Het lijkt een avond als altijd te worden, biertje, frisje, babbeltje.
Als ik binnenkom is het nog erg rustig, er worden nog wat laatste voorbreidingen getroffen.
En volgend stel gasten komt binnen.
De vrouw is mooi stevig, heeft licht aziatische trekken en is in strak leeg gehuld.
Ze kijkt vriendelijk, maar straalt een natuurlijk gezag uit, waar ik van onder de indruk ben.
Het geeft geen pas om uitgebreid te gaan zitten staren, dus ik moet het met wat steelse blikken doen.
Langzaam aan komen er meer mensen binnen.
Ook moet ik m'n ogen in m'n zak houden als de vrouw met het rode haar binnenkomt.
Haar loshangende borsten zijn redelijk goed zichtbaar in haar verradelijke doorkijkblouse, het liefst was ik voor haar gaan staan en had ik een hele liter gekwijld (om van andere dingen maar te zwijgen).
Het mollige meisje met de puntbuik heeft stevige dijen, en zo'n kort rokje dat de streep huid boven haar kousen meer dan zomaar een streepje is.
Haar borsten zijn vol en zwaar, ze heeft iets heel "liefs".
Ik vraag me af of ze inderdaad 3 maanden zwanger is, zo als gezegt wordt, het zou me gezien haar lieve buikje helemaal niet verwonderen.
Een langere, slankere en oudere vrouw graagt iets dergelijks, ook bij haar is het de streep huid die onverbiddelijk de aandacht opeist en als een magneet aan mijn ogen trekt.
Er zijn ook bekenden.
De joviale grijsharige man met de baard, en zijn vrouw met de mooie ogen, die bij een vorige keer ook prachtige borsten met enorme tepels bleek te hebben.
Natuurlijk zijn er het meisje met het korte lange donkere haar, vanavond sexy opgestoken, dressed to kill in een verrukkelijk kort jurkje dat maar weinig te raden overlaat m.b.t. haar verukklijke figuurtje, haar vriendin, het meisje met het korte blonde haar, soortgelijk verrukkelijk figuurtje en hemelsblauwe ogen, en hun sympathieke fotograaf die over een flinke dosis humor beschikt en (ja, ze bstaan echt hoor) ook wel eens wat anders dan sex denkt.
Er is een hoogblonde vrouw, eveneens kort rokje, plat als een dubbeltje, en een stem die vrijwel net zo laag is als de mijne.
Ik voel veel respect voor haar, Ik weet gewoon dat er veel meer mannen graag zo uit willen zien, maar het niet durven.
Gedurende de avond zal ze ook nog een aangename gesprekspartner blijken te zijn.
Een andere sympatieke man maakt zijn opwachting, hij wordt aangeduid als een zeer ervaren meester, maar hij lijkt mij eerder sympathiek dan streng.
Hij heeft een erg mooie vrouw bij zich, waarmee ik helaas geen kans heb gezien aan de praat te raken.
De zaak loopt voller en de gastheer en zijn zoons hebben het blijkbaar ook naar hun zin.
Er was me een verassing beloofd door de organisatie en ik vraag me af wat het worden zal.
Ik vermoedde eerder dat ik in een kooi gestopt zou worden, en had me al voorgenomen om het spelletje helemaal mee te spelen.
Het thema voor vanavond is een veiling van diverse attributen, een deel van de opbrengst zal voor een liefdadige instelling zijn.
Dan komt een van de "officials" naar me toe, en plakt me een nummer op.
Ik ben nummer 44.
Krijg nou wat.....ga ik de verkoop in of hebben ze iets anders voor me verzonnen ?
Mijn armen beginnen te kriebelen van de nieuwsgierigheid.
Wat doe ik hier eigenlijk ? ik ben helemaal niet ervaren op dit gebied, hoewel ik wel eens wat opdrachtjes voor iemand heb uitgevoerd (en dat prettig vond).
Ik ben een volslagen baby tussen al dit visuele geweld van sterk geprononceerde vrouwelijkheid, mannelijkheid, overheersing en onderdanigheid, diepzwarte kleding en koud glanzend chroomstaal.
Het is de sfeer, een gevoel van openheid, acceptatie en vertrouwen.
Het wordt een spel genoemd, maar is het niet een sublimatie van de dagelijkse werkelijkheid ?
