Juist stond ik op het punt af te rekenen, toen de deur van het cafe geopend werd en er een schoonheid binnenkwam, die m'n hart drie maal zo snel liet slaan. Klein en tenger was ze, prachtige goudkleurige lokken omlijsten een knap gezicht, waarin twee fonkelende groene ogen vrijmoedig de wereld inkeken. Hooguit een jaar of achttien schatte ik haar, ze kon trouwens ook als even in de twintig zijn, haar figuur in aanmerking genomen. Voor mij was ze eenvoudig volmaakt. Met kittige pasjes liep ze naar de bar en ik zond een schietgebedje ten hemel, dat ze op de lege barkruk naast me kwam zitten. En o wonder, m'n gebed werd verhoord. Ze hees haar bekoorlijke achterwerk op de kruk en bestelde met een ietwat hese en zeer sensuele stem een whisky-soda. Bijna onopgemerkt sloeg ik haar gade. Uit een klein handtasje diepte ze een pakje sigaretten op en tot mijn grote vreugde merkte ik, dat ze tevergeefs naar een aansteker zocht. Op zulke momenten reageer ik nogal vlot. Fluks haalde ik m'n aansteker te voorschijn en bood haar een vuurtje aan, dat ze dankbaar accepteerde. Het moeilijkste deel, de kennismaking oftewel de aanleiding tot een gesprek, was overwonnen. "Helemaal alleen hier?" vroeg ik.

Ze knikte maar zei niets. Ik gaf echter niet op. "Dat is toch jammer, zo'n knappe vrouw als u, helemaal alleen", probeerde ik. "Hou alsjeblieft uw afgezaagde opmerkingen voor u", snibde ze. Die zat! Volkomen overdonderd was ik. Gelukkig scheen het schatje nogal dorstig te zijn, want ze dronk haar glas in ‚‚n teug leeg. "Mag ik nog een pils, Mark?" vroeg ik de barkeeper. "O, geef deze dame ook iets te drinken", vulde ik aan, op het meisje naast me wijzend. "Oke, wat moet het zijn, lady?" vroeg Mark. "Hetzelfde, maar met minder soda. Ik wil de whisky ook graag proeven." Ze kreeg haar whisky en ik mijn pils.

"Op uw gezondheid", zei ze, het glas naar me opheffend. "Dat vind ik nu afgezaagd. LAten we op onze kennismaking drinken", stelde ik voor. "Zoals je wilt, op onze kennismaking dan en 't is te hopen dat je er geen spijt van krijgt!" Verbaasd keek ik haar aan. Waarom zou ik er in vredesnaam spijt van kunnen krijgen? Zo'n schatje trof je toch niet alle dagen. Het enige riskante was, dat ze alleen of met een vriend naar huis zou gaan. Dan zat ik voor niets drankjes uit te geven. Maar goed, risiko's moet een mens toch lopen, wil hij iets bereiken. "Wacht je hier op iemand?" probeerde ik nog eens. "Nee, ik ben alleen en wacht op niemand", antwoordde ze. Een hele geruststelling voor me! "Ben je misschien een animeermeisje of zo?" waagde ik. Dit was de verkeerde vraag, want ze keek me aan, of ze me wilde vermoorden. "Sorry, ik vraag 't maar zo. Je zei toch net, dat je hoopte dat ik geen spijt van onze kennismaking zou krijgen", maakte ik haar duidelijk. Ze scheen het te begrijpen, want geleidelijk verdween de boosaardige blik uit haar ogen. "Misschien kom je daar nog wel achter", zei ze koel. Nooit heb ik geweten, dat een konversatie op gang brengen zo moeilijk kon zijn. Volgens mij lag het aan haar. Ze wilde niet praten, dat was het. Voor mij hoefde het niet meer. Zo gek was ik nu ook weer niet, haar drankjes aanbieden en me dan laten behandelen als een vod. Verontwaardigd begon ik aan m'n bierviltje te plukken. Plotseling echter voelde ik een hand op mijn dij. Verrast en verheugd keek ik haar aan. "Bel even een taxi voor me", zei ze. Geheel tegen mijn gewoonte stond ik al naast mijn kruk en liep in de richting van de telefoon. De hoorn had ik al in de hand, toen ik pltseling besefte, dat ik met de auto was. Waarom dan een taxi bellen? Langzaam legde ik de hoorn weer neer en keek in de richting van het schatje. Ze knikte me lachend toe en ineens besefte ik, dat die taxi een smoes was. Ze rekende er gewoon op, dat ik haar naar huis zou brengen. Nu, wat te bellen als ikzelf een auto heb. "Mag ik je thuisbrengen?" "Als je wilt, graag", antwoordde ze, me met een betoverende glimlach aankijkend. Ze liep achter me aan naar de kapstok en wees me haar mantel. Als in trance nam ik hem en hielp haar erin. "Wacht even, ik moet nog afrekenen", zei ik haar. "Laat maar, dat heb ik al gedaan." "Ja maar..." "Niets te maren. Je zou me thuisbrengen en anders was ik het geld voor een taxi kwijt geweest." Ergens diep in mijn binnenste begon ik al wat spijt te krijgen van m'n aanbod haar thuis te brengen. Uiterlijk was ze dan wel volmaakt, maar in de omgang was ze welhaast onuitstaanbaar. Dat ik als een hondje haar bevelen opvolgde, irriteerde me mateloos, maar mijn wil leek in haar bijzijn geheel uitgeschakeld. Ze volgde me naar de auto. Ik opende het portier aan mijn kant, stapte in en deed vervolgens het prtier aan haar kant open. Gracieus stapte ze in en sloot kalm de deur. "Waar moeten we heen?" "Rij maar, ik zeg wel links of rechts", antwoordde ze. "Je kunt me toch zeker wel zeggen, waar we moeten zijn? Ik ken de stad en het rijdt gemakkelijker", sprak ik tegen. "Doe nu maar zoals ik het je zeg, dan komt het best voor elkaar", zei ze op gebiedende toon. Zuchtend startte ik de motor en reed weg. Ze liet me inderdaad tijdig weten, waar ik moest afslaan, zodat we al spoedig op de plaats van bestemming waren. "Hier stop je maar", gebood ze. Weer deed ik prompt wat ze zei en enigszins gelaten wachtte ik op wat er zou volgen.

