevoel van paniek en ongeloof door me heen. Hij trok, zoals beloofd, de dekbedhoes weg en deed een stap naar achter. De hond was nu ter hoogte van ons aan de andere kant van de heg en wachtte nog even met de hoek om te gaan totdat de mensen die erbij hoorden dichter waren genaderd.
De tijd tussen het suizende geluid van de zweep en het moment dat deze mijn huid raakte besloeg een fractie van een seconde. Mijn rechterschouderblad stond in brand en ik verbeet de behoefte om luidkeels te schreeuwen. De volgende klap daalde neer op de linkerkant van mijn rug en ik verbaasde me over het feit dat het geluid van de zweepslagen zo luid klonk. Aan de andere kant van de heg was het even stil geworden. De stilte van mensen die even verbaast stonden te wachten en probeerden te achterhalen wat ze juist hadden gehoord. Vervolgens klonk een vrouwelijk gegiechel en een mannenstem die zich luidkeels afvroeg wat daar nu gebeurde. Lachend liepen ze de hoek om en verdwenen.
Ik gleed weg en distantieerde me van schaamte, kou en pijn. Opeens voelde ik zijn handen om mijn polsen, hoorde de klik van het loskomen van de boeien en een beschermende arm om me heen. Nog een beetje verdwaasd maar vreselijk opgelucht laat ik me door hem naar binnen brengen. In de verte hoor ik hem met zachte stem complimentjes fluisteren. Hij is trots op me.
|
|
|
|
|
|
|
|
|