In het dagelijkse leven gaat het er net zo aan toe, maar dan geniepig, achterbaks, harder en met verstrekkender gevolgen voor degenen die niet de dienst uitmaken.
Bovendien hoef je in het "normale" leven niet op genade te rekenen.
In ieder geval heeft het bij mij een fascinatie opgewekt, eerst voor het visuele aspect, daarna kwam al snel de wens om niet alleen toe te kijken, maar aktief mee te doen.

De veiling neemt zijn aanvang.
Met veel humor worden de artikelen onder de hamer gebracht, en de opmerkingen en aanprijzingen van de veilingmeester leveren menig lachsalvo op.
Sommige artikelen trekken geen aandacht, sommige andere juist heel veel, en er wordt soms lekker tegen elkaar opgeboden.
Een van de leukste momenten is het wanneer de dominante vrouw die ik als eerste bescheef een stel laarzen past, en half struikelend gewoon doorgaat met bieden.
Ze heeft stijl, klasse.

Dan wordt ik naar voren geroepen.
Ik ga dus wel heel degelijk de verkoop in.....hihihihihihi....ik ben benieuwd.
Ik neem netjes de houding aan die de veilingmeester me opdraagt, ja hoor, ik grinnik me rot, en speel het spelletje mee.
Er wordt geboden.
Geen fortuin natuurlijk, ik ben ervan overtuigd dat dit doorgestoken is.
Langzaampje aan, en met hele kleine stapjes gaat het bedrag naar de vijf gulden toe.
Hoezo niet veel ? Hallo ! ik ben maar maar een slaafje hoor ! En bovendien niet zo'n vreselijk verse meer.
Ik ben zo trots als een hond met zeven lullen dat er sowiezo geboden wordt, ook al ben ik er van overtuigd dat er afspraken gemaakt zijn.
Omdat ik omlaag moet kijken kan ik niet zien wie er bieden, da's wel jammer.
In elk geval bieden twee vrouwen die ik ken en de sympathieke meester, maar er biedt nog iemand, ik heb er geen notie van wie.
Die "iemand" heeft me uiteindelijk.
Als ik opkijk zie ik de in leer gehulde gestalte van de prachtige dominante vrouw die al eerder indruk op me maakte.
Ze stuurt me regelrecht naar de kelder.
Even flitst er een vlaag van twijfel door me heen.
Maar ik stel mezelf gerust, degene die mij ter verkoop heeft aangeboden weet dondersgoed wat ze doet en zou niet toegestaan hebben dat ik in "verkeerde handen" gekomen zou zijn.
Ik vertrouw haar, dus vertrouw ik deze vrouw ook.
Trouwens, mischien halen ze wel alleen maar een geintje met me uit.
Ik blijf netjes naar de grond kijken en inmiddels kriebelt mijn hele lijf van nieuwsgierigheid.
Ik draai me om als zij dat zegt, en kruip naar haar toe als zij dat zegt.
Tijdens het kruipen denk ik aan de schoenen die ik aanheb, waren tegen de tweehonderd piek, dus ik moet wel uitkijken voor de neuzen.
Helaas heb ik nu niet de gelegenheid om naar haar te kijken.
Aan het plafond hangen polskluisters, stalen handgrepen, en leren banden.
Ik wordt vastgemaakt en moet wijdbeens gaan staan.
Ik blijf devoot naar de grond kijken, wat gaat ze doen ?
Mijn bovenlijf wordt ontbloot en ik voel haar vingens en nagels keurend over mijn huid gaan.
Dan schrik ik.
Houten knijpers, en ja hoor, op m'n tepels.
Dat heb ik zelf ook wel eens geprobeerd, en dat hield ik geen 10 seconden uit.
Nu moet ik wel, geen gezeik, dit is geen spelletje, dit is ernst.
Het wordt niet aangekondigd, de pijn komt onmiddelijk.
Ik doe m'n ogen dicht.
Ik onderdruk de neiging om "AUW ! Godverdegeitekut!" te roepen.
In verbijt me.
Ze gaat door, als borg, of om de druk verder op te voeren worden en nog knijpers IN de knijpers gestoken, en er wordt getrokken en (naar mijn gevoel) heel wild bewogen.