"Je kunt nog wel even mee gaan om iets te drinken", zei ze op een toon, die elke tegenspraak overbodig maakte. Even aarzelde ik, maar besloot het toch maar te doen... Eigenlijk was ik wel nieuwsgierig, wat er zou volgen. Want dat er iets zou volgen, stond voor mij vast. Het meisje was intussen naar een alleenstaande enorme bungalow gelopen en had de voordeur reeds geopend. Wat schuchter trad ik de ruime hal binnen, terwijl ze de deur achter me sloot. "Zeg, ik weet helemaal nog niet hoe je heet", merkte ik op. "Is dat dan zo belangrijk?" vroeg ze. "Ach, belangrijk niet, maar het praat wat gemakkelijker", vond ik. "O ja? Daar heb ik nooit op gelet. Trouwens, zoveel hoef je niet te praten. Het komt hier meer op doen aan. Ga maar mee." Ik had in mijn leven al veel meisjes thuis gebracht, maar zoiets vreemds had ik nog nooit meegemaakt. Enfin, een mens is nooit te oud om te leren, dus sjokte ik maar achter mijn gebiedster aan. We kwamen in een soort ontvangstkamer. "Zo, hier wacht je op mij. Ik ben zo terug." Weg was ze, mij stomverbaasd achterlatend. Als een kat in een vreemd pakhuis voelde ik me. Ik was lang niet op mijn gemak en ik wenste dan ook vurig, dat ik weer in mijn auto zat. Dat was tenminste vertrouwd terrein voor mij.

