Memoires van Susanna
Met tussenpozen heb ik deze verhalen opgeschreven. Nu ben ik getrouwd met mijn jeugdliefde Robert en sluit ik deze reeks voorlopig af. Maar misschien neem ik de draad ooit nog eens op.
2013. Deel 1: Blote Bond
Ik ben net zeventien, maar sinds mijn tiende draag ik geen broekje meer onder mijn rok. Ik had met mijn mamma op het naaktstrand zitten spelen, en daar was vochtig zand tussen mijn spleetje geraakt. Mijn broekje was ook nog nat geworden en toen we naar huis gingen wilde ik geen schuurpapier aan mijn plasspleetje en billen. Mamma vond het goed, pakte mijn broekje in de handdoek en zo gingen we met de tram van het Zwarte Pad naar huis. Ik vond dat lekker luchtig zitten, en eigenwijs als ik was wilde ik daarna nog uitsluitend een rokje aan zonder iets eronder. Mamma kon er geen goed argument tegen verzinnen, maar:
“Niet tegen pappa zeggen hoor!”, zei ze, en toen tilde ze zelf haar rok op: ook niets eronder, het leek haar wel sexy, vertelde ze later eens. “Ondergoed op zich is pas van de negentiende eeuw, al droegen de mensen vroeger natuurlijk wel enkellange rokken”, zei zij. Maar ze waarschuwde me voor pestende kinderen die zogenaamd per ongeluk mijn rokje op zouden tillen, en voor volwassenen die een bloot gatje als excuus voor handtastelijkheid en erger zouden beschouwen. “En maak geen handstandjes meer behalve in de gymnastiekles.” Ik was bovendien de jongste van de klas, want ik ben in september jarig. Daarom stuurde ze me ook naar judoles en meer speciaal een cursus zelfverdediging voor kinderen. Ik voelde me daardoor des te vrijer en zekerder.
Voor mijn elfde verjaardag kreeg ik een echte majorettejurk met een kunstbontrandje. Die hangt nu aan de muur als wandversiering. Ik heb hem gedragen tot er postuurnaadjes in moesten: uitleggen, daar had mijn moeder geen zin in. Het rokje was ook zo kort geworden dat de draadjes van de tampons er onderuit zwabberden, dus op het laatst moest ik die draadjes bijknippen vóór gebruik en extra prutsen om de tampons te verwijderen. Ik was toen rijp genoeg om bloot niet alleen maar lekker luchtig te vinden, maar buiten het naaktstrand ook opwindend. Natuurlijk had mijn pappa ondertussen ook door dat ik altijd in mijn blote gat liep. Hij kreeg er een lange neus van, zei hij, en het duurde nog een tijdje voor ik begreep welke neus hij daarmee bedoelde.
In de winter was het eigenlijk te koud voor een rokje alleen. Mamma kocht daarom een leren rokje tot op de knie en deed er laarzen bij tot net daarboven. Dat was nog best lastig als die niet toevallig in de mode waren. Op vakantie in noord-Zweden kreeg ik een overgooier van soepel, roodachtig rendierleer, peperduur maar erg mooi. Mamma leerde me ook van zeemleer zelf leuke kleren te naaien. Gelukkig heb ik geen dikke tieten gekregen en heb ik dus nog steeds geen bh nodig.
De klasgenootjes die het nog niet wisten merkten na de gymles wel dat mijn kleding afweek. Wie daar wat van zei vergastte ik op een opgetilde rok en “Kijk maar goed, en durf zelf ook eens wat.” Soms deed een klasgenootje ook stiekem mee, stiekem, want niet alle ouders waren naturist. Maar het was opvallend dat opeens veel meer meisjes een rok droegen in plaats van een spijkerbroek. En met zijn allen durfden we wel een handstandje tegen de muur van de fietsenstalling te maken. Klasgenootjes zetten de foto’s op hun iphones, maar doordat de rokjes voor ons gezicht hingen zag je alleen een parade blote kinderbilletjes en -kutjes en, bij het neerkomen, billetjes met flodderende rokjes. Ik deed een keer toch het rokje uit, want het hinderde me en iedereen kende mijn gezicht en mijn blote gat toch al.