Er worden dunne plekjes huid opgezocht, en ook daar gaan knijpers op, zo te voelen, mijn ogen zijn dicht.
Die doen geen zeer, maar verhogen wel de gevoeligheid van mijn huid.
Zitten die er nog op als ze met haar vingers of nagels (ik voel het verschil niet meer) over mijn huid gaat ?
Weer aan m'n tepels, het brand, schuurt.
De pijn is heftig, ik moet me enorm inspannen om het te verdragen.
Zal ze me beschadigen ?
Zal naderhand in de krant staan dat het een uit de hand gelopen grap was ?
Nee, dat zal niet gebeuren, ze weet heel goed wat ze doet.
Ik moet haar vertrouwen.
Ik zal haar vertrouwen.
Ik vertrouw Haar.
Ik geef me over en zal verdragen wat Zij doet.
Ik ben van Haar, ik moet me richten naar Haar wil.
Dat m'n handen vastzitten in de kluisters is goed.
Niet dat ik anders m'n handen niet thuis zou houden, maar ze zitten prettig, en ik heb er veel steun aan.
Ik weet niet meer wat Ze doet, ik verlies mijn gevoel voor tijd en bevind me in een piepklein universum, Zij, ik en de pijn.
Het gevoel is sensationeel.
Nee, niet de pijn, die is vreselijk, maar ik ben nu van Haar, volkomen en onvoorwaardelijk.
Ik wil kreunen, ik wil gillen, maar ik zwijg, als Zij dat wil dat ik dat doe maakt ze me dat wel duidelijk.
"Je kunt nu om genade vragen"
"nee"
"Wat nee?"
"nee meesteres"
"IK HOOR NIKS !"
"NEE MEESTERES !"
Ik vraag niet om genade.
Als het Haar belieft schenkt Ze me die wel.
Mijn lichaam en geest staan in brand.
Mijn lichaam vanwege de verzengende pijn, maar ik weet dat mijn lichaam me zal beschermen tegen te veel pijn.
Mijn geest omdat ik sterk ben, voor Haar, ik verdraag Haar pijniging zo lang het Haar goeddunkt.
Ik voel iets anders.
Het is een zweep.
Aan de structuur te voelen een meervoudige.
Is het diezelfde die ze net gekocht heeft ?
Het gevoel is weldadig op m'n rug als ze ermee over mijn huid streelt.
Dan krijg ik een klap.
Het valt nogal mee, komt stukken zachter aan dat ik verwachtte.
Had je gedroomd makker !
De volgens klap is harder.
De daarop volgende nog harder, en sommige van de uitlopers raken mijn overgevoelige tepels.
Ik voel mijn gezicht vertrekken, dit is onhoudbaar, en ik voel tranen opkomen.
Ze zetten niet door, mijn geest verbiedt het.
Ze ranselt mijn rug, en de snelle uiteinden van Haar zweep raken de delen die eerder door de knijpers gevoelig gemaakt zijn.
Elke klap snijd diep in mijn geest, en het universum verkleind zich weer.
Zij, ik en de pijn.
Maar het is veranderd.
De pijn is even intens, maar raakt me steeds minder.
Ik vecht er ook niet meer tegen, en hoewel ik voel dat mijn lichaam nog reageert reageer ik niet meer.
Ik ben de Uwe, ik zal alles verdragen wat U wenst, want ik vertrouw U.

Ze lijkt het feilloos te detecteren.
Ze weet dat ze mijn giechelende reserve er uit geranselt heeft.
Ze maakt me los.
Mijn armen zijn stijf, en mijn handen doen zeer van het knijpen in de handgrepen.
Ze doet mijn kleding weer omlaag en ik mag achter haar aan kruipen.
Dan mag ik ook weer opstaan, en ik bedank Haar.
Ze staat me toe de kelder uit te gaan, en aangezien Zij nog steeds de baas is haast ik me.
Boven ben ik weer vrij.
Mijn handen en armen tintelen en ik ben een beetje draaierig.
Mijn tepels zijn pijnlijk, m'n mond is kurkdroog en ik snak naar nicotine.
Natrillend zit ik aan de bar.
De prachtige Meesteres is ook weer boven en ik bewonder Haar nog meer dan eerst.
Ze heeft me gepijnigd, ontmaagd, en mezelf leren kennen.