Ik liep naar een hoek van de kamer, waar een stoel stond en voorzichtig ging ik erop zitten. "Had ik je gezegd te gaan zitten?" werd me plotseling toegebeten. Ik veerde op uit de stoel als een schooljongen, die op heterdaad ergens op betrapt wordt. Bij de aanblik van het meisje had ik het gevoel, dat m'n hart zou blijven stilstaan. Plotseling werd me alles duidelijk. M'n betoverende fee was niet meer en niet minder dan een... sadiste! Ze had zich in een mum van tijd verkleed. En hoe! Ze droeg nu een super minirokje van zwart leer, daarboven een zwarte leren beha die echter geen cups bezat, zodat haar prachtig gevormde borsten zichbaar waren. Aan haar benen droeg ze zwarte leren laarzen en warte leren handschoenen tot de oksels maakten het geheel kompleet... Langzaam maar zeker herstelde ik van de schok, die ik had gekregen bij de ontdekking waar ik me bevond. Als aan de grond genageld staarde ik haar aan. Ze keek me met een koele, hooghartige blik aan en bewoog haar hand bijna onmerkbaar. Pas toen bemerkte ik de lange rijzweep, die ze losjes in een hand hield. Ik wilde weglopen, maar was niet in staat m'n voeten ook maar ‚‚n stap te verzetten. Het angstzweet brak me uit en steeds moest ik naar haar kijken, of ik wilde of niet... Ik deed m'n mond open om te schreeuwen, maar er kwam geen enkel geluid. Een siddering ging door mijn lichaam en vreemd genoeg wist ik niet of het van angst of van opwinding was. "Kom hier!" gebood ze. Net wilde ik haar zeggen, dat ik mijn voeten niet kon verplaatsen, toen ik plotsklaps merkte, dat ik naar haar toeliep. "Volg me", ze ze alleen en draaide zich om. Het was alsof ze me met een touwtje achter zich aantrok, zo dribbelde ik achter haar aan. En dat, terwijl ik helemaal niet met haar mee wilde. Ik wilde weg, weg van dit sinistere gedoe. We gingen de hal door, een trap op, toen nog een trap en daar, op een kleine overloop, opende ze een deur. Aarzelend en uiterst langzaam ging ik een donkere kamer binnen, maar toen de zweep vlak achter mijn hakken knalde, wilde ik wel vlugger. Ik hoorde haar de deur weer sluiten, maar wist niet, of ze dat van binnen of van buiten deed. Eensklaps stond ik in een zee van licht, en kneep ijllings miojn ogen dicht.

Ze was dus binnen. Na enige ogenblikken was ik aan het licht gewend en kon ik zien, waar ik me bevond. Een erg geruststellende aanblik was het niet bepaald. Het leek wel een middeleeuwse folterkamer. In het midden stond een houten bed, waaraan klemmen en touwen bevestigd waren. Langs de kanten niets dan enge voorwerpen. Zwepen, spaanse rietjes, klemmen, puntige voorwerpen, bergen touw, een schandblok enzovoort. Vandaar dus dat ze hoopte, dat ik geen spijt van onze kennismaking zou krijgen. "Kleed je uit", beval ze. Hulpeloos keek ik om me heen, waar ik mijn kleren neer zou kunnen leggen. "Je kleren leg je maar bij elkaar in die hoek daar." Mijn meesteres wees naar de hoek, die het verst van ons verwijderd was. Snel ontdeed ik me van mijn kleren, bracht ze naar de plaats, die me gewezen was en liep snel naar haar terug. Ze knikte goedkeurend. "Je zult een goede slaaf zijn", stelde ze vast. "Ik weet het niet, ik heb het nog nooit gedaan", grijnsde ik stom. "Hou je kop dicht, er wordt je niets gevraagd, wel?" Het was gewoon verbazingwekkend, dat de hese sensuele stem, die ze in het cafe had, zo sterk kon veranderen. Een kille, onpersoonlijke stem had ze nu. Haar hele houding was trouwens ijzig en ongenaakbaar... "Je hoefde me niet te vertellen, dat je het nooit gedaan hebt, dat wist ik al. Toch weet ik, dat je me onvoorwaardelijk zult gehoorzamen. Het slaaf zijn zit in je en ik zal het eruit halen. Vooruit, ga op je buik op die tafel liggen." Nadat ik was gaan liggen, voelde ik, hoe ze een touw om mijn nek legde en het vastbond. Daarna vouwde ze mijn handen op m'n rug en boeide ze, vervolgens kwam er een touw onder mijn armen door, dat vastgesjord werd onder aan de tafel.

Nu waren mijn benen aan de beurt. Ze spreidde ze wijd uiteen en bond ze ieder afzonderlijk aan een kant van de tafel vast. Gen centimeter kon ik me verroeren. Weerloos en hulpeloos was ik nu aan haar grillen overgeleverd. Nog was het blijkbaar niet genoeg, want geheel onverwachts lichtte ze mijn hoofd aan mijn haren op, waarna een soort houtje in mijn mond werd geperst. Er zaten touwen aan de uiteinden, die achter op m'n hoofd werden samengebonden. Schreeuwen was nu zelfs onmogelijk geworden... Eensklaps hoorde ik een stevig suizen en voor ik goed en wel wist wat er gebeurde, veerde mijn vlees op onder de striemende slag van de zweep. Ik had het gevoel, of mijn kont in tweeen werd gespleten.

Het blokje hout tussen mijn tanden beet ik bijna door midden. Het liefst had ik geschreeuwd en gegild, maar slechts een armzalig gerochel was te horen. Opnieuwkletste de zweep op mijn blote huid en nog eens... en nog eens... en nog eens... Ze wist van geen ophouden. Na enkele slagen echter werd het pijngevoel minder. Het maakte plaats voor een vreemde tinteling en ik probeerde zelfs m'n achterste op te heffen, om de slagen tegemoet te komen. Steeds meer begon ik van deze marteling te genieten, vooral mijn lul, die zo stijf was geworden als een betonpaal. Mijn speelkameraad kon echter geen kant uit en kwam zodoende aardig ind e verdrukking te zitten. Eindelijk scheen mijn meesteres moe in de ermen te worden. Het slaan hield op en ik hoorde haar zwaar hijgen. Toen maakte ze me los.

"Draai je op je rug." Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, omdat mijn kont helemaal beurs was geslagen. Tranen van pijn sprongen in m'n ogen. Ze kende echter geen medelijden. De touwen werden weer vastgesnoerd. Het enige verschil was, dat mijn handen boven mijn hoofd werden gekneveld. M'n lul prikte nu parmantig in de lucht. Maar wat graag had ik me afgetrokken. Nog beter zou het echter zijn, hem in haar kutje te stoppen, maar het leek er niet op dat zit zou gaan gebeuren. Ze rommelde wat achter me, zodat ik niet kon zien, wat ze precies uitvoerde. Na enige tijd had ze echter gevonden wat ze zocht. Ze kwam naast me staan en haar groene ogen fonkelden van sadistisch genot. E‚n snelle beweging en ik beet m'n houtje haast aan flarden. Met moeite zag ik, wat ze gedaan had. Dat kreng had een klem op mijn mannelijke tepel gezet! Het was haast niet te harden, zo pijnlijk! Met voldoening bekeek ze haar werk en weldra was ook de andere tepel van een klem voorzien. Wild trok ik aan de touwen om los te komen, doch na een poosje zakte ook deze pijn en m'n lul, die van schrik ineengeschrompeld was, kwam met kleine rukjes weer in model. Een onheilspellende grijns gleed over haar gelaat. Ze boog zich naar de grond, pakte een doosje en begon rond mijn navel dikke, nogal stompe naalden te prikken. Ze deed het zo hard, dat ze in de huid bleven steken. Weer zakte mijn fiere lans als een plumpudding in elkaar en weer kreeg het houtje het zwaar te verduren.

Toen er naar haar zin voldoende naalden rond mijn navel prijkten, stak ze een sigaret op. De eerste rookwolken blies ze recht in mijn gezicht en daarna drukte ze haar sigaret op mijn maag uit. Dit was net even teveel van het goede. Ik begon sterretjes te zien en daarna werd het zwart om me heen. Hoelang ik zo gelegen heb, weet ik niet meer. Toen ik de ogen weer opsloeg, lag ik volledig gekleed op een zachte bank in een luxueus ingerichte kamer. M'n meesteres zat tegenover me. Ze had haar gewonde kleren weer aan en keek me met een betoverende glimlach aan. "Wat is dat nou? Neem ik je mee om iets te drinken en dan val je in slaap!" vroeg ze met een verwonderde blik in haar ogen. Verbaasd keek ik haar aan. Zou ik alles gedroomd hebben? Ik wilde het haar vragen, maar het was alsof ze me met haar ogen verbood er iets over te zeggen. Ik kreeg geen woord over mijn lippen. Toen ik wilde gaan zitten, wist ik het. Ik had het niet gedroomd. M'n pijnlijke achterste, m'n gloeiende tepels, maag en navelstreek waren het bewijs ervoor. Moeizaam nam ik de ingeschonken borrel van haar aan en dronk het glaasje in ‚‚n teug leeg. Ze knikte me bemoedigend toe. "Je komt toch nog eens terug bij mij, is het niet?" Willoos knikte ik en ik wist, dat ik zou gaan ook. Op de een of andere manier heeft deze jonge vrouw me in haar macht gekregen, zonder dat ik er ook maar iets tegen kan doen...