| Vreemde praktijken - 15446 keer gelezen |
|
Hoeveel jaren fantaseer ik al over dokterspelletjes en hoeveel vreselijk tegenvallende video's heb ik er inmiddels over gezien? Hoeveel verhalen heb ik geschreven met het element onderzoek erin verwerkt? Is mijn interesse en mijn opwinding door het dokterspel al niet zo oud als ik me kan herinneren? Zo vaak, zo veel en altijd aanwezig.
Hoe goed herinner ik me mijn vloeibaar genot toen zovele jaren geleden mijn lover voor de gein eens dit spelletje met me speelde, hij heeft nauwelijks gemerkt hoe vreselijk het me opwond en het dan ook niet echt herhaald. Slechts nog twee maal de temperatuur anaal gemeten, waardoor ik me direct een stuk beter voelde, maar ook dat had hij niet in de gaten, dacht dat mijn versnelde ademhaling een veeg teken was. En nu ga ik met een totaal onbekende mijn fantasie in praktijk brengen. Nog geen 14 dagen na mijn eerste reactie op hun advertentie, heb ik me via een subjeslijst helemaal bloot gegeven en trilt het verlangen onophoudelijk in me. Gelukkig zijn ze onder de indruk van de inhoud van mijn lijst en word ik uitgenodigd voor een eerste consult
Met veel kust en vliegwerk, fris gewassen en geschoren, toch nog op tijd voor mijn afspraak met Dokter Bob. De zenuwen gieren door mijn keel als ik de straat inrijd en ik zie een hoofd bij het badkamerraam wegschieten, ik word en voel me bekeken. Blijkt ook nog dat mijn rok vastzit in het tandwiel van de fiets, met lichte schade krijg ik het pand eruit gewurmd en nu heb ik helemaal het gevoel een hoofd als een biet te hebben, maar ik bel toch maar meteen aan, voordat de zenuwen de overhand krijgen en ik helemaal voor niks de lange reis heb gemaakt. Vrijwel onmiddellijk gaat de voordeur open. Een fijn gebouwde man in een witte doktersjas kijkt me met lichte doordringende ogen aan. Ik sla mijn ogen neer, durf hem zelfs nauwelijks aan te kijken, maar zie wel een geamuseerd trekje om zijn mond, doch zijn stem klinkt koel en zakelijk als hij zich als dokter Bob voorstelt. Mijn half gefluisterde en hakkelende Carla, klinkt lang niet als mijn normale krachtige stem, net zo min als mijn blik die maar niet in de zijne haken wil, op mijn gebruikelijke frank en vrije blik lijkt. Bijna gebiedend verzoekt hij om mijn jas en dirigeert me naar boven. De social talk blijft in mijn keel steken en ik voel hem pal achter me lopen, me zo niet de kans gevend rechts omkeert te maken. Ik kom na twee trappen op een hoge, hel verlichte zolder. Middenin is de vloerbedekking vervangen door zwart zeil en daarop staat een echte gynaecologische onderzoekstafel met een klein krukje ervoor. Daarboven hangt een spreidstok met boeien en een operatielamp. Ik weet niet waar ik kijken moet, boven het trapgat ligt een tafel volgeladen met instrumenten en op tafels in twee hoeken ligt nog veel meer. Ik zie een ademhalingsapparaat, de stijgbeugels aan de tafel, het groene kleed erop, diverse dildo's van bijna ongekend formaat en voel mijn klamme handen nog klammer worden en mijn mond droog. Op zijn "Kleed je maar meteen uit, want bij een dokter die je gaat onderzoeken, zul je je kleren uit moeten doen. Helaas heb ik geen kamerscherm, dus doe het maar hier", reageer ik geschokt; "Zo snel al? Je meende het toen je zei, dat we meteen aan de slag zouden gaan?" Echt veel aanmoediging heb ik echter ook niet nodig, hoewel het voor het eerst in mijn leven is dat ik me letterlijk aan een vreemde bloot moet geven. Hij merkt genietend mijn zenuwachtigheid op en ik voel zijn blik branden op mijn ietwat trillende vingers. Bevend en zuchtend knoop ik mijn blouse open, die hij aanneemt als ik hem uit heb. Laarsjes zet ik naast mijn handtasje en ik maak mijn rok open. Hemdje en rok volgen dezelfde weg als de blouse, nerveus laat ik hem de schade aan mijn rok zien, om het moment van het verwijderen van panty en ondergoed nog even uit te stellen, maar hij houdt gebiedend zijn hand op en blijft aandachtig toekijken hoe ik me van bh en onderbroek ontdoe.
