Het was weer zaterdag, weekend. Gedurend de week keek ik uit naar dit weekend, omdat ik weer eens zou gaan paardrijden bij “Manege Drie Eiken”. Ik kwam er vroeger heel erg frequent, maar nadat ik afgestudeerd was, naar de randstad was verhuisd en ook nog eens een zware baan had bij een consultancy, kwam ik er gewoon niet meer aan toe. Dat vond ik wel jammer, maar ik hield me altijd voor dat ik halverwege mijn carriere meer tijd zou gaan vinden om dit hobby te beoefenen. Als tussenstop ging ik natuurlijk bij mijn ouders langs, die ik door mijn nieuwe leven na mijn studie ook niet meer zo vaak zag. Thuis was natuurlijk alles in orde, behalve dat ze niet veel tijd hadden. Ze stonden op het punt om te vertrekken naar een avondje rotary. “Nou schat, pak mijn auto maar. Mams is vanavond de bob en rijd liever in haar eigen, zoals je weet”. Goh, boffen zeg. Ik mocht met de auto van mijn paps naar de manege. Nu is de SUV van mijn moeder ook niet slecht, het is alleen dat de auto van mijn vader altijd leuke aanknopingspunten vormt voor een babbel met een leuke kerel.
De auto gleed zachtjes de oprijlaan op van de manege. Comfortabel en solide reed ik langs de weilanden, rijplaatsen en paardenboxen alvorens ik op de ruime parkeerplaats terecht kwam. “Mijn” auto was hier niet zo een uitzondering. Veel Mercedessen en BMW’s, wat Range Rover’s en heel soms een snelle Audi TT. Ik kon de Audi van Jeanette herkennen, en was verheugd om haar te ontmoeten. Jeanette was vroeger mijn rijmaatje, maar omdat zij ook zo druk was, was ons kontakt een beetje verwaterd. Ik hoopte dat ik haar nog op tijd te pakken zou krijgen, dan zouden we samen kunnen uitrijden. Toen ik de auto op sloot deed, kwam Van Dale junior op me af. “Mooie auto zeg, een BMW 740i!” “Oh, dankje, ja vind ik ook, misschien dat ik hem krijg als paps hem niet meer nodig heeft” Van Dale jr. moest een beetje lachen “Leuk je weer te zien” en hij gaf me een zoen op mijn wang “Je weet alles te vinden, he? Ik moet nu weer weg, misschien tot vanavond?” Ik gaf hem een glimlach en hij holde weg. Van Dale junior. was de zoon van de eigenaar van de manege, Prof. Dr. Van Dale senior. De heer Van Dale had zijn fortuin gemaakt in het verbeteren van bestaande fertilisatie processen om ongelukkige vrouwen toch nog van een zwangerschap te kunnen voorzien. Dit was wereldwijd van zodanig success, dat zijn patenten veelvoudig geraadpleegt en gebruikt werden, en dat, op zijn beurt, voor inkomsten zorgde. Met deze inkomsten investeerde hij in het hobby van zijn vrouw, paardrijden. Gezien de grootte van de manege was dit een beetje uit de hand gelopen, maar dat vond ik helemaal niet erg.
Manege Drie Eiken was een groot complex. Naast de enorme lap grond er omheen, bevatte het 150 paardenboxen, meerdere rijplaatsen, opslag plek voor de leden, een ruime zadelkamer, en natuurlijk ook een clubhuis, dat zicht bood op de overdekte manege en ook op de weilanden. Hier was het altijd gezellig bijkletsen met iedereen en ik hoopte daar Jeanette tegen te komen.
Het clubhuis was natuurlijk ook een groot roddelhok. Iedereen praatte over iedereen, en iedereen wist natuurlijk ook sappige verhalen te vertellen over iedereen. Wat recentelijk de ronde deed, was dat het financieel niet goed zou gaan met de manege. De manege leek last te hebben van een hoog verloop onder de clubleden. Vooral veel jonge vrouwen kwamen niet meer terug en zeiden de lidmaatschap op. Er werd gespeculeerd, dat er sprake was van intimidatie, sexuele intimidatie nog wel, dat de vrouwen deed afschrikken. Ik trok mij daar weinig van aan. Ik kwam hier al sinds ik kon praten en ik had nooit last van enige vorm van intimidatie.
Jeanette was niet in het clubhuis, misschien dat zij al op haar paard zat, of dat ze nog in de zadelkamer was. Ik moest er sowieso heen en als ik geluk had, zou ik haar daar ontmoeten. Indien niet, zou ik gewoon alleen gaan paardrijden, zo simpel lag dat.
Gezien de omvang van de manege was de zadelkamer niet zomaar een kamertje.De zadelkamer was een geklimatiseerde kamer met houten wanden, die ruimte bood voor wel 100 zadels, teugels, zwepen en alles wat met leer te maken had. Op die manier bleef het leer in goede vorm, soepel en toch stevig. Voordat ik de hoek omging om vervolgens door de deuropening in de kamer terecht te komen, hoorde ik Jeanette vrolijk fluiten. “Oh!” dacht ik, “die laat ik even schrikken”. Ik ging door mijn knieen en sloop langzaam om de hoek. Opeens hoorde Jeanette op met fluiten. Nee, ze zou me toch niet gehoord hebben? Langzaam sloop ik naar de deuropening toe, het was muisstil. De geur van leer kwam me te gemoet, toen ik Jeanette verderop herkende. Ze stond met haar rug naar me toe. Haar strakke paardrijbroek gaven haar mooie lijnen weer in het gedempte licht. Jeanette keek draaide haar hoofd naar rechts, zette haar lange en slanke benen gestrekt naar achteren, en leunde met haar handen op een klaargemaakt zadel. Ze duwde als het ware haar kont in mijn richting. Het was muisstil, ik hield mijn adem in. Wat ging er in godsnaam gebeuren? Plotseling zag ik iemand rechts van haar. Hij kwam op haar af. Rustig en beheersd. Jeanette ging nog uitdagender staan, en likt over haar lippen. De man ging achter haar staan, greep haar hoofd beet, duwde het over haar schouder en likte haar wang. Van onder naar boven, alsmaar weer, terwijl hij heftige stoot bewegingen maakte. Jeanette begon zwaarder te ademen, lichte kreuntjes ontsnapten haar delikate mond. “jahh..jahh..ohh meneer..” hij knoopte haar bloes los, rukte haar bh naar beneden en begon haar tieten ruw te kneden. “Ik ga je in je kont neuken, ik ga je stront uit je darmen raggen” ik kon het niet geloven, het was meneer Van Dale senior. Hij knoopte haar broek los en stroopte hem af tot haar enkels. Doordat haar rijbroek zo strak was, stonden haar benen nu naast elkaar. Haar billen en benen stonden zo in een gespannen houding, die haar kut en kont alleen maar nauwer maakten. De heer Van Dale haalde zijn stijve lul te voorschijn, stak hem in haar kont, en begon als een hengst op haar in te beuken. Jeanette werd daar zo geil van dat ze gulzig zijn fingers afsabbelde. “Oourrgh, je borsten, je grote melkuiers” en Van Dale kneedde haar borsten. Ik kon het niet geloven, die hoerige Jeanette liet zich door die ouwe Van Dale in haar kont neuken, maar van intimidatie was hier geen sprake. Het was volledige overgave. Voordat Jeanette haar hoogtepunt had bereikt, was Van Dale in haar kont klaar gekomen. Hij knoopte zijn broek weer dicht, fatsoeneerde zijn haar en overhemd, en verliet zwijdgend de kamer, Jeanette met een druipende kut achterlatend. Jeanette was nog steeds geil en begon zichzelf te vingeren. Tegelijk begon ze het handvat van een zweep te likken, nee zelfs te pijpen. Haar speksel droop van het handvat af, en voordat ik het wist, stopte ze de zweep in haar kut. Heftig en ruw stopte ze hem erin en eruit, alsmaar weer, totdat zij met een verwoedde zucht klaarkwam.
In ongeloof bleef ik stilletjes in mijn houding wachten. Jeanette laten schrikken leek mij nu een beetje ongepast, alhoewel ik er wel om moest glimlachen. Ze trok haar broek aan, zette haar BH recht, fatsoeneerde haar bloes, pakte het zadel op en liep fluitend richting paardeboxen. Die geile Jeanette, zeg, had ik nooit van haar verwacht. Dat zij zich zo laat afraggen door die ouwe Van Dale. Stoute meid, Jeanette, stout. Nu had ik pas een sappig verhaal te vertellen!
Ik stond op en liep de zadelkamer in om ook maar eens aan de gang te gaan. Het was ten slotte al laat en ik wilde nog mijn ouders zien voordat zij dronken en moe naar bed zouden gaan. De geur van leer had zich gemengd met de geur van geil en warm zweet. Voordat ik mijn zadel kon pakken, stond Van Dale junior opeens achter mij. Ik schrok me helemaal kapot. “Idioot, zeg dan iets, man!” “oh, sorry, ik wilde je niet laten schrikken, kun je alles vinden?” “Ja hoor, en bedankt” zei ik ligt geiriteerd. Verzoenend zei hij “Het ruikt hier altijd zo lekker, vind je niet ook?” Ik vond dat een behoorlijke dubbelzinnige opmerking, maar ik ging er maar van uit dat hij die neuk partij niet had gadegeslagen. Hij zou eens moeten weten wat zijn oude paps zoal uitspookt met jonge vrouwen. Ik had absolut geen zin in kletsen en zei “Ja het ruikt hier lekker, dat is nu eenmaal zo in een zadelkamer die tot de nok vol zit met leer!” mijn toon had duidelijk effect. Van Dale junior verontschuldigde zich en ging er weer vandoor.
Toen hij weg was, en ik geroutineerd alles bij elkaar had verzamelt, realiseerde ik me, dat zowel junior als ook senior zomaar ergens vandaan leken te komen, alhowel er maar twee in en uitgangen waren. Senior kwam van rechts, maar rechts was niets, geen deur, geen trap, geen luik. Rechts was alleen maar een muur met zadelhouders. “wat vreemd” zei ik hardop. Ik keek om me heen, alles was rustig. Hoe kon die ouwe geile Van Dale opeens in de zadelkamer terecht zijn gekomen, zonder mij gepasseerd te hebben of de andere ingang gebruikt te hebben die aan de linker kant is? Ik moest meteen denken aan James Bond achtige muren die omdraaiden, of luiken die zichtbaar werden en open gingen nadat een code werd ingevoerd. Ik moest daar tegelijk wel om lachen, want dat kon natuurlijk niet. En toch was het vreemd dat Senior van rechts kwam. Ik ging “voor de zekerheid” toch maar even kijken, hield ik me zelf voor. Ik duwde tegen de muur, leunde op menig zadelhouder, maar er gebeurde niets. Vermoeid zette ik mijn zadel op een van de houders, toen opeens de muur geruisloos bewoog. Hij draaide! Hij draaide! Nee, dat kon niet, en geheime deur.
Met een mengeling van spanning, avontuur, en nieuwsierigheid liep ik de geheime gang in die meteen naar een trap leidde. Het was een diep trappenhuis, misschien wel twee verdiepingen onder de grond. Beneden aangekomen, ging ik weer gehurkt in sluiphouding. Mijn adem inhoudend keek ik om de hoek. Ik kon mijn ogen niet geloven. Tegenover mij was een muur van beeldschermen, die allemaal grafiekjes en data lieten zien. Sommige hadden ook videobeelden, ik kon alleen niet herkennen wat er op stond. Nou, dat de manege beveilgd zou zijn, verbaasde me niets, maar om er nou een commandocentrum op na te houden, vond ik een beetje overdreven. Wat me deed verbazen, was dat het personeel in klakkeloze pakken rondliepen. Mint groene pakken, zonder ook maar enige vuiltje. Ze droegen ook allemaal mondkapjes, haarkapjes en sloffen. Het was net een ziekenhuis. Maar nee, dit was geen securitycentrum, dit was een soort van ziekenhuis, een onderzoeks instituut misschien.
“Het is etenstijd” zei een vrouwenstem achter haar mondkapje, “Laat hen hun voeding toekomen en vergeet niet de dagelijkse hoeveelheid vitamine” zei ze spottend. De grafieken en data verdwenen en de beeldschermen vormden nu een groot beeld. Wat ik zag was ongelooflijk. Ik zag wel 100 vrouwen geketend aan een metalen constructie in twee rijen tegenover elkaar in een enorme ondergrondse ruimte. De vrouwen waren in een voorovergebogen houding geforceerd, waarin hun gespreide benen gestrekt en loodrecht op de grond stonden. Hun armen waren achter hun rug gebonden en hadden elk een infuus. Hun schouders steunden op houders voorzien van leer. Ze waren allemaal naakt en hun borsten hingen zwaar naar beneden. Hun hoofd werd in houding gebracht doordat leren bandjes die om hun voorhoofd en kin zaten, verbonden waren met touwtjes. Die touwtjes kwamen nu in werking, en nog wel zodanig dat hun mond wijd openging. “zoooo jaah…mondje open, komt u maar!” wijzend naar een operateur. Die toetste vervolgens iets in waardoor een poort openging en langs de rails, die onder de hoofden van de vrouwen lag, ging een soort treintje met een metalen pijp. Onder elke vrouw stopte het treintje, schoot de pijp met een ruk in hun openstaande mond en spoot met hoge druk het voedsel in hun keel. Ik zag het voedsel hun keel passeren. Sommige moesten kokhalzen, andere probeerden hun mond dicht te houden. Krampachtige bewegingen in hun buik lieten hun borsten heen en weer schudden.Tegelijk met de voedseltrein, begon het infuus te pompen; “de vitamine”, zoals ik later zou opmaken. “Sonja, mag ik?” zei een van de mannen tegen de vrouwenstem. “Ja hoor, maar laat het niet Van Dale weten”. De man verdween, maar verscheen korte tijd daarna weer op het scherm, het moest dus hier in de buurt zijn. De man stond nu voor een vrouw, diens mond geforceerd openstond, en die nog geen voedsel had gekregen. De man opende zijn mintgroene labjas, haald zijn grote pik te voorschijn, greep haar hoofd goed vast en duwde zijn lul in haar keel. “Jaaa zoooo… een lekker voorafje” hij begon haar wild in haar mond te neuken.”ik ga je elke dag in je mond neuken, gore paardenhoer”. Nog voordat het treintje bij de vrouw kwam, had de man zijn zaad in haar keel gespoten, alle sporen gewist...