Toen we 14 waren was één van de klasgenootjes, Sara, onvoorzichtig met haar tablet. (Mijn naam is trouwens Susanna). Ze stuurde een filmpje naar een leuke jongen, dacht ze, waarin ze haar rokje optilde. Dat sekreet begon te dreigen het rond te sturen, als ze niet meer bloot liet zien enzovoort, ze had geweigerd en inderdaad werd het filmpje rondgestuurd, met het bekende vervelende geginnegap en getreiter als gevolg. Hoewel ze op zich net zo schaamteloos was als ik, was dat toch wel hinderlijk, en we bedachten er dus wat op. Ik zocht dezelfde jongen (of...?) op en begon ook sexy te chatten en me uit te kleden. “En nou jij!” typte ik. Dat deed hij niet maar hij begon wel meer te eisen. “Ben jij wel een leuke jongen?” typte ik, “of een pedo? Het gesprek en het filmpje zijn opgeslagen, en ik ga aangifte doen. Wij zijn onder de 18 en dit is kinderporno”. Dat was afdoende. Als het geen leuke jongen was maar toch een loverboy of pedofiel zou de muis nog een lange staart kunnen krijgen.
Wij waren nog steeds 14 en besloten dat het tijd werd een einde te maken aan dit gedoe. Chantage is onmogelijk als iedereen onder alle omstandigheden bloot kan zijn, en pesterijen zijn dan ook gelijk afgelopen. Wij richtten dus de Blote Bond op. De leden verplichtten zich bloot met iedereen te chatten, leuk of niet leuk, en zo veel mogelijk blootfoto’s en filmpjes te verspreiden, maar geen sex te bedrijven, op wat voor manier dan ook. En elke chantagepoging zou leiden tot ons dreigement om aangifte te doen. Alleen maar bloot is natuurlijk genoeg te vinden op echte naturistische websites, dus voor ons bracht dat geen risico mee, dachten wij.
Een paar klasgenootjes gingen meedoen, en daar waren zowaar een paar nieuwsgierige jongens bij, Michel en Robert. Wij hadden het leuk met elkaar, en ’s zomers gingen we ook met zijn allen naar het Noorderstrand, waar gelukkig niet alleen bejaarden kwamen, al hoorden wij wel tot een minder gebruikelijke leeftijdsgroep.
Als het te koud was kwamen we bij elkaar in de sauna van een van de ouders, als die buiten gebruik was. We gaven die, tienermeligheid, de naam Boterklont. Daar zaten we gezellig elkaar te filmen, de geleidelijk zwellende tepels en tietjes te bewonderen, en met iphone en tablet te chatten, te chillen, met en zonder muziek en soms zetten we een “voorlichtingsfilmpje” aan.
Michel en Robert kregen daar een stijve van, waardoor ik begreep wat pappa’s lange neus was. Wij wisten intussen ook waar je die lange neus in kon steken. Maar wij waren brave en verstandige tieners dus dat brachten we niet in praktijk. Robert zei dat hij onder de douche ook wel eens een pinocchio kreeg, en dat hij daar dan zijn handdoek op hing. Die gleed dan meestal snel op de grond. Nu zwiepten hij en Michel er mee, met twee vingers op het schaambeen; de een klapte het lulletje op en neer, de ander zag kans er rondjes mee te draaien. Wij, de zes giechelende meiden, jenden ze met: wie heeft de langste, en omdat schaamte verboden was gingen ze op de bank staan tegenover elkaar staan en drukte hun eikel tegen het botje van de ander. Ze waren natuurlijk even lang, en we daagden ze uit ermee te schermen, en zo mepten ze elkaars piemel tegen elkaar, tot Michel als eerste begon te schokken en te spuiten, de klodders vielen op de bank. Wij meiden vonden dat geweldig, maar het was wel sex, dus mocht het niet op het net of de app-groep worden gedeeld. Toen hij uitgewerkt was bleef Robert met een superlange kromme neus over, en tsja, wat moest hij daar nu mee? Sara wist er wat op en trok zijn voorhuid naar achter, waardoor er een witte ring achter de eikel zichtbaar werd. Met een tissue pulkte ze die er voorzichtig af en maande hem de boel beter schoon te houden. Michel trok zijn eikel ook bloot en liet zien dat zijn vader hem wel geïnstrueerd had.