"Ga maar bij de tafel staan, gezicht naar me toe, dan zal ik eerst een algemeen onderzoek doen" Ik huiver als zachte doch stevige handen me betasten en voel het nog warmer tussen mijn benen worden, de eerste druppels wellen uit mijn onuitputtelijke bron. Zelfs de stethoscoop is een bron van opwinding.Mijn welhaast trillende zuchten getuigen niet bepaald van kalmte. Hij merkt het ook nog kan ik opmaken uit zijn: "Wat is er? Waarom sta je niet gewoon stil? Kijk me eens aan. Je moet altijd eerlijk zijn tegen je dokter, dus wat is er aan de hand?" En weer geef ik met die omfloerste stem antwoord: "Het is alweer zo lang geleden dat ik zo ben aangeraakt" "Het is niet de bedoeling dat je hier opgewonden van wordt, dat is toch niet het geval?" O hemel, natuurlijk is dat wel het geval en dat wordt er niet minder op naarmate zijn handen langs mijn lichaam naar beneden glijden. Hij draait me om, gebied me mijn benen te spreiden en bestudeert mijn rug, billen en benen. Mompelt goedkeurende woorden en draait mij na enige tijd weer om. Zou hij zien dat mijn kale kut gezwollen en nat is? Ik moet mijn linkerarm op mijn hoofd leggen en hij betast mijn linker borst. Het draaien en drukken heeft verstrekkende gevolgen, tot in mijn kruis voel ik het kloppen, hij heeft het lijntje tussen tietjes en kut gelijk gevonden en doet dit verergeren door me met beide handen op het hoofd te laten staan en mijn tieten aan een grondig onderzoek te onderwerpen. Ik moet mijn ogen sluiten, zelfs zijn gebod hem aan te kijken is onmogelijk op te volgen en dus krijg ik een blinddoek, hetgeen altijd weer lastiger is dan zelf de ogen te sluiten, want als hij dan even bij me vandaan loopt kan ik ongemerkt zijn rug begluren, maar het afschermen van mijn blikveld heeft altijd een prettige bijkomstigheid dat ik me wel over moet geven aan het gevoel wat er bij me opgewekt wordt, ik voel me vele malen afhankelijker en dat is een gevoel tussen hoop en vrees, waar ik geweldig op kick. Als hij dan ook nog mijn tietjes kneed, voel ik het sap uit mijn kut spatten. Het is maar goed dat hij me op het zeil gezet heeft, maar dat hij het ook opmerkt en me zelfs zijn vinger die hij in me gedoopt heeft laat proeven., maakt de vernedering compleet.
