Hilde heette ze, de opwindende herinnering uit mijn jeugd. Verlegen, spekwangetjes, sjaaltje om, truttige kleding die echter haar ronde bilpartij echter niet kon verbergen, evenmin haar volle borsten. Mijn God, wat een jetsers had Hilde. Niet prominent of opvallend, maar zeker wel een volle hand, zo schatte ik als puber. Dan zat ik schuin achter haar en kon, als zowat iedereen onder wiskunde sliep, haar onbemerkt begluren. Nee, ze was geen stoot uit de Playboy, maar zeker geen lelijk zwaantje. Stoer als wij als jongens waren vonden wij Hilde zogenaamd niet ‘hot’, maar ik wist toen al dat weinig jongens hun pik slap konden houden als ze achter de wiegende kont van deze boerenmeid liepen.

Altijd had ik gefantaseerd, maar nooit gedroomd dat ik haar ooit eens zou nemen. Ze was namelijk van de christelijk gereformeerde gemeente, voor buitenstaanders de zwarte kousen kerk. ’s Zondags zag ik haar weleens naar de kerk lopen in zwarte kleding en met een dito hoedje, samen met haar ouders en talrijke broertjes en zusjes. Thuis waren wij ook christelijk, maar vergeleken bij de mannenbroeders uit Hilde’s kerk was mijn vader vederlicht. ‘Zwaar’ als zij was, zou Hilde nooit ook maar de verleiding tot goed hart neuken voelen – dacht ik.

De tijden dat ik hier ongemerkt kon begluren waren nu echter voorbij: ik was vorig jaar geslaagd en studeerde nu in Leiden, waar mijn vereniging genoeg slanke meiden met lange benen en blonde haren telde, die je echter niet botergeil wisten te maken. Diep van binnen verlangde ik naar de ronde oervormen van Hilde, maar dat verlangen drukte ik weg: ik zou haar immers toch nooit meer tegenkomen.

Het liep echter anders. Die voorjaarsvakantie logeerde ik bij een vriend in mijn oude woonplaats. Deze vriend ging ’s zondags naar de kerk - en wel naar de christelijk gereformeerde gemeente, iets waar ik mij niet op verheugde. Maar goed, uit respect voor hem en zijn familie ging ik mee. Zo zat ik ’s morgens om half tien in de kerkbanken, het langslopend kerkvolk beschouwend. Veel oud klasgenoten, oude docenten, vage bekenden – en Hilde. Onbevangen liep ze langs mij, licht met haar heupen wiegend, rode spekwangen van de kou. Met moeite kon ik mijn stijve lul verbergen onder door m’n jas over mijn schoot te leggen.

Afijn, de dienst ving aan, de preek werd gelezen en na bijna twee tergende uren was de dienst voorbij. Gedwee begaven wij – mijn vriend en nog wat andere gasten – naar de uitgang, en rookten een sigaret op een muurtje buiten het zicht van andere kerkgangers. Iemand had een fles wodka meegenomen, dat drinken was natuurlijk een zonde, daarom bleven we uit zicht van anderen. Enkele meiden wisten ons echter miraculeus te vinden. Niet onaantrekkelijk waren ze, maar ook weer niet interessant. Tot een van de meiden met haar mobiel een vriendin wist op te trommelen. Hilde. Opeens stond ze een meter van mij vandaan, onveranderd sinds de middelbare school. Ondanks mijn verbazing en haar verlegenheid konden we een redelijk praatje houden. Zou ze weten dat ik ondertussen vreselijk op haar geilde, het liefst mijn paal tussen haar dikke billen wou rammen?

Op een gegeven moment verdwenen de meiden – Hilde bleef echter om verder met mij te praten -, en het leek alsof mijn geluk niet opkon toen de gasten even drank gingen halen bij en later belden dat ze bij een gozer thuiszaten en dat ik ook maar moest komen om heen blackjack en hartenjagen uit te leggen. Ik stond nu alleen met Hilde, die met haar nog steeds rode wangen moest giechelen om mijn grappen. Alsof de goden een handje meehielpen begon het opeens te regenen en moest ik mijn kleine paraplu boven haar hoofd houden, zelf zowat tegen haar aanstaand om zogenaamd niet nat te worden.
We praatten over koetjes en kalfjes, maar waren al snel uit gesprekstof – zij leerde voor verpleegster, ik voor filosoof. Enigszins zenuwachtig propte ik een papiertje op en gooide het af en toe omhoog, maar haar ogen hadden meer mijn aandacht en al snel gooide ik scheef. Vanuit mijn ooghoek zag ik het papiertje in haar decolleté verdwijnen. Ik voelde mijn wangen roodgloeiend worden en stamelde verontschuldigende woorden. Beheerst als ze was giechelde Hilde even, pakte mijn hand en leidde die naar haar borsten. ‘Je zal ‘em er zelf uit moeten halen’ zei ze giechelend doch bronstig. Ze draaide een kwartslag en liet mijn hand in haar buste glijden. Met mijn koude vingers omvatte ik het stevige, volle vlees. Mijn God, dit moest een droom zijn. Voor ik het wist zochten haar lippen de mijnen en tongen we voluit. Ik besloot dat het tijd was om haar verder te verkennen en liet m’n hand uit haar buste glijden om haar heupen naar mij toe te draaien. Voorzichtig verkenden m’n handen haar omvangrijke bilpartij. Hilde knorde en tongde lustig verder, haar bekken tegen mij aan drukkend. Ik zou mijn staaf in haar schede rammen, dat wist ik zeker, nu ik haar onderbuik tegen mijn stijve lul voelde drukken. In extase betastten wij elkaar, genoten van elkaars vlees, onbeschaamd. Even raakte ik uit de extase en vreesde betrapt te worden, maar de omgeving was verlaten – ‘ons’ plekje was achter een bedrijfsgebouw waar op zondag geen hond kwam.

Al waren haar ronde vormen in hun verstrengend stof al een genot om te voelen, ik verlangde ernaar om haar warme borsten in mijn handen te nemen en mijn gezicht tussen de jetsers te begraven. Ongeduldig knoopte ik haar blouse open, waarop Hilde mij op een bankje duwde en haar borsten fier naar vooruit duwde, mij uitnodigend om ze te bevrijden van het knellende stof dat ze tot nu toe altijd gevangen hield. Gretig trok ik haar shirt naar beneden. Haar borsten floepten uit haar beha en staken trots naar voren. Wederom waren haar vormen groter dan verwacht, ongehinderd door het drukkende stof. Als een hongerige wolf stortte ik mijn op haar borsten, haar flinke tepels in mijn mond nemend. Voor het eerst hoorde ik haar kreunen en giechelen van genot, en voelde hoe ze haar tepel verder mijn mond indrukte. Alsof het een spelletje was bevrijdde ze zich van mijn mond, zwiepte met haar borsten voor mijn ogen en dreef mij, gek van geilheid, terug naar haar jetsers. Ik stond op en tongde haar vurig. Ze besloot dat het tijd was om mijn lul een lesje te leren, dus knoopt ze m’n broek open en bevrijdde m’n staaf, die fier rechtop stond, klaar om stevig gemolken te worden. Want melken kon Hilde wel. Aarzelend trok ze mijn voorhuid naar achter, leek eerst verrast maar nam moedig mijn eikel tussen haar lippen en liet hem dieper in haar mond glijden. Onervaren als ze was, wist ze niet goed raad met die kloppende staaf tussen haar lippen, en dus omvatte ik haar hoofd met mijn handen en liet ik zelf alle hoeken van haar mond mijn lul zien – een genot, vooral bij haar gehemelte en binnenkant van haar spekwangetjes. De wereld draaide voor mijn ogen en even aanschouwde ik de Melkweg met mijn ogen dicht: dit was goddelijk. Het genot duurde echter niet lang, want al snel kwam ik tot mijn hoogtepunt, waarop ik grommend mijn lul tot haar keel duwde en kreunend mijn zaad spoot. Hilde kokhalsde, maar slikte mijn zaad gretig, omdat het anders op haar zondagse kleding kwam. Na de laatste ferme stoot nam ze mijn staaf uit de mond en keek mij aan in een mengeling van ontzetting en voldaanheid. Dit had ze nooit kunnen dromen, zo’n heerlijkheid, verboden door de dominee maar door de lust geschiedt.

Langzaam keerden we terug naar de dagelijkse realiteit toen we naderbij stappen hoorden. Gelukkig passeerden de mensen, maar het deed ons vrezen om betrapt te worden. Bovendien was het al een half uur sinds het telefoontje van mijn vrienden, die nu ongetwijfeld geërgerd op mij wachtten. Nog eenmaal liet ze zich innig zoenen en betasten, maar wist dat het tijd was om te gaan – hoe ongerust waren haar ouders wel niet? – en verdween, maar niet voor mij een propje te hebben toegegooid met daarin haar telefoonnummer. Dit was nog niet het einde, wist ik.