Bij elke bijeenkomst keurden we wie zijn schaamhaar het langste was geworden en die werd dan met ontharingscrème besmeerd en schoongemaakt, want mooi schoon is mooi bloot en andersom. Ieder ging dan om beurten op de bovenste bank van de sauna staan om het commentaar van de rest aan te horen. Na de schoonmaak mocht iedereen het resultaat op de blote huid voelen, en vooral de jongens pakten dan ook wel eens een bil of kutlip, tiet of tepel. En de meisjes betastten nieuwsgierig ballen en eikels. Sommigen van ons kwamen nooit aan de beurt, die hielden de haargroei zelf in conditie.
Ook de jongens hielden zich dus aan dit ritueel en kregen dan onverbiddelijk de lange neus. Ze voelden zich al lang niet meer opgelaten door het meidengegiechel. Wij meiden daagden ze uit tot het typische jongetjesspel: wie kan het verste piesen. Maar met een stijve piemel lukte dat natuurlijk niet zodat ze eerst hun gevecht moesten herhalen. De verliezer liet zijn stijve stok betasten door nieuwsgierige meiden, waardoor die natuurlijk alsnog leeg spoot. De verliezer van net probeerde het spelletje ver piesen dan te winnen. Vervolgens daagden zij de meisjes uit om met hun vingers de straal te richten en hetzelfde te doen. Dat gaf een aardig warmwaterballet, maar er hing voor de schoonmaak wel ergens een brandslang met koud water, wat goed was voor een gillende vrolijkheid. Meisjes pisten trouwens veel verder dan jongens, zagen wij tot onze verbazing. Van dergelijke festijnen zetten we de filmpjes toch maar niet op het net, want we hadden wel gezien dat plassex bestond en we publiceerden nu eenmaal geen porno. We vroegen ons wel af waarom plassex leuk was.
In het naturistenuurtje van het zwembad deden we af en toe een nieuw groepslid op. Die mocht dan eerst een keer zo maar mee naar de Boterklont, maar de keer daarna werd hij of zij door schoon scheren en betasten ingewijd. En de jongens mochten onder keurende meisjesblikken hun voorhuid optrekken om het smegma te verwijderen en om te laten zien hoe lang hun lulletje een lul zou blijven.
We zijn nu ongeveer met 20 meisjes en 6 jongens. Tienerjongens zijn gewoon preuts, bang om in het openbaar een stijve te krijgen. Maar eenmaal gewend willen ze niet anders meer. Ze doen er wedstrijdjes mee, zoals dat zwabberschermen of wie hem het langst stijf houdt. Ze mogen zich niet in het openbaar aftrekken of laten aftrekken, want dat beschouwen we als kinderporno.
Onze blootfilmpjes worden vlijtig gedeeld en gedownload, en we kregen zelfs advertentie-aanbiedingen, die we afsloegen: bijna allemaal sexdatingsites, en dat taboe wilden we juist doorbreken. Maar die van naturistenverenigingen plaatsen we bloot en gewoon gratis.
De pornofilmpjes suggereren dat je een stijve lul ook in je mond kan steken, en dat vonden we vies. Ook keken wij meisjes gruwend naar penetratie in het kontgat. De jongens leken daar minder moeite mee te hebben, al durfden ze dat niet hardop te zeggen. Met afgrijzen zagen we hoe vrouwen sex hadden met een paard en mannen met een hond, of allebei met poep. Gatsie! Maar we keken natuurlijk wel!
De hormonen begonnen op te spelen, maar er werden geen paartjesactiviteiten ondernomen. Zelfs zoenen gebeurde niet bij onze openbare bijeenkomsten. Buiten de Boterklont kreeg ik geleidelijk wat met Robert, maar om de sfeer van de groep niet te bederven deden we nog niet aan echte sex. Dat zouden we pas doen als we achttien waren, en dan zouden we alles ook meteen filmen.