Hij is tevreden over mijn fysieke gestel, hoewel hij herhaaldelijk mijn ongepaste geilheid becommentarieert, en wil nu wel eens weten hoe het met mijn gevoeligheid is gesteld. Ik voel een wieltje met tandjes over mijn lichaam kruipen. Ik moet wel kronkelen, helemaal als hij de andere kant van het ding gebruikt, ik voel scherpe krasjes, die zeker rode strepen zullen achter laten in mijn o zo gemakkelijk kwetsbare vel. (En inderdaad, zelfs drie dagen later zijn rode krassen op mijn borsten en billen nog goed zichtbaar en dus ga ik maar niet mee zwemmen, omdat ze onder mijn badpak uit zouden komen.) Het lichte schrijnen doet me snakken naar adem en ik moet mijn uiterste best doen om stil te staan. Ik voel hoe hij geniet van mijn benarde situatie, stil staan omdat de dokter dat zegt, kronkelen omdat mijn lichaam dat eist en als mijn lichaam in brand lijkt te staan, verwijdert hij de blinddoek en verzoekt me plaats te nemen op de behandeltafel. Zelfs het opnemen van mijn bloeddruk is niet rustgevend en de metingen zijn navenant, 120 over 150. Zo hoog was ik zelfs niet tijdens de bevalling van mijn kinderen. Het biologische bewijs voor mijn opwinding is hiermee wel geleverd en natuurlijk heeft hij hier weer commentaar op. Ik weet niet waar ik kijken moet en sla mijn ogen dus maar neer, maar een gebiedende vinger onder mijn kin, doet me bijna schuchter in zijn licht blauw grijze ogen kijken. Met dwingende blik en stem verordonneert hij me te gaan liggen, benen in de beugels en omdat ik heb bewezen moeite te hebben met stil staan legt hij me ook maar gelijk vast; de benen aan de beugels en over mijn onderbuik en onder mijn ribben een strakke band. Nu kan ik mijn natte kut helemaal niet meer verbergen, zeker niet als het felle licht van de operatielamp erop schijnt. Mijn bil en kut spieren trekken onophoudelijk samen en de angstige spanning wat hij met me gaat doen, doet me snakken naar adem. O hoe opmerkzaam is deze man, hij pakt het ademhalingsapparaat en plaats de kap over mijn mond en neus: "Rustig ademen, gewoon in en uit, in en uit", doet me wel enigszins ontspannen, al wordt slechts mijn bovenlichaam slap en mijn onderlichaam alleen maar heter. Wat ik heb gekregen weet ik niet, maar het maakt wel dat ik slap op de tafel lig en mijn hoofd nauwelijks beweeg als hij met een spatel in mijn neus gaat en die van binnen bestudeert. Zijn 'Mooi schoon' echoot nu nog na in mijn hoofd en bij praktisch elke ademteug, moet ik eraan terug denken, Het koude metaal in een maagdelijk gebied, hoe griezelig. En dan dat helemaal niet kunnen protesteren. Al word ik honderd, dit zal ik nooit weer vergeten!
Het buikonderzoek doorsta ik evenwel glansrijk en dan blijkt het tijd voor het serieuzere werk. Hij maakt mijn vagina wijd open door schaarklemmen op de lippen te zetten en die vast te maken aan mijn dijen. Ik zie hem tot mijn grote schrik een steriele verpakking openmaken waaruit een slangetje komt. De angst snoert me de keel, het zal toch niet, ik vrees het te denken, een katheter zijn?? O wat gaat hij doen?? Ik beef nu letterlijk en hij moet me meermaals helpen herinneren gewoon door te ademen. Hij maakt mijn kruis grondig schoon met alcohol, hetgeen natuurlijk een immens brandende sensatie tot gevolg heeft en schuift dan zonder pardon het slangetje mijn kleinste gaatje in. Ik voel het zijn weg zoeken naar mijn blaas en bibber van angst en verlangen, helemaal als ik hem, naar hij zegt, een fles met steriele zoutoplossing hoor openmaken. "Tel maar hoeveel je kan hebben" Maar er komt geen ander geluid meer uit me dan kreunen en smekend afweren, dus doet hij dat voor me. Bij de derde keer 50 milliliter voel ik al een druk ontstaan en onvermurwbaar spuit hij er dan nog vele bij. Ik zie sterretjes, duizel van genot en ellende, kan nog maar met moeite het smeken om genade voor me houden en goddank stopt hij bij 800 ml. Hij drukt op mijn buik om me mijn goed gevulde blaas te laten voelen en wrijft mijn clitoris, hoewel ik stellig van mening ben dat ik niet kan klaar komen met een volle blaas, kom ik daar gevaarlijk dicht in de buurt en uiteindelijk kan ik het zelfs niet eens meer tegenhouden. Merkwaardige sensaties trekken door mijn onderlichaam. Het heeft iets weg van hetgeen ik vroeger ervoer, als ik geveld door de menstruatiekrampen, me keer op keer klaar vingerde, een mix van pijn en genot, maar nu dan wel gemengd met schaamte. Die nog eens versterkt wordt als hij me half leeg heeft laten lopen en dan me verzoekt de rest er zelf uit te persen. Nou er komt geen drop. Hoe ik ook pers en mijn best doe en wel degelijk aandrang voel, ik kan niet plassen voor zijn intense blik, zelfs niet als hij me los maakt en me half zittend overeind helpt. "Dan maar niet" is zijn commentaar en gelijk een argument om nog maar even verder te gaan met het onderzoek, waartoe ik op mijn knieën op de tafel moet gaan zitten, het hoofd op de tafel, dus met mijn gat afschuwelijk uitdagend om hoog. En wat ik afschuwelijk vrees, wordt bewaarheid, hij gaat me rectaal onderzoeken en ik krijg een klysma. Schaamte, diepe, diepe schaamte. Angst dat ik het niet vast kan houden en zijn commentaar op mijn immer druipende geslacht, blijkbaar helpt deze behandeling niet tegen geilheid. Al na drie keer kan ik niet meer en tegen al mijn principes in, smeek ik toch om genade, hetgeen ik maar half krijg, want samen met je dokter naar de wc is niet bepaald genade, nietwaar? Van plassen komt helaas nog steeds niks, en na vruchteloos proberen, laat hij me uiteindelijk alleen en dan golft het zoute water uit me. Zo'n opluchting, bijna(?) net zo lekker als klaar komen, ik pers de laatste restanten uit me, wel aanvoelend dat we nog niet aan het eind van de sessie zijn gekomen en ga dan weer schoorvoetend naar boven.
Ik word direct weer met het gat omhoog gepositioneerd en voel een speculum in mijn gaten glijden. Ik weet niet wat hij doet, maar ik voel diep in me iets bewegen en kan de orgasmen niet tegen houden, het wijd opens staan, kan dat niet tegenhouden. Met opblaasbare attributen worden mijn gaatjes tot het uiterste uitgerekt en ik kom en kom en kom. Volgens mij houd ik het niet droog en dat is dan ook zichtbaar aan het groene kleed op de tafel, klodders ondefinieerbare rommel zie ik tot mijn afschuw liggen en dus vouw ik het zaakje maar een beetje weg . Wat is dat toch wat er in mijn aars gestopt wordt en waardoor ik een anaalorgasme niet stoppen kan? Ik kan niet zeggen of het dik of dun het is, alleen wel dat ik de inhoud naar buiten geperst voel worden, o hoe gruwelijk…
Is het opluchting als ik mijn vernederende positie met het gat omhoog mag verlaten voor een ruggelings en wijd open houding ? Niet echt dus. Ik voel vingers in me glijden, meer en meer. Hij plakt een plakker op mijn kut en stuurt er stroom doorheen. De gil die ik slaak als hij een enorme hoeveelheid elektriciteit door me heen stuurt, stokt nog in mijn keel. Zelfs of juist de knevel in mijn mond kon dit dramatische geluid niet verhinderen (en wat een geluk dat burengerucht nog niet tot politiebezoek heeft geleid.) Als hij tenslotte zijn hele hand in mij weet te wringen en mijn clitje op vol vermogen met een vibrator bewerkt, kom ik weer vele malen, zonder het te kunnen tegen houden. Ik voel de hitte tot mijn voetzolen, blauwe lichtflitsen voor mijn ogen en hij stopt niet als ik eens gekomen ben, maar laat het apparaat op volle kracht op mijn clitoris staan. Hij moet wel zeer bedreven zijn dat hij met de ene hand mij kut kan fistneuken en met de andere mijn genotsknopje tot grote hoogten weet te stimuleren.
Tijdens het uithijgen komt zijn vriendin thuis. Hoe vernederend om daar open en bloot op de tafel te liggen uithijgen, terwijl zij bijna volkomen onbewogen op mijn naakte lichaam neer kijkt.
Ik mag me gaan douchen, alweer hetzelfde douchemiddel als ik thuis heb, dus daar kan ik me in het vervolg ook niet zonder bijgedachten mee schoon wassen. Daarna drinken we nog wat en praten met elkaar over eventuele vervolgen en meer van dat en zo….
Tot zover het verslag van mijn eerste keuring en behandeling in Nursingpraktijk Amersfoort
|
|
|
|
|
|
